Και, δεν μπορώ να διανοηθώ και να δεχτώ βέβαια, αντιδράσεις (τύπου Ωραιοκάστρου, Μόριας ή άλλων περιοχών, κλείνω το σχολείο ΤΩΡΑ!) που προσβάλλουν και  αμαυρώνουν την εικόνα της ελληνικής κοινωνίας. Ποιος είσαι κύριε (τρομάρα σου, σε λέω και κύριε) που κλείνεις το σχολείο τώρα. Και δεν βρέθηκε κανένας εισαγγελέας (κι αυτοί περί άλλων τυρβάζουν) να διατάξει τη σύλληψη  και την παραπομπή του για παρεμπόδιση της λειτουργίας σχολείου, εις βάρος της εκπ/σης  των ελληνόπουλων.
Αυτά είναι τραγικά φαινόμενα και καμία δημοκρατική Κυβέρνηση που σέβεται τον εαυτό της δεν πρέπει να τα αφήσει να περάσουν έτσι, δηλητηριάζοντας την ελληνική κοινωνία και τους εκπαιδευτικούς,- που πιστεύω ακράδαντα-, κανείς δεν συμμερίζεται τέτοια ακραία φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας.
Πόσο επικίνδυνα μπορεί να θεωρηθούν παιδιά 7-12 ετών που εγκατέλειψαν μαζί με τους γονείς τους (πολλοί και πολλά των οποίων χάθηκαν στην αχανή και αφιλόξενη διαδρομή τους) την πατρίδα και τα σπίτια τους, το σχολείο και τους φίλους τους,  για να βρεθούν με χίλιους όσους κινδύνους στην άλλη άκρη του κόσμου;  Ποιος λογικός άνθρωπος θα μπει ο ίδιος  και θα βάλει και την οικογένειά του σε τέτοια περιπέτεια αν δεν είχε άμεσο κίνδυνο η ζωή του και η ζωή των παιδιών του; (Γνώρισα μια μητέρα, πολιτική μηχανικό, με την κόρη της που εγκατέλειψαν την πατρίδα και τον άντρα της γιατί τραυματίστηκε από βομβαρδισμό η 15χρονη κόρη της στην περιοχή της Δαμασκού και κατέφυγε σε συγγενείς στη χώρα μας).
Καθημερινά παρακολουθούμε το μακελειό που γίνεται στο Χαλέπι και σε άλλες εμπόλεμες περιοχές της Συρίας με ευθύνη των δήθεν μεγάλων δυνάμεων που προσπαθούν η καθεμιά να προστατέψει τα δικά της συμφέροντα, αδιαφορώντας, για τα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και τα εκατομμύρια πρόσφυγες και προσφυγόπουλα,  που,  ουσιαστικά κανείς δεν ενδιαφέρεται.
Κατά τη γνώμη μου, το μοναδικό πρόβλημα για τα προσφυγόπουλα που επικαλούνται- ευτυχώς πολλοί λίγοι-είναι η διαφύλαξη της υγείας των μικρών παιδιών και η τυχόν μολυσματικές ασθένειες, για τις οποίες δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών ως χώρα, όταν τους εγκλείουμε σε δομές-στρατόπεδα, χωρίς στοιχειώδη υγιεινή προφύλαξη στοιβάζοντάς τους κατά χιλιάδες σε χώρους όπου μπορούν να φιλοξενηθούν σε ανθρώπινες συνθήκες ελάχιστοι.
 Επανερχόμενος στην εκπ/κή μου ιδιότητα, η οποία, μου επιτρέπει να έχω άποψη όχι μόνο για την υποχρεωτική μόρφωση των προσφυγόπουλων με οποιοδήποτε τρόπο-δικαίωμα άλλωστε κάθε ελεύθερου ανθρώπου-αλλά, και την όπου είναι δυνατόν συνύπαρξη με τα ελληνόπουλα κι όχι μόνο στον αύλειο χώρο, αλλά, και στην ίδια αίθουσα δίνοντας το παράδειγμα των ίσων ευκαιριών και πλουτίζοντας τις εμπειρίες τους με νέα ήθη, έθιμα, γλώσσα και διαπολιτισμικά στοιχεία που ενώνουν και όχι το αντίθετο.  Εξ άλλου η εμπειρία μας,  σε σχολεία του εξωτερικού απέδειξε ότι, η συνύπαρξη μαθητών από διαφορετικά κράτη, έθνη και θρησκείες πλουτίζουν τις γνώσεις και  ενισχύουν τις σχέσεις των μαθητών διαφορετικών εθνικοτήτων.  Το γερμανικό εκπαιδευτικό  σύστημα με προγραμματισμό τουλάχιστον 20ετίας δεν είναι άσχετο παιδαγωγικά, διδακτικά και ψυχολογικά να θέλει «παντί τρόπω» ενσωμάτωση και όπου είναι δυνατόν αφομοίωση των μεταναστόπουλων και προσφυγόπουλων που ζουν στο γερμανικό έδαφος.
Τέλος, τα προσφυγόπουλα που τυχαίνει-όχι από επιλογή τους- να ζουν στην πατρίδα μας έχουν κι αυτά δικαίωμα στη μόρφωση όπως και τα δικά μας παιδιά κι αν  με σωστό προγραμματισμό κατανεμηθούν  με μικρό αριθμό μαθητών στις αντίστοιχες κανονικές τάξεις και με την  «ενισχυτική διδασκαλία» θα ενταχτούν πολύ γρήγορα στο ελληνικό εκπ/κό σύστημα όπως έγινε επιτυχώς και με άλλες εθνότητες που ζουν στη χώρα.
Η απομόνωση και η χωρίς καμία επαφή με τα ελληνόπουλα θα οδηγήσει στη «γκετοποίηση» με όλες τις συνέπειες που απορρέουν από αυτήν την κάκιστη επιλογή.