Από τη μια μεριά ένας λαός, μια χώρα. Από τη άλλη το σύστημα των ευρωτρομοκρατών των Βρυξελλών με απειλές, εκβιασμούς και τελεσίγραφα.
Το βάρος της κυβέρνησης είναι τεράστιο και η ευθύνη πρωτόγνωρη: να νικήσει η λαική εντολή.
Κυρίως να νικήσει η χώρα. Η κοινωνία σήκωσε το γάντι. Με τις συγκεντρώσεις όλων αυτών των ημερών. Όταν γίνεται υπόθεση του λαού το να ζούμε σε αυτή τη χώρα με στοιχειώδη αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά, ακόμη και αν αυτό σημαίνει περισσότερες δυσκολίες, τότε αυτό δεσμεύει την ελληνική κυβέρνηση. Περισσότερο και από τη νωπή λαική εντολή των εκλογών.
Για αυτό η επιλογή " ούτε βήμα πίσω", " η Ελλάδα δεν εκβιάζεται", η επιμονή στα περήφανα "όχι στην υποταγή" , που δε βρίσκουν ισοδύναμα σε ομόλογα, σε εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ, σε ελαφρύνσεις, αυτή είναι η ρελιστικότερη επιλογή.
Πόσο δυνατή είναι η ευρωκρατία, με τα όργανα, τους θεσμούς και τις αποφάσεις της; Τι Ευρώπη είναι αυτή που χρειάζεται τη λιτότητα, την ανεργία, τη χρεομηχανή την παντελή έλλειψη σεβασμού στις δημοκρατικές αποφάσεις των λαών της; Στο όνομα ποιας Ευρώπης πρέπει να υποτάσσονταοι οι λαοί;
Αυτή η Ευρώπη είναι εμφανές πλέον ότι δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτά,  έτσι όπως έχει χτιστεί εδώ και χρόνια.
Απέναντι σε αυτήν την Ευρώπη παραττάσονται αυτή τη στιγμή αξίες όπως : ανάγκη, φρόνημα, θάρρος, ανθρωπιά.
Δεν προκειται για μια διαπραγμάτευση, όσο και να το αποφεύγει η γλώσσα της διπλωματίας, είναι πλέον σύγκρουση. Και αυτό πρέπει να μεταφερθεί στις σκοτεινές αίθουσες των Βρυξελλών. Τα καθεστώτα όπως αυτό του Μνημονίου, που σχετίζονται άμεσα με την εθνική κυριαρχία, τον πολιτικό έλεγχο, τον οικονομικό έλεγχο, το καθεστώς μεττατροπής της Ελλάδας σε αποικία, γκρεμίζονται μόνο με σύγκρουση.
Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται: Δεν είναι επιλογή μας οι μονομερείς ενέργειες, «Σχετικά με το χρέος και τη δανειακή σύμβαση που θα επαναδιαπραγματευθούμε, δεν είναι στις προθέσεις μας να προβούμε σε μονομερείς ενέργειες, εκτός αν μας εξαναγκάσουν, παρ' όλο που πιστεύω ότι κανένας δεν θα μας εξαναγκάσει σε μονομερείς ενέργειες, γιατί κανείς δεν θα ωφεληθεί από μια τέτοια εξέλιξη στην καρδιά της Ευρώπης»,ήταν η δήλωση του ίδιου του πρωθυπουργού Α. Τσίπρα, πριν τις εκλογές.
Το μήνυμα προς το Βερολίνο είναι σαφές: χρειαζόμαστε χρόνο αλλά μη διανοηθείτε ότι θα προσκυνήσουμε. Ο αγώνας για μια δημοκρατική Ευρώπη περνάει μέσα από το γκρέμισμα της γερμανικής Ευρώπης.
Και μιας και γίνεται αναφορά στην μεγάλη ευρωπαική οικογένεια, μετά από 35 χρόνια πια έρχεται σύντομα η ώρα του απολογισμού. Να δούμε τι ρόλο έχουμε πια σε αυτήν την " ρημάδα την οικογένεια". Αν αυτη΄η "δημοκρατικότητα των ευρωπαικών θεσμών " επιβάλει να είναι υποχείρια της γερμανίας η ΕΚΤ, το Ecofin, το Eurogroup κ.α Αν είναι δημοκρατικό να λέει ο κάθε Σόιμπλε "όχι σε όλα" στις αποφάσεις ενός λαόυ.
Κανείς δε θέλει να φύγει από τη οικογένειά του. Αλλά αν δεν καταφέρει να την αλλάξει μετά από 35 χρόνια, ίσως να είναι καλύτερος για όλους ένας διαφορετικός δρόμος. Εξάλλου μεγάλα παιδιά είμαστε πια, 35 χρονών.....
Μέσα σε όλο αυτό το πυκνό σκηνικό, χθες εξελέγη νέος Πρόεδρος Δημοκρατίας. Προφανώς και η εθνική ενότητα είναι αναγκαία όσο ποτέ σήμερα, αλλά σίγουρα δεν ταυτίζεται με την ενότητα του καταδικασμένου πολιτικού συστήματος, του καταδικασμένου πολιτικού προσωπικού που για χρόνια κυβέρνησε τη χώρα, όπως αυτή αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στις πρόσφατες εκλογές. Εθνική ενότητα σημαίνει συμπόρευση με το χειμαζόμενο 70-80% του λαού που αυτή τη στιγμή συμπαραστέκεται στη μάχη για εθνική αξιοπρέπεια. Η στάση στη ψηφοφορία προφανώς και σχετίζεται με την κρισιμότητα στης στιγμής για τη χώρα. Και αυτό φανερώνει από μόνο του την έλλειψη αλλαζονειας της Αριστεράς, και όχι η τελική επιλογή που έγινε..
ΥΓ: Για τη διαπραγμάτευση ας έχουμε στο νου μας ένα παλιό ρητό του Μπρέχτ:
«Οσοι τρέφονται με ελπίδες»:

Δηλαδή τώρα τι περιμένετε;
Ότι οι κουφοί θα σας αφήσουν να μιλήσετε
και ότι οι αχόρταγοι
όλο και κάτι θα σας δώσουν;!
Ότι οι λύκοι θα σας βάλουνε να φάτε
και δεν θα σας καταπιούν αμάσητους;!
Ότι από αίσθημα φιλίας
κινούμενες οι τίγρεις
κοπιάστε θα σας πουν
τα δόντια να μας βγάλετε;!
Τέτοια μού περιμένετε;!
Τέτοια μού προσδοκάτε;!
 Για να δώσουμε την απάντηση με μια φωνή: σε αυτά τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει... αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανο...
Θα νικήσουμε!.