Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 10:20:13 μμ
Κυριακή, 11 Φεβρουαρίου 2018 21:06

Με αφορμή το ποδοσφαιρικό τουρνουά ‘Κυπέλου Κυνηγών’ (του Φιλοθηραματικού – Κυνηγετικού - Συλλόγου Κιλκίς)

Του Αναστάσιου
Αμανατίδη.

 

Είπαμε και γράψαμε σε προηγούμενα σημειώματα και θυμούνται πολλοί επιζώντες, ότι το ποδόσφαιρο αποτελούσε για τους νέους στο μεταπολεμικό Κιλκίς την σπουδαιότερη και προσφιλέστερη κοινωνική καταφυγή, εκτόνωση και απόλαυση! Λειτούργησε δε και ως γέφυρα επικοινωνίας, ενωτικά και συμφιλιωτικά, γιατί, μη μας διαφεύγει, η κοινωνία του Κιλκίς βγήκε από την Κατοχή και τον Εμφύλιο βαθύτατα διχασμένη!


   Εκτός από τις τρεις οργανωμένες και αναγνωρισμένες ομάδες της πόλης (Άρης, Μ. Αλέξανδρος, ΑΕΚ), για τις οποίες αλλού, ο λόγος, παρατηρήθηκε ανάλογος οργασμός σε όλα τα χωριά. Χωριά κεφαλοχώρια, αλλά και μικρότερα, οικογένειες  με τα πολλά παιδιά τότε, συγκροτούσαν ποδοσφαιρικές ομάδες και τις ‘ρίχνανε’ στα γήπεδα, εναντίον αλλήλων.
    Ο νέος γυμναστής του Γυμνασίου Κώστας Πιπερόπουλος*, ο άνθρωπος που έφερε στο Κιλκίς όλες τις μορφές του αθλητισμού, διοργάνωνε ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα μεταξύ των τμημάτων και μεταξύ των τάξεων και αθλοθετούσε κύπελλα για τους πρωταθλητές, ο Γκουντίνος** αλίευε ταλέντα αφιερώνοντας πολλές ώρες παρακολούθησης ποδοσφαιριστών στους αγώνες του Γυμνασίου, αλλά και στις αλάνες των γειτονιών, ο Φιλοθηραματικός Σύλλογος με τον νέο (και ισόβιο) πρόεδρο Αδάμ Σαββίδη***, αθλοθετούσε βαρύτιμο κύπελλο  - των Κυνηγών - , ενός ποδοσφαιρικού τουρνουά μεταξύ των αδιαβάθμητων (μη αναγνωρισμένων) ομάδων των χωριών της επαρχίας Κιλκίς. Όσα φυσικά χωριά συμπλήρωναν και διέθεταν ομάδες, που επιθυμούσαν συμμετοχή.
    Για αυτήν την τελευταία διοργάνωση αξίζει να γραφτούν δυο σειρές παραπάνω, στην στήλη ‘το Κιλκίς κάποτε’, για ιστορικούς λόγους. Ίσως ‘ξύσουμε’ και τις μνήμες πολλών, που ζούνε ακόμη, για να γράψουν και αυτοί, κάτι που θυμούνται επί πλέον, ή να διορθώσουν τυχόν ‘αστοχίες’ μας. Αλλά και να αποτελέσουμε μνημόσυνο για πολλούς, που πρόσφεραν στον τόπο και η μνήμη, τους προσπέρασε.
     Ήταν νομίζω το 1957.  Κυπελλούχος της διοργάνωσης του ‘Κυπέλλου Κυνηγών’ αναδείχθηκε στον τελικό, που έγινε στο Κιλκίς, ύστερα από διπλούς αγώνες (εντός και εκτός των χωριών, όπως γίνεται τώρα στο Κύπελλο Ελλάδας), η Κρηστώνα (με τους Κιτσονιδαίους, Τζακατάρα, Καραΐτη, Σωτηριάδη και λοιπούς) με αντίπαλο την άλλη φιναλίστρια την Φύσκα (του Άγουρου, Φωτιάδη, Σικαλίδη, Γραμματικόπουλου, ενισχυμένους με τους αδελφούς Ισαακίδη από τον Σπουργίτη κ.ά.)
    Πρέπει να πούμε ότι δικαίωμα συμμετοχής για έναν παίκτη αρκούσε η καταγωγή του από το χωριό, ή το πολύ και την Κοινότητα,  εκεί όπου ‘βόλευε’ η συμμετοχή, ή δεν ‘έπαιρνε’ η απόρριψη. Δεν είχε σημασία αν ο παίκτης είχε δελτίο και έπαιζε σε αναγνωρισμένη ομάδα του Κιλκίς, ή της Θεσσαλονίκης ακόμη. Αυτό ήταν κάτι που πρόσθετε μεγαλύτερο ενδιαφέρον και έτρεφε τον τοπικιστικό εγωισμό των χωριανών! Μεγάλο το ενδιαφέρον των ανθρώπων των χωριών, διαρκής η κινητικότητα, ατέλειωτες οι συγκινήσεις, η χαρά, ο ενθουσιασμός και οι επινίκιες εκδηλώσεις! Συνεπεία αυτών των συλλογικών προσπαθειών και των υποστηρικτικών πρωτοβουλιών φορέων, όπως οι Κυνηγοί, η επαρχία και ο νομός ζούσε τα πρώτα εκείνα μεταπολεμικά χρόνια της ανόρθωσης, μέσα σε μία μοναδική αθλητική έξαρση και ποδοσφαιρικό οργασμό!
    Μεγάλες ‘ποδοσφαιρομάνες’, παρόλη τη φτώχια, τα πρωτόγονα μέσα και την έλλειψη υποδομών, με μόνο όπλο την ασίγαστη θέληση, αναδείχθηκαν τα πρώτα εκείνα χρόνια η Μεγάλη Βρύση, η Κρηστώνα, το Παλιό Γυναικόκαστρο, η Νέα Σάντα και ο Παντελεήμονας, η Τέρπυλλος, η Φύσκα, η Αντιγόνεια, το Μεταλλικό, η Κοκκινιά! Σύντομα στα επόμενα λίγα χρόνια, τα περισσότερα χωριά αναγνώρισαν τις ομάδες τους με επίσημο όνομα, συστάθηκε η Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κιλκίς και διοργανώθηκαν επίσημα πλέον πρωταθλήματα, για τα οποία θα μιλήσουμε αργότερα. Αυτά με την συμπλήρωση της δεκαετίας του ’50.

   *Πιπερόπουλος Κώστας: Καθηγητής της Γυμναστικής στο Γυμνάσιο Κιλκίς (1954 – 1963), με καταγωγή από την Νάουσα. Ο θεμελιωτής του αθλητισμού στο Κιλκίς. Εισήγαγε, δίδαξε και εργάστηκε με πάθος για την ανάπτυξη όλων των μορφών του αθλητισμού μεταξύ των μαθητών του Γυμνασίου. Εκτός του ποδοσφαίρου, έκαναν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους στο Κιλκίς το Μπάσκετ, το Βόλλεϋ, η ενόργανη (εφαλτήρια), το πολύζυγο, διδάχθηκε η ξιφασκία και ο χορός, ενώ καλλιεργήθηκαν σε βάθος τα αγωνίσματα του Στίβου (δρόμοι, άλματα, ρίψεις). Από τα χέρια του ‘βγήκαν’ αξιόλογοι αθλητές, σημειώθηκαν μεγάλα ρεκόρ και επί των ημερών του το Γυμνάσιο Κιλκίς πρωταγωνιστούσε στους παμ - μαθητικούς αγώνες της Κεντρικής Μακεδονίας.  Το 2014 το Δημοτικό Συμβούλιο Κιλκίς αποφάσισε να ονομασθεί το κλειστό γυμναστήριο του Β’ Γυμνασίου, το ανακατασκευασθέν ‘θρυλικό’  παλαιό Υπόστεγο, σε Γυμναστήριο ΚΩΣΤΑΣ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ!   
   **Γκουντίνος: Κατά κόσμον Κώστας Πεταλωτής. Ο άνθρωπος που εργάσθηκε όσο κανένας άλλος τα πρώτα χρόνια, για να θεμελιωθεί και να προοδεύσει το ποδόσφαιρο στο Κιλκίς! Υπήρξε ποδοσφαιριστής του Άρη Κιλκίς, προπονητής αυτού, του Μ. Αλεξάνδρου και του Κιλκισιακού αργότερα. Κατά γενική παραδοχή ήταν μοναδικός ανιχνευτής ταλέντων όλα αυτά τα χρόνια. Από τα χέρια του πέρασαν όλες οι ‘δόξες’ του ποδοσφαίρου του Κιλκίς, μέχρι τη δεκαετία του 1970.
   *** Αδάμ Σαββίδης: Ιδιοκτήτης ζυθεστιατορίου.  Έμεινε στην ιστορία του Κιλκίς, ως ο πρόεδρος των Κυνηγών (σχεδόν ισόβιος), με πλούσια κοινωνική δράση. Με ενέργειές του αποκτήθηκε ο χώρος και κτίσθηκε η Λέσχη Κυνηγών (ιδιόκτητη), δημιουργήθηκε ο ζωολογικός κήπος, καθορίσθηκαν ζώνες προστατευόμενης και επιτρεπόμενης θήρας στην επαρχία Κιλκίς και εμπλουτίσθηκαν με θηράματα άλλες, ενώ συνεργάσθηκε με το δασαρχείο στη αποτελεσματική λειτουργία της θηροφυλακής. Έγινε ιδιαιτέρως γνωστός και δημοφιλής απ’ αρχής στην κοινωνία του Κιλκίς, εκτός των άλλων, με την ιδέα της προκήρυξης και της υλοποίησης του τουρνουά ποδοσφαίρου του Κυπέλου Κυνηγών το 1957.
 Κιλκίς Φεβρουάριος 2018.