Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 3:47:44 μμ
Κυριακή, 29 Οκτωβρίου 2017 20:36

Κόκκινη κάρτα στο Νο 5...

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη. 

 

Την Άνοιξη του 1975 παίζαμε, (ο Κιλκισιακός), για την άνοδο στην Β’ Εθνική κατηγορία σε ένα ‘μίνι’ πρωτάθλημα, με τις πρωταθλήτριες ερασιτεχνικές Α1 ομάδες των νομών της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Κυριότερος και επικινδυνοδέστερος αντίπαλος αποδείχθηκε ο Εθνικός Αλεξανδρούπολης. Μάλιστα μέχρι το τελευταίο, παιχνίδι, (21 / 6 /1975), ήταν μπροστά έναν βαθμό και προαλειφότανε ως το φαβορί για την άνοδο, ενώ για εμάς, (πρόεδρος εγώ, γραμματέας ο Νίκος Χαλκίδης, έφορος ο Λεωνίδας, δημοσίων σχέσεων  και επί του τύπου ο Σαμουηλίδης), θα πήγαιναν χαμένοι κόποι, αγώνες και έξοδα ενός ολοκλήρου χρόνου.


  Οι ασχολούμενοι με το ποδόσφαιρο και κυρίως οι οπαδοί, αναλίσκονταν σε αυτήν την τελευταία φάση των αγώνων, σε ατέλειωτες συζητήσεις για τις στρατηγικές που πρέπει να χρησιμοποιηθούν μέσα και έξω από το γήπεδο, ενώ το ‘ράδιο αρβύλα’ έδινε και έπαιρνε με ‘ειδήσεις’ και φανταστικά σενάρια, να επηρεάζουν εξωαγωνιστικά τα αποτελέσματα!  
   Ένας ολόκληρος κρυφός και εξοντωτικός αγώνας ‘έφθανε στα αυτιά μας’ ότι διεξαγόταν εις βάρος μας από τους ενδιαφερομένους αντιπάλους μας, προκειμένου να επιτευχθούν ποθούμενα γι’ αυτούς αποτελέσματα. Οι οπαδοί και φίλαθλοί μας βοηθούσαν, όπως και όσο μπορούσε ο καθένας, στην προσπάθεια ανόδου της δικής μας ομάδας. Τα βλέμματα πάντως όλων ήταν στραμμένα στην ομάδα της Αλεξανδρούπολης.
   Από τις αθλητικές εφημερίδες μαθαίναμε ότι ο σέντερ - μπακ του Εθνικού, ο Νο 5, ονόματι Βαλκάνης, εξαίρετος αθλητής, φέρεται μονίμως να διακρίνεται και να είναι ο βασικός συντελεστής της καλής πορείας της ομάδας του. Κάποιοι φίλαθλοι σκέφθηκαν, ότι χωρίς αυτόν στο κέντρο της άμυνας, η διεκδικήτρια του τίτλου αντίπαλη ομάδα στο τελευταίο μεταξύ μας παιχνίδι μέσα στο Κιλκίς δεν θα είχε καμία τύχη και ο Κιλκισιακός θα πανηγύριζε την άνοδο στην Β΄ Εθνική
   Όταν λοιπόν η ομάδα του προειρημένου Βαλκάνη, (που δεν τον ήξερε κανείς ως φυσικό πρόσωπο), έπαιζε στο Καλαμπάκι Δράμας, με την τοπική ομάδα, που ήταν πρωταθλήτρια ερασιτεχνών Α1 του νομού Δράμας, ο Στέφανος, που αγαπούσε την ομάδα μας, δεν δίστασε, να τρέξει στη Δράμα αφ’ εαυτού, προκειμένου με τις γνωριμίες του να μεθοδεύσει προϋποθέσεις τιμωρίας του ποδοσφαιριστή, φθάνοντας μέχρι του σημείου να διαμηνύσει του διαιτητή, στηριζόμενος στο θάρρος του και να τον παρακαλέσει να είναι αυστηρός με τους αντιπάλους, γιατί ‘ακούγονται’ πολλά και εν πάση περιπτώσει να εφαρμόσει αυστηρά τους κανονισμούς, και να μη χαρισθεί στους σκληρούς αμυντικούς των αντιπάλων! Παράλληλα ο Σφάμπας, άλλος καλός φίλαθλος και φίλος αποκαλύπτει την παραμονή, το βράδυ του Σαββάτου, ότι έχει καλές επαγγελματικές σχέσεις με τον διαιτητή της συνάντησης και ότι δεν έχει πρόβλημα να του πει, να προσέξει το σκληρό παιχνίδι του, με νούμερο 5, αμυντικού της Αλεξανδρούπολης!  
   Θεώρησε λοιπόν υποχρέωσή του να ‘πεταχτεί’ και αυτός μέχρι την Δράμα. Πήγανε δε, καθώς μάθαμε και φίλαθλοι ως ‘κατάσκοποι’ στη Δράμα, για να δούνε με τα μάτια τους, πως παίζει ο διαιτητής, για να αξιολογήσουν τους ‘φίλους’ μας! Ο Κιλκισιακός έπαιζε μακριά στην Κομοτηνή.
   Καθώς πληροφορηθήκαμε το βράδυ με την επιστροφή των ‘δραστών’ από τη Δράμα, ο διαιτητής έκανε ‘καλή’ δουλειά, αφού χωρίς δυσκολία, ‘καθάρισε’ με το πρώτο σκληρό ‘τζαρτζάρισμα’ δείχνοντας κόκκινη κάρτα, (τρεις αγωνιστικές), τον παίκτη της Αλεξανδρούπολης με το Νο 5 στην πλάτη.
    Όλοι είπαν μπράβο, τόσο στον Στέφανο, όσο και στον Σφάμπα, που συνέβαλαν και αυτοί στην κοινή προσπάθεια της ανόδου. Ο Στέφανος φάνηκε να ‘ψιλοενοχλήθηκε’ λίγο με την παρουσία του Σφάμπα και των λοιπών στη Δράμα, που υπονοούσαν έλλειψη εμπιστοσύνης, αλλά εμείς το προσπεράσαμε, ‘τρίβοντας τα χέρια’ και κάνοντας το βράδυ, πάνω στο άφθονο κρασί στην ταβέρνα ‘Κληματαριά’ του Χάρη, όνειρα για τα επόμενα παιχνίδια.
   Φαντασθείτε τώρα την έκπληξη και απογοήτευσή μας, όταν την άλλη μέρα το πρωί, από τον Σαμουηλίδη με τις αθλητικές εφημερίδες στο χέρι μαθαίναμε, ότι ο παίκτης  με το Νο 5 των προσεχών αντιπάλων μας που αποβλήθηκε, δεν ήταν ο πολύς Βαλκάνης, (που, σημειωτέον, για όσους τον γνώριζαν, ήταν πολύ καλός και σεμνός, ως άνθρωπος και ποδοσφαιριστής), αλλά κάποιος άλλος αναπληρωματικός, άσημος και ‘άτσαλος’ νεαρός ποδοσφαιριστής, (το πιθανότερο είναι να ήταν δικαιολογημένη η αποβολή του!!!). Ο σταρ της Αλεξανδρούπολης δεν πήρε μέρος σ’ εκείνον τον αγώνα με το ‘χωριό’ Καλαμπάκι, (θεωρήθηκε εύκολος αγώνας, έληξε 0 – 2), για να αναπαυθεί και να εξασφαλίσει τις  δυνάμεις του, προετοιμαζόμενος για τον αγώνα με τον Κιλκισιακό!
   Κρίμα, είπαμε παραφρασμένα το ποντιακό, κρίμα στο κρασί που ήπιαμε (το βούδ’ ντο έσφαξαμ’…), και την χαράν που εποί’καμε…
   Όσο για την τύχη του ιστορικού κρίσιμου αγώνα με την Αλεξανδρούπολη με τον πραγματικό Νο 5, που έκρινε την άνοδό μας στην Β΄ Εθνική, του αγώνα που τον πήραν επάνω τους οι αξεπέραστοι φίλαθλοι του καιρού εκείνου, (είχαμε και ομαδάρα ως και ηγεσία- γιατί να το αποκρύψωμεν;), θα αναφερθούμε σε άλλο μας σημείωμα.
   
 Κιλκίς Οκτώβριος 2017