Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 11:35:58 μμ
Δευτέρα, 22 Σεπτεμβρίου 2014 01:22

Το χέρι στην τσέπη από την πρώτη μέρα...

Η έναρξη των μαθημάτων στα σχολεία κάθε Σεπτέμβρη σηματοδοτεί ένα σταθμό στο δύσκολο αλλά όμορφο αγώνα για την κατάκτηση της μόρφωσης. Ενα «ταξίδι» που προορισμό θα έπρεπε να έχει τη δημιουργία ανθρώπων ικανών να καταλάβουν τον κόσμο που τους περιβάλλει, με βάση τις τεράστιες κατακτήσεις της επιστήμης, να παρέμβουν στο άδικο και το λάθος, να ανοίξουν το δρόμο για την πραγματική πρόοδο σε όφελος του συνόλου της κοινωνίας και με γνώμονα την κάλυψη όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών. Ωστόσο, η πραγματικότητα, που «φωτίζεται» ιδιαίτερα με αφορμή το ξεκίνημα κάθε σχολικής χρονιάς, αποκαλύπτει πόσο απέχει η Παιδεία μέσα σε συνθήκες καπιταλισμού από τις πραγματικές ανάγκες αλλά και δυνατότητες.

Πως ξεκίνησε η νέα σχολική  χρονιά; Δεν είναι μόνο οι τεράστιες ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό. Σχολεία χτυπημένα από την υποχρηματοδότηση θα αναζητούν και πάλι πόρους για να πληρώσουν λογαριασμούς, για πετρέλαιο, για συντήρηση. Οικονομικά βάρη θα φορτωθούν και πάλι οι γονείς. Η ύπαρξη και συντήρηση κτιρίων και ασφάλειας, η προμήθεια των απαραίτητων για τη λειτουργία τους και ο πλήρης εξοπλισμός τους φαντάζουν πολυτέλεια. Η μεταφορά των μαθητών, για μια ακόμα φορά, είναι «στον αέρα», αφού δεν υπάρχει μόνιμη αντιμετώπιση αυτής της ανάγκης χιλιάδων μαθητών με ευθύνη και φορέα το κράτος, αλλά διέπεται από επιχειρηματικούς όρους.
Άλλωστε και η πρώτη επαφή του γονιού με το σχολείο, από το νηπιαγωγείο κιόλας, είναι η «λίστα» με τα αναλώσιμα που θα κληθεί να αγοράσει για τα παιδιά του. Δεν είναι δε σπάνιο, διευθυντές σχολείων να καλωσορίζουν τους γονείς ετοιμάζοντάς τους να «βάλουν πλάτη» στη λειτουργία του σχολείου, γνωρίζοντας ότι η εξασφάλιση και των στοιχειωδών θα περάσει από σαράντα κύματα, ότι μπορεί να χρειαστεί το σχολείο βάψιμο, χαρτιά υγείας, χαρτιά φωτοτυπίας, πετρέλαιο, που κάθε άλλο εγγυημένο είναι ότι θα τα εξασφαλίσει με κρατικές δαπάνες. Με το χέρι στην τσέπη λοιπόν από την πρώτη κιόλας μέρα...

Να η λίστα με τα αναλώσιμα υλικά που έδωσε στους γονείς το 8ο Νηπιαγωγείο Κιλκίς (και δεν είναι το μόνο προφανώς):

1. 2 Πακέτα μαρκαδόρους χονδρούς των 12 τεμαχίων (μάρκα GIOTTO) !
2. 2 κόλλες στικ μεγάλου μεγέθους.
3. 2  κόλλες ρευστές σε σωληνάριο μεγάλες
4. 1 πακέτο πλαστελίνη
5. 6 χαρτόνια κάνσον (λευκό, κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί, ροζ, μαύρο).
6. 2 πινέλα χοντρά.
7.1 πακέτο φωτοτυπικό χαρτόνι (με διάφορα χρώματα)
8. 1 πακέτο Α4 χαρτί φωτοτυπικού!
9.3 δίφυλλα ντοσιέ με έλασμα (κόκκινο, μπλε, πράσινο).
10. 1 φάκελο χάρτινο με λάστιχο
11.1 πακέτο κηρομπογιές (12 τεμάχια)
12. 1 πακέτο ξηλομπογιές χονδρές (12 τεμάχια).
13. 1 μολύβι, μια σβύστρα, μια ξύστρα (για χοντρές ξυλομπογιές)
14.1 μπλοκ κάνσον
15.1 μπλοκ γλασσέ
16.1 μπλοκ βελουτέ
17.1 ψαλιδάκι
18.1 μπλοκ ζωγραφικής (μεγέθου Α4 100 φύλων).
19.1 πακέτο πηλό λευκό
20.2 φωτογραφίες μικρές (τα μικρά νήπια)
21.2 χαρτιά υγείας!
22.2 χαρτιά κουζίνας!
Και  άλλα…

Και η αποθέωση…
-    15  Ευρώ για το Σχολείο!!!
-    10 Ευρώ κάθε Μήνα για τραπεζοκόμο με ομόφωνη απόφαση; Για να τρώνε εκεί ζεστό φαί!!!

Και ακόμη…
Κάθε Παρασκευή, μια μητέρα θα παίρνει τα σεντόνια για να τα πλένει στο σπίτι της!!! (υπολογίζεται ότι κάθε μητέρα θα κάνει αυτή τη δουλειά 3-4 φορές το χρόνο)
Τα προβλήματα πια δεν μπορούν να κρυφτούν όσα επικοινωνιακά μέσα κι αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση. Υπάρχει ένοχος για αυτά: η πολιτική αγυρτεία, αλητεία που κυβερνάει και εφαρμόζει την πολιτική τής ολοένα και πιο σφιχτής ένταξης της εκπαίδευσης στην υπηρεσία της κερδοφορίας του κεφαλαίου σε βάρος των πραγματικών λαϊκών αναγκών και τεράστιων δυνατοτήτων που δίνει η ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνικής, των συσσωρευμένων γνώσεων της ανθρωπότητας. Υπάρχει ταξικό πρόσημο σε αυτήν την πολιτική, με τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να είναι αυτά που θα κάνουν μάθημα στερούμενα τα αυτονόητα, που προορίζονται να μορφώνονται μέχρι ενός σημείου.
Στην ίδια κατεύθυνση οδηγεί και το διευρυμένο πλαίσιο που δίνει αρμοδιότητες για τα σχολεία στους δήμους, οι οποίοι, με μαθηματική ακρίβεια, θα αναζητήσουν πόρους είτε από την εμπορική εκμετάλλευση των σχολείων, από χορηγούς, είτε από νέα δημοτικά τέλη που θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι.
Είπαμε τα προβλήματα πια δεν μπορούν να κρυφτούν, Η καταγραφή τους όμως δεν αρκεί. Ο λαός πρέπει να αντιδράσει. Να μη δεχθεί καμία έκπτωση στο δικαίωμα στη μόρφωση, στην πραγματική δωρεάν Παιδεία.