Σ’ αυτούς τους δύο μήνες, η νέα κυβέρνηση κατηγορήθηκε ήδη και από δικούς της ανθρώπους πως αθετεί προεκλογικές της υποσχέσεις, άλλοι πάλι μίλησαν για αναστολή εκτέλεσης κάποιων υποσχέσεων. Το γεγονός αυτό (δηλαδή η μη τήρηση των όσων προεκλογικά υποσχέθηκαν) δεν είναι κάτι καινούριο στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα, ίσα ίσα θάλεγε κανείς πως είναι ο κανόνας, ειδικά στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Κραυγαλέα, πρόσφατα παραδείγματα «λεφτά υπάρχουν» του Γιωργάκη Παπανδρέου, και τα «Ζάπεια» του Αντώνη Σαμαρά. Και τι δεν μας υποσχέθηκαν όλα αυτά τα χρόνια ΠΑΣΟΚ και Ν. Δημοκρατία, μέχρι και συμβόλαια τιμής υπέγραφαν με το πόπολο προεκλογικά, τα δε μαχαίρια μάλλον ήταν λαστιχένια, γιατί ποτέ δεν έφτασαν στο κόκαλο, εκείνο πάλι το άπλετο φως που θα φώτιζε την σκοτεινή και βρόμικη πλευρά της πολιτικής μας ζωής, τελικά δεν ήρθε ποτέ, η τέλος πάντων δεν ήρθε μέχρι στιγμής.
Το προεκλογικό καλάθι του ΣΥΡΙΖΑ εκτός από την ελπίδα περιείχε και μαχαίρια και φώτα πολλά, ας ελπίσουμε, πως αυτή τη φορά τα μαχαίρια να είναι πραγματικά και το άπλετο φως αρκετό, για να μάθει επιτέλους ο ελληνικός λαός, αν όχι όλη την αλήθεια, να μάθει τουλάχιστον κάποιες.  Σε αντίθετη περίπτωση η απογοήτευση για όλους μας θα είναι πολύ μεγάλη και η απαξίωση των πολιτικών και της πολιτικής ζωής θα κτυπήσει κόκκινο.
Ο κόσμος, ακόμη και αυτοί που δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και παρά τις ταλαντεύσεις της κυβέρνησης, ένα μεγάλο ποσοστό συνεχίζει να στηρίζει την συγκυβέρνηση, και αυτό, γιατί πήρε τοις μετρητοίς τις διαβεβαιώσεις και για αλλαγή σελίδας στις σχέσεις με τη διαπλοκή.
Η αλήθεια όμως είναι, ότι η μιντιακή φρενίτιδα που ξέσπασε με επίκεντρο πρόσωπα της νέας ελληνικής κυβέρνησης ήταν κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενη.  Κι όχι μόνο λόγω των ενδυματολογικών  επιλογών, αλλά και λόγω χρήσης (και της κατάχρησης)  συμβολισμών ενός νέου εθνικού αφηγήματος,  του «πρώτη φορά αριστερά». Και μόνο γι’ αυτό ας είμαστε υπομονετικοί.
Αιτία αυτής της ανέξοδης και άκρατης υποσχεσιολογίας και παροχολογίας, λένε οι γνωρίζοντες, είναι το Σύνταγμα της χώρας, το οποίο περιέχει απαράδεκτες και άκρως αντιδημοκρατικές προβλέψεις, όπως παράβαση της αρχής της ισονομίας. Έτσι κάποιοι πολίτες, πρωθυπουργοί υπουργοί και βουλευτές είναι περισσότερο ίσα από όλους τους άλλους. Χρησιμοποιώντας λοιπόν αυτές της απαράδεκτες διατάξεις και ενεργώντας πάντα με την βεβαιότητα την ατιμωρησίας, πολιτικοί και κόμματα, χρόνια τώρα ανταγωνίζονται το ποιος θα δώσει περισσότερες υποσχέσεις, τις οποίες ξέρουν εξ αρχής πως δεν θα υλοποιήσουν.  Αν αυτό δεν είναι απάτη τότε τι είναι;
Σε κάθε περίπτωση οι σημερινοί κυβερνώντες οφείλουν να σηκώσουν τα μανίκια και να κάνουν αυτά για τα οποία τους επέλεξε ο ελληνικός λαός, και ας αφήσουν στην άκρη διάφορα ανούσια επικοινωνιακά κόλπα όπως αυτό με την εξέδρα των επισήμων (για την παρέλαση στην Αθήνα) η οποία δεν θα στηθεί για λόγους ισονομίας. Φαντάζομαι πως κανείς σ’ αυτή τη χώρα δεν πιστεύει πως για τα προβλήματα της και την μη ύπαρξη ισονομίας φταίει η εξέδρα;
Τώρα, μια και το έφερε η κουβέντα περί ανεκπλήρωτων υποσχέσεων, ας θυμηθούμε μια πολύ παλιά υπόσχεση, η οποία εδώ και 184 χρόνια δεν έχει πραγματοποιηθεί και αναφέρομαι  στο Τάμα του Έθνους. Οι αγωνιστές του 1821 που ανέστησαν με τη βοήθεια του Θεού το Ελληνικό Έθνος και ξανάβαλαν  την Ελλάδα στο χάρτη, έκαναν στον Θεό ένα τάμα.
Με επικεφαλής τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη υποσχέθηκαν στον Θεό να κτίσουν στην πρωτεύουσα της Ελλάδας μετά την απελευθέρωση, ιερό ναό στο όνομα του Σωτήρος Χριστού. Την απόφαση επισημοποίησε το Η’ ομόφωνο ψήφισμα της Δ’ Εθνικής Συνελεύσεως της Ελλάδος, που συνήλθε στο Άργος στις 31 Ιουλίου του 1829, και φέρει την υπογραφή του Ιωάννη Καποδίστρια. Το ψήφισμα έγινε και νόμος του κράτους με τα Βασιλικά Διατάγματα του 1834 και 1838. Τάξαμε λοιπόν στον Θεό. Δώσαμε επίσημη υπόσχεση. Πέρασαν όμως από τότε 184 χρόνια και δεν εκπληρώσαμε το τάμα μας.
Και όχι μόνο αθετούμε την υπόσχεσή μας στον Θεό επί σχεδόν δύο αιώνες, αλλά τώρα, αντί να κτίσουμε το ναό του Σωτήρος Χριστού, θέλουμε να κτίσουμε με χρήματα της επαιτούσης Ελλάδας τέμενος.
Και που; Στην καρδιά του Ελληνισμού, εκεί που έπεσε ο Καραϊσκάκης ελευθερώνοντας την από τους Μωαμεθανούς.