Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 05 Μαρτίου 2012 21:18

Η γενοκτονία των Θρακιωτών από Βουλγάρους και Τούρκους

pinelis
Το έγκλημα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Πόντου, Μ. Ασίας, Θράκης) αποκαλύπτουν και ομολογούν ακόμη και σύγχρονοι Τούρκοι ιστορικοί συγγραφείς, όπως ο Φονάτ Ντουντάρ, που μελετά, με πάθος και καθάριο βλέμμα, τα πρόσφατα αποχαρακτηρισθέντα Τουρκικά Αρχεία της εποχής εκείνης.
Η εξόντωση των Χριστιανών της Τουρκίας ήταν μια οργανωμένη σφαγή, η οποία έγινε σε μεγάλη κλίμακα και διαπράχθηκε πολύ πριν την απόβαση Ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη.
Ο όρος γενοκτονία  καθιερώθηκε από τον ΟΗΕ στις 9 Σεπτεμβρίου 1948 μετά το εβραϊκό ολοκαύτωμα. Είναι πράξεις που έγιναν με πρόθεση την ολική ή μερική εξόντωση οποιασδήποτε εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή Θρησκευτικής ομάδας. Ήτοι:
α.  Ο Φόνος μελών μιας εκ των ανωτέρω  ομάδων.
β.  Η πρόκληση σοβαρής σωματικής  ή πνευματικής βλάβης σε μέλη της ομάδας.
γ.  Η εσκεμμένη επιβολή στην ομάδα συνθηκών ζωής που αποσκοπούν στην μερική ή ολική φυσική καταστροφή των μελών της ομάδας.
δ.  Η επιβολή μέτρων  που αποσκοπούν στην αποτροπή  ή παρεμπόδιση των γεννήσεων  μέσα στην ομάδα.
ε.  Η υποχρεωτική ή βίαιη μετακίνηση πληθυσμών και παιδιών από μία ομάδα σε άλλη
Σε 1.500.000 περίπου ανέρχονται διαχρονικά τα θύματα της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Θρακών-Μικρασιατών-Ποντίων) από τους Τούρκους  κατά τον ΤΑΝΕΡ ΑΚΣΑΜ, (Τούρκο Πανεπιστημιακό Δάσκαλο και συγγραφέα που αναγνωρίζει τη γενοκτονία Χριστιανών),
Η Βουλή των Ελλήνων με τους Νόμους 2193 του 1994 και 2645 του 1998 όρισε
απλά ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ποντίων και των Μικρασιατών αντίστοιχα.
Τη γενοκτονία των Θρακών τη λησμόνησε η Βουλή των Ελλήνων. Δεν τη γνωρίζουν προφανώς οι Έλληνες Βουλευτές. Τις υπομνήσεις και τις διαμαρτυρίες και αντιδράσεις των Θρακών επί αυτού, καθώς και τα ατράνταχτα στοιχεία και ντοκουμέντα των Ιστορικών δεν τα έλαβαν υπόψη Η επίσημη Ελληνική πολιτεία  γενικά, ήταν και παραμένει άδικη για τους χαμηλών τόνων Θράκες .
Γενικά: Η Θράκη ήταν το σταυροδρόμι των Λαών Ασίας- Ευρώπης, πέρασμα όλων των επιδρομέων, Ασπίδα και προμαχώνας της Κωνσταντινούπολης, με ελκυστικό πλούτο.
Η Γεωστρατηγική και Γεωγραφική της θέση και οι λανθασμένοι χειρισμοί των Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, υπήρξαν τα κύρια αίτια των ληστρικών και φονικών επιδρομών εις βάρος των άμοιρων Θρακών. Επί 13 αιώνες τα ιερά Χώματα της Θράκης κομματιάστηκαν και ποτίστηκαν με Ποταμούς δακρύων και αίματος.
Οι Έλληνες της Θράκης υπέστησαν τα πάνδεινα κατά τις  επιδρομές Βουλγάρων, Σλάβων, Ούννων, Αβάρων, Γότθων, Οστρογότθων, Σταυροφόρων, Καταλανών, Τούρκων, Ρώσων και άλλων. Σφαγιάστηκαν, ατιμάστηκαν, εξισλαμίστηκαν, εξαναγκάστηκαν να αλλάξουν τη Γλώσσα τους, έχασαν τα παιδιά τους κατά το παιδομάζωμα, ληστεύτηκαν, ξεριζώθηκαν από τις Πανάρχαιες Πατρογονικές τους Εστίες και ανταλλάχτηκαν  σαν αμνοερίφια το 1922. Δέκα τρεις (13) φορές καταλήφθηκε και μαρτύρησε η Αδριανούπολη (6 από Βουλγάρους, 1 από Φράγκους,4 από Τούρκους και 2 από Ρώσους) και 14 η Φιλιππούπολη (6 από Βουλγάρους,2 από Φράγκους, 2 από Ρώσους και ανά μία από Ούννους, Πετσενέγκους και Τούρκους).
Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Αν Ρωμυλίας) το 1906. τότε που οι Βούλγαροι με την εθνικιστική τους μανία οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος του Ελληνικού στοιχείου που εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη Ανατολική και Δυτική Θράκη και οι περισσότεροι στην ελεύθερη Ελλάδα.
Από το 1857 με τις ταραχές που δημιούργησαν στην Φιλιππούπολη ως την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας το 1870-1872 και την καλλιέργεια του Πανσλαβισμού, η κατάσταση επιδεινώθηκε. Μέχρι τότε οι λίγοι πάντως Βούλγαροι, συνοικούσαν με τους Έλληνες, συμβίωναν αρμονικά μαζί τους, μιλούσαν την Ελληνική γλώσσα κ.λ.π.
Ενδεικτικά μερικές από τις θηριωδίες και καταστροφές Ελληνικών πόλεων από του Βουλγάρους:
Βάρνα της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρειας Θράκης): Ο πολυπληθής Ελληνικός πληθυσμός εξοντώθηκε σχεδόν ολοσχερώς από τους Βανδαλισμούς, τις θηριωδίες και τις φρικαλεότητες των Βουλγάρων στις 1/7/1906.
Φιλιπούπολη της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρειας Θράκης): ολοσχερής εξόντωση του ελληνικού πληθυσμού από του; Βουλγάρους με βανδαλισμούς και λεηλασίες (16/7/1906).
Πύργος της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρειας Θράκης): ολοσχερής εξόντωση του πολυπληθέστατου ελληνικού πληθυσμού από του; Βουλγάρους με βανδαλισμούς και λεηλασίες (16/7/1906).
Στενήμαχος της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρειας Θράκης): ολοσχερής εξόντωση του πολυπληθέστατου ελληνικού πληθυσμού από του; Βουλγάρους με βανδαλισμούς και λεηλασίες (23/7/1906).
Αγχίαλος της Ανατολικής Ρωμυλίας (Βόρειας Θράκης): ολοσχερής καταστροφή.
…και ο κατάλογος δεν έχει τέλος…
Ακολούθησε η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεότουρκων που όπως είπαμε ήταν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου, όπως προκύπτει από τα τουρκικά αρχεία: Με βίαια μέσα, με εμπορικό αποκλεισμό, με βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτικής στράτευσης, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας) εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Αν. Θράκη. Έτσι την περίοδο 1913 – 1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.
Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μ. Ασία σε καταναγκαστικά έργα. Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης για να εγκαταστήσουν σ’ αυτά οι Νεότουρκοι πρόσφυγες Μωαμεθανούς από τη Βοσνία. Από τους 96.000 εκτοπισθέντες στη Μικρασία επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 50.000. Οι 46.000 Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Αν. Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000 – 370.000 Έλληνες, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην περιοχή της Αν. Θράκης παρέμειναν μέσα στην ερημωμένη –  ερειπωμένη Ελληνική γη μόνο 30.000 – 40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι. Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του Ελληνικού στοιχείου υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6η Απριλίου).
Πολλοί Θρακιώτες που διωγμένοι ήρθαν στην Ελλάδα την περίοδο 2009-2014 (πρώτος διωγμός) δεν ξαναγύρισαν πίσω, έμειναν και οι έχοντες την ηλικία στρατεύθηκαν στον Ελληνικό Στρατό και πολέμησαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Όσοι επέστρεψαν στην Πατρίδα ξαναδιώχθηκαν οριστικά την περίοδο 1920-1925, κύρια όμως μετά την Συνθήκη της Λοζάννης και την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Η άγνοια, η αδιαφορία και η άδικη και ταξική συμπεριφορά των πολιτικών πληγώνει τους περήφανους Θράκες οι οποίοι  στο 7ο παγκόσμιο συνέδριο τους το 2006 στο Διδυμότειχο αποφάσισαν και καθιέρωσαν ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Θρακών, από τους Τούρκους, την 6η Απριλίου. Το 1914  στις 6 Απριλίου, Κυριακή του Πάσχα, (το Μαύρο Πάσχα όπως ονομάσθηκε), είχε αρχίσει ο οριστικός ξεριζωμός των υπολοίπων Θρακών, που είχαν διασωθεί από τις θηριωδίες των Νεότουρκων κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων του 1912-1913. Η προσφορά αίματος και η Γενοκτονία των Θρακών κράτησε αιώνες. Χαρακτηριστική γενοκτονία  είναι το Παιδομάζωμα επί 3 αιώνες και η περίοδος 1906-1922 που αναλύθηκαν σε προηγούμενα κεφάλαια.

Στο επόμενο: Εκπαιδευτική και πολιτιστική δραστηριότητα των Ελλήνων στην Ανατολική Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία.

Πρόσθετες Πληροφορίες

  • Υπότιτλος: ΘΡΑΚΗ – Ιστορία, Λαογραφία, Μουσική, Ηθη και Εθιμα