Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. "Το Κιλκίς κάποτε".

Ο μπάρμπα Κώστας απ’ το Παλιό, νοικοκύρης καλός, απ’ τους πρώτους του χωριού, κατά τα χρόνια μετά τον πόλεμο, καθώς λέει ο Στυλίκος της ‘’πάππους’’* , μικρό παιδί τότε, είχε ένα χρέος 11.500 στην Αγροτική, που τον στενοχωρούσε η αποπληρωμή του. Το μεράκι του ήταν να το κατεβάσει κάτω από τις 10.000 χιλιάδες και σιγά – σιγά να το εξοφλήσει… Πλήρωνε 2.000 τη μια χρονιά, αλλά την άλλη πάλι ο λογαριασμός γύρω στις 11.000 χιλιάδες! Έκανε το παράπονο στον υπάλληλο…
… Μα εγώ πλήρωσα την δόση μου…
… Οι τόκοι, παππού, οι τόκοι δουλεύουνε κάθε μέρα όλο το χρόνο…
Και ο αγνός Καυκάσιος χωρικός μπάρμπα Κώστας, με τη θυμοσοφία του, για όσους τον θυμούνται σημειώνει ο Στέλιος, που του φάνηκαν υπερβολικοί οι τόκοι, προσποιούμενος τον αθώο, διερωτήθηκε με απορία στα ποντιακά:
… Καλά, ατοίν οι τόκοι τ’ εσέτερον, τον έξεργον πα δουλεύνε;
* Πρόκειται για τον Στυλιανό Παντελιάδη, συνταξιούχο υπάλληλο του Υπουργείου Παιδείας
    A . A .