Τέρμα λοιπόν τα μνημόνια, η σκληρή λιτότητα, οι περικοπές μισθών και συντάξεων, κάτω η ανεργία και αν συνεχιστεί η μετανάστευση των νέων μας, μπορεί να έχουμε μηδενική ανεργία. Κοντολογής επιστρέφουμε στην κανονικότητα μάς λέει η επί τρία χρόνια σκληρά μαχόμενη και πρώτη φορά «αριστερά» κυβέρνησή μας. Και όπου δεν πρόλαβε να «βάλει τάξη ή να τιμωρήσει» όλους εκείνους που ευθύνονται για την οικονομική και όχι μόνο κατάσταση της χώρας μας, εκεί επεμβαίνουν οι αυτόκλητοι τιμωροί των συλλογικοτήτων μας, πιστά αντίγραφα των «ταγμάτων εφόδου της Γερμανίας την περίοδο του μεσοπολέμου.
Έτσι έχουν τα πράγματα στην πατρίδα μας σε ό,τι έχει σχέση με τα οικονομικά της, ένα άλλο ζήτημα που επίσης θέλει να «λύσει» είναι το χρονίζων πρόβλημα της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ., μετά το οικονομικό, το ποιος δικαιούται να κρατά τη σημαία στις παρελάσεις, την ταυτότητα των φύλλων, η κυβέρνηση των ΣΥΡ.ΑΝΕΛ είπε να λύσει και αυτό το πρόβλημα που δεν μπόρεσαν να λύσουν οι άλλοι, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία. Σιγά το πράμα, τώρα που έχουν αποκτήσει την απαραίτητη τεχνογνωσία στην επίλυση της ονομασίας των Σκοπίων είναι ζήτημα ωρών. Δεκαεπτά μόνο ώρες κλεισμένος σ’ ένα γραφείο χρειάστηκε ο Δον Κιχώτης πρωθυπουργός μας για να «κατατροπώσει» τους ευρωπαίους ηγέτες. Σιγά μην τα βρει σκούρα με το κράτος «υπόλοιπο» των Βαλκανίων, πέντε έξι ώρες και το θέμα έχει λήξει. Τώρα μάλιστα που τα χαϊδολογήματα προς το πρόσωπό του πάνε και έρχονται από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους, μπορεί το πρόβλημα να λυθεί και με μια τηλεδιάσκεψη, έτσι απλά.
Και  αφού είναι τόσο απλά και αγαθά τα πράγματα, τότε πουλήστε και την Ακρόπολη, την αρχαία Ολυμπία, τους Δελφούς, τις Αιγές, την Πέλλα, την Αμφίπολη και ό,τι άλλο πιστεύετε πως δεν είναι Ελληνικό. Άλλωστε οκτώ χρόνια τώρα, άλλος λίγο, άλλος πολύ, έχετε αποκτήσει τρομερή πείρα στο ξεπούλημα της πατρίδας μας, εμπρός λοιπόν, τι κάθεστε;
Ψηφίστε και ένα νόμο που θα μας απαγορεύσει να τιμούμε τον Μακεδονικό Αγώνα, την Μάχη του Κιλκίς… του Λαχανά και όσους θυσιάστηκαν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας. Εμπρός λοιπόν, ανταλλάξετε την Ιστορία και τις χιλιάδες των νεκρών μας με την αφαίρεση κάποιων αγαλμάτων στην πόλη των Σκοπίων και την αλλαγή της ονομασίας του αεροδρομίου τους.
Εμπρός λοιπόν ζητείστε και συγνώμη από τον κλέφτη της ιστορίας που τον ταλαιπωρήσαμε τόσα χρόνια με την στάση μας.
Αναρωτιέται κανείς τι έχει αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια από την…. πλευρά των Σκοπιανών και άρχισε ξαφνικά να καλλιεργήται εδώ και μήνες η εντύπωση πως ήρθε η στιγμή και η ευκαιρία για την επίλυση της ονομασίας της Π.Γ.Δ.Μ. Είμαστε τόσο βέβαιοι πως ο Μακεδονισμός των γειτόνων μας ήταν τελικά θέμα πρωθυπουργού και τα χρηματοδοτούμενα από την Τουρκία αγάλματα; Είναι αυτά σοβαρά επιχειρήματα για τόση βιασύνη εκ μέρους της κυβέρνησής μας, δίχως μάλιστα την ελάχιστη συνεννόηση των πολιτικών μας δυνάμεων, αλήθεια ποιοι λόγοι επιβάλλουν αυτήν τη βιασύνη;
Η απόφαση για ένα μόνιμο όνομα της Π.Γ.Δ.Μ. αφορά την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας, την Ειρήνη και σταθερότητα στα Βαλκάνια. Η ενδεχόμενη συμφωνία σε μια ονομασία που θα περιέχει τον όρο “Μακεδονία” θα επικυρώσει  τις προσπάθειες των εντός και εκτός Ελλάδας προπαγανδικών για θεσμοθέτηση της (δήθεν Μακεδονικής Γλώσσας) και για ύπαρξη δήθεν «Μακεδονικής Εθνότητας» εντός Ελλάδος.
Αν πάλι πιστεύουμε πως η όποια συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών μάς διασφαλίζει από μελλοντική αλλαγή πολιτικής του γειτονικού κράτους, δεν έχουμε παρά να δούμε τη διδάσκει η Ιστορία. Δείτε πόσοι Έλληνες ζουν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο, Τένεδο και πόσο τους προστάτεψε η Συνθήκη της Λωζάνης. Βασικό επιχείρημα που ακούγεται και κυκλοφορεί στους διπλωματικούς κύκλους είναι ότι σ’ αυτήν την υπόθεση (Σκοπιανό) δεν πρέπει να υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. Τόσο απλά και τόσο εύκολα απλοποιούν το ζήτημα, εξισώνοντας δηλαδή τον κλέφτη με το θύμα.
Αλήθεια, αγνοούν κυβέρνηση και πολιτικοί μας την εδώ και χρόνια δραστηριότητα ορισμένων φυσικών προσώπων στη Μακεδονία, που χρησιμοποιούν συνεχώς επιχειρήματα περί καταπίεσης των γηγενών «Μακεδόνων» από το ελληνικό κράτος, και την απαγόρευση της δήθεν «Μακεδονικής γλώσσας». Αγνοούν όλοι αυτοί οι «πρόθυμοι» την ενορχηστρωμένη προσπάθεια που γίνεται με σύνθημα «ελάτε να τραγουδήσουμε στη Γλώσσα μας», προσπαθώντας έτσι να αντικαταστήσουν τα Μακεδονικά τραγούδια με τη λόγια κατευθυνόμενη Σκοπιανή γλώσσα, την οποία ονομάζουν «Μακεδονική».
Κι ενώ τα αυθεντικά τραγούδια των γηγενών «Μακεδόνων» αντλούν θεματολογία από τους ήρωες του Μακεδονικού Αγώνα (Παύλο Μελά, Καπετάν Άγρα κ.λπ.) κάποια από τα προπαγανδιστικά τραγούδια τους εξυμνούν Βούλγαρους κομιτατζήδες, αναδεικνύοντας έτσι παλιότερη προσπάθεια αυτονόμισης της Μακεδονίας, άλλα δε τραγούδια τους έχουν αλυτρωτικό στίχο και προβλέπουν την «ένωση της Μακεδονίας» (θεωρούν ότι η Μακεδονία βρίσκεται υπό ελληνική κατοχή).
Αλήθεια, ξεχνάμε τόσο εύκολα την έκδοση νομίσματος με τον Λευκό Πύργο της Θεσσαλονίκης, που σταμάτησε μόνο όταν η Ελλάδα επέβαλε εμπορικό αποκλεισμό στα σύνορά της με την Π.Γ.Δ.Μ. Ξεχνάμε τόσο γρήγορα το πρόσφατο γεγονός με τον γενικό πρόξενο των Σκοπίων στο Τορόντο, του Καναδά, ο οποίος παρακολούθησε μια εκδήλωση των «Ενωμένων Μακεδόνων», όπου η «Μακεδονική υπερηφάνεια» διακηρύχθηκε μπροστά σ’ ένα χάρτη που παρουσιάζει την «πατρίδα τους» και περιλάμβανε την Θεσσαλονίκη, άλλα εδάφη της Ελλάδας καθώς και της Βουλγαρίας.
Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πάμπολλα τέτοια γεγονότα, όμως στόχος και σκοπός αυτού του άρθρου δεν είναι για να αποδειχθεί η ελληνικότητα της Μακεδονίας. Αλλωστε, αυτό το γνωρίζει οποιοσδήποτε στον κόσμο κι έχει στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις. Απλώς, θέλει να συμβάλλει στην υπενθύμιση όλων μας, πως οι Έλληνες δεν μπορούν και δεν πρέπει να αποδεχθούν το οποιοδήποτε όνομα που θα περιλαμβάνει τον όρο “Μακεδονία”. Εάν γίνει κάτι τέτοιο με τη δική μας ανοχή και αδιαφορία, τότε, είμαστε όλοι συνένοχοι στην Προδοσία, μια αισχρή προδοσία απέναντι στους προγόνους μας και τις επόμενες γενιές.
Χρέος όλων μας να σταματήσουμε τον κατήφορο της εθνικής αξιοπρέπειας, να σταματήσουμε όλους αυτούς που δεν πιστεύουν στα Ιερά και Όσια της Πατρίδας μας.
Υ.Γ.1: Δεν δηλώνω ...ελληναράς, απλώς επέλεξα πλευρά, να μην είμαι με τους προδότες.
Υ.Γ.2: Αφιερωμένο στη μνήμη του παππού μου, Σιάνα Νικολάου, που πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους και στις Μάχες Κιλκίς – Δοϊράνης το 1912 – 13.