Η απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους είναι μια παλιά ιστορία και πάει πολλά χρόνια πίσω, στα χρόνια του «Ελέω Θεού βασιλέα των Ελλήνων Όθωνα».
Έκτοτε έχουν περάσει 163 χρόνια, βασιλιάδες και πρωθυπουργοί ήρθαν και έφυγαν, εμείς όμως εκεί, επιμένουμε ελληνικά και δεν συμορφωνόμαστε σε θέματα τα οποία άλλοι Ευρωπαίοι θεωρούν αυτονόητα (όπως είναι το τσιγάρο και ο σεβασμός στον μη καπνίζοντα).
Μπορεί στα χρόνια της μεταπολίτευσης να κερδίσαμε την πραγματική δημοκρατία, δυστυχώς όμως την μετατρέψαμε σε ασυδοσία και ο καθένας μας συμπεριφέρεται κατά πως συμφέρει το εγώ του.
Φωνάζουν οι καπνιστές για τα όσα προβλέπει το νέο αντικαπνιστικό νομοσχέδιο. Θίγει, λένε, βάναυσα τα «δημοκρατικά τους δικαιώματα». Από την άλλη πλευρά οι μη καπνιστές πιστεύουν ότι αυτός ο νόμος που μεταξύ άλλων προβλέπει και πολύ βαριά πρόστιμα είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει επιτέλους το μαρτύριο του παθητικού καπνιστή.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά θα αφήσουμε στην άκρη το ιδιότυπο «δημοκρατικό μας δικαίωμα» και την «αδιαπραγμάτευτη μαγκιά» μας και θα συμμορφωθούμε όλοι με τα όσα προβλέπει ο νόμος με τις βαριές καμπάνες.
Υ.Γ.: Φυσικά η ανυπακοή προς τους νόμους δεν περιορίζεται μόνο στο κάπνισμα. Η καθημερινότητα μας καταγράφει αμέτρητα τέτοια περιστατικά. Δυστυχώς η ασυδοσία και η μαγκιά του νεοέλληνα μόνο με έναν τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί, να την πληρώνει πολύ ακριβά.
Αλλιώς μετά από χρόνια πάλι τα ίδια θα λέμε.