Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Δευτέρα, 20 Μαρτίου 2017 21:08

Ο Συνήγορος

Του Ανδρέα Μακρίδη. 

Η Ελλάδα σαν χώρα έχει πολλές ιδιομορφίες. Μία απ' αυτές είναι ότι το κράτος της, επιτρέπει τη διαφήμιση της παρανομίας την οποία υποτίθεται πως διώκει. Κάτι τέτοιο φυσικά, λειτουργεί και ως ντεκόρ: Ο πολίτης αποθαρρύνεται από το να καταγγείλει την παρανομία, είτε αγνοώντας τις υπηρεσίες όπου θα πρέπει να απευθυνθεί, είτε θεωρώντας πως οι προσπάθειές του είναι ήδη καταδικασμένες. Κάτι τέτοιο ωστόσο είναι λάθος, έστω και εν μέρει, όπως αποδεικνύει η λειτουργία του Συνηγόρου του Καταναλωτή.

Η ιστορία των ιδιωτικών εταιρειών τηλεπικοινωνίας, υπήρξε σκανδαλώδης εξ αρχής. Οι παλαιότεροι θα θυμούνται τον αρχικό αποκλεισμό του ΟΤΕ απ' την κινητή τηλεφωνία με νόμο, και με το σκεπτικό ότι θα έπρεπε πρώτα να δημιουργηθεί μια “ελεύθερη αγορά” από ιδιωτικές εταιρείες, ώστε ο ΟΤΕ να μην κατέχει θέση δεσπόζουσα σ' αυτήν. Όταν πλέον επετράπη στον δημόσιο φορέα να ανταγωνιστεί τους ιδιώτες, αποδείχθηκε πως οι διαθέσιμες συσκευές του ΟΤΕ δεν κάλυπταν την ζήτηση – γεγονός που οδήγησε στην απόλυση του διευθύνοντα συμβούλου του, χωρίς ποτέ να μάθουμε, εάν το άκρως επιτυχημένο εκείνο στέλεχος, εισέπραξε κι αποζημίωση που τον απομάκρυναν.
Στη συνέχεια ο ΟΤΕ ιδιωτικοποιήθηκε, τον ανέλαβαν οι Γερμανοί που είναι φίλοι μας, και ησυχάσαμε όλοι. Εταιρείες άνοιξαν και έκλεισαν. Τα φθηνά τιμολόγια αποδείχθηκαν πανάκριβα: Τα πολυδιαφημιζόμενα συμβόλαια περιλαμβάνουν κρυφές χρεώσεις όπως τον φόρο κινητής τηλεφωνίας, και η κακή εξυπηρέτηση δεν οδηγεί σε διακοπή του συμβολαίου, γιατί αυτή η επιλογή επισύρει πρόστιμο. Μα κι αν ακόμα επιλέξεις να μην ανανεώσεις το συμβόλαιό σου με μία εταιρεία, θα πρέπει να το δηλώσεις πριν τη λήξη του, αλλιώς αυτό ανανεώνεται αυτόματα – και ο νόμος δίνει το δικαίωμα στην εταιρεία να σε χρεώσει για άλλους δυο μήνες, είτε κάνεις χρήση της σύνδεσής σου, είτε όχι.

Ο τραγέλαφος αυτός οδηγεί σε εξίσου τραγελαφικές καταστάσεις. Οι εξαπατημένοι καταναλωτές, αρνούνται να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους μέχρι να τους έρθει εξώδικο. Άλλοι σπεύδουν να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους, άλλοι αρνούνται - με αποτέλεσμα οι οφειλές να συσσωρεύονται και οι εταιρείες να καλύπτουν τις ζημιές τους με “φυγή προς τα μπρος”: καλύτερα και συμφορότερα πακέτα, περισσότερη διαφήμιση, παρενόχληση των καταναλωτών των αντιπάλων προκειμένου να αλλάξουν στρατόπεδο. Ένας ολόκληρος κόσμος ζει απ' αυτή τη φούσκα και καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να του στερήσει το δικαίωμα στην επισφαλή απασχόληση – σίγουρα όχι, όσο οι καταναλωτές περιορίζονται στις άκοπες διαμαρτυρίες και στο αντάρτικο.

Υπάρχει άλλος δρόμος; Εν μέρει ναι. Ονομάζεται Συνήγορος του Καταναλωτή και επιλαμβάνεται των διαφορών ανάμεσα στις επιχειρήσεις και το αγοραστικό κοινό. Ο Συνήγορος δεν είναι δικαστήριο – είναι ανεξάρτητη αρχή προβλεπόμενη απ' το Σύνταγμα, που στελεχώνεται με ευθύνη της Βουλής και με ευρεία πλειοψηφία. Δεν επιδικάζει ποινές, επιχειρεί να συμβιβάσει αρχικά, αλλά όποιος αρνηθεί να τον λάβει υπόψη, καλύτερα να το ξανασκεφτεί.
Είχαμε και μεις πρόσφατα μια περιπέτεια με μία εταιρεία κινητής τηλεφωνίας, που αποφάσισε το καλοκαίρι του 2015 να στέλνει απανωτούς λογαριασμούς σε καταναλωτές της – δύο και τρεις λογαριασμούς σε ένα μήνα. Τη μια το πρόσχημα ήταν “λάθος του λογιστηρίου”. Την άλλη, η ανακάλυψη πως δήθεν “είχαν ξεχάσει να μας στείλουν έναν λογαριασμό κατά το προηγούμενο έτος”. Την τρίτη φορά, περιορίζονταν να λένε, πως “σας έχουμε ήδη απαντήσει”. Όταν σταματήσαμε να πληρώνουμε, ξεκίνησαν οι παρενοχλήσεις των εισπρακτικών εταιρειών.

Η προσφυγή στον Συνήγορο του Καταναλωτή μας δικαίωσε. Η εταιρεία αναγκάστηκε να αποδεχθεί το λάθος της, και να διαγράψει εις βάρος της όλα όσα είχε συσσωρεύσει στους λογαριασμούς της. Μας πήρε λίγο χρόνο αλλά άξιζε τον κόπο. Δοκιμάστε το.