Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά συμβαίνει - και ίσως πρόκειται για την πιο εύκολα εξηγήσιμη περίπτωση ερμαφροδιτισμού όπως τον λέγαμε παλαιότερα, ή "διεμφυλικότητας" όπως αναφέρεται στα βιβλία της επιστήμης. Γιατί η παραπάνω σχετικοποίηση του φύλου, έχει τουλάχιστον μια σαφή βιολογική βάση. Δυσκολότερος να κατανοηθεί από τη δική μας συνείδηση, είναι εκείνος ο πόλεμος μεταξύ σώματος και νου, που διαπιστώνεται σε άτομα που νοιώθουν ψυχολογικά εγκλωβισμένα σε ένα σώμα που δεν τα εκπροσωπεί. Πρόκειται για ψυχική ασθένεια; Αν είναι όντως έτσι, σίγουρα η αιτία που την προκαλεί δεν μας είναι γνωστή – ούτε κι η θεραπεία της.
Απέναντι σε τέτοιου είδους προβλήματα, όλες οι χώρες προχωρούν σε συγκεκριμένες νομοθετικές ρυθμίσεις - ακόμα και χώρες με βαριά θρησκευτική κληρονομιά, όπως η Ιταλία, η Αυστρία ή η Ιρλανδία. Η ίδια Ελλάδα είχε ήδη αναγνωρίσει νομοθετικά τη δυνατότητα αλλαγής φύλου με εγχείρηση, και παραδόξως την είχε δεχθεί με ψυχραιμία. Η Εκκλησία που διαρρηγνύει σήμερα τα ράσα της, δεν εναντιώθηκε στην αναγνώριση της διεμφυλικότητας και στην εγχείρηση (ίσως επειδή έκρινε ότι η επέμβαση συνιστά από μόνη της ένα είδος τιμωρίας). Τι ήταν λοιπόν, αυτό το τόσο τρομερό, που έφερνε το νέο νομοσχέδιο;
Ήταν η δυνατότητα καταχώρησης της αλλαγής του φύλου χωρίς εγχείρηση, και η αναγνώρισή της ως "ανθρώπινο δικαίωμα". Το πλέον όμως σκανδαλιστικό, ήταν η δυνατότητα να ισχύσει αυτή η διάταξη ακόμα και για εφήβους 15 χρονών με άδεια των γονέων τους. Για τους εφήβους, υιοθετήθηκε τελικά (πολύ σωστά κατά τη γνώμη μας) μία τροπολογία της ΔΗΣΥ, ώστε η αναγνώριση της αλλαγής του φύλου χωρίς εγχείρηση, να γίνεται από μία 7μελή κρατική επιτροπή, απαρτιζόμενη από εξειδικευμένους επιστήμονες. Για τους ενήλικες, η Νέα Δημοκρατία αξίωσε να λειτουργήσει μια ίδια επιτροπή, κάτι που η κυβέρνηση δεν δέχθηκε.
Αυτά ήσαν τα προφανή. Γιατί στην πραγματικότητα, πάνω στο δράμα των ανθρώπων αυτών, στήθηκε ένας απάνθρωπος εικονικός πόλεμος, με στόχο το κάθε κόμμα (μηδενός εξαιρουμένου) να "τσιμεντώσει" την κομματική του βάση. Αν ήθελε η Βουλή να επεξεργαστεί με νηφαλιότητα και πολιτισμένη συνεννόηση το δύσκολο αυτό θέμα, θα μπορούσε να συγκροτήσει μια σχετική Επιτροπή, όπως αυτές που έχουν λειτουργήσει για μια σειρά από ζητήματα (ναρκωτικά, αναπηρία, προστασία της μητρότητας), να ακούσει με άνεση χρόνου τους ενδιαφερόμενους και τους επιστημονικούς φορείς, να ακούσει την Εκκλησία και το Κράτος (αν δεν έχει άποψη το Κράτος για ποιον λόγο να κυκλοφορούμε με ταυτότητες;), να δει υποδείγματα νομοθέτησης που ισχύουν σε άλλες χώρες - και να καταλήξει, ή να διαφωνήσει πάνω σε συγκεκριμένα επιχειρήματα.
Οι πολιτικοί μας, επιλέξανε το αντίθετο. Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να στραφεί προς το ακροατήριο που τον εγκατέλειψε προ διετίας (και που σε μεγάλο βαθμό θεωρεί την Εκκλησία εχθρό του) για να πουλήσει επαναστατικότητα και αγωνιστικότητα. Άλλοι, με ιαχές περί "ανωμάλων" και "εξωγήινων" επέλεξαν να πουλήσουν θεοσέβεια. Όσο για τον Αρχιεπίσκοπο, αυτός ευχήθηκε σε μία δημοσιογράφο "να μην της τύχει" να κάνει τέτοια παιδιά. Ό,τι δηλαδή δεν είπε ο Χριστός, ούτε καν για τους γονείς των λεπρών.
Κάπως έτσι στην Ελλάδα νομοθετούμε την τραγωδία. Το αντιλαμβανόμαστε άραγε;