Μια από τις πολλές και ποικίλες παραμέτρους που έχει αυτή η αντιπαράθεση σχετίζεται με την εκλογική συμπεριφορά των ελληνόφωνων μουσουλμανικών πληθυσμών (Πόντιοι, Κρητικοί, Μακεδόνες…) Είναι γνωστό ότι οι ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι πρόσφυγες από τα Βαλκάνια (Κρητικοί και Μακεδόνες), που είναι εγκατεστημένοι κυρίως στη Δυτική Τουρκία (Ιωνία) και την Ευρωπαϊκή Τουρκία (Ανατολική Θράκη),  πρόσκεινται κυρίως στο κεμαλικό κόμμα. Οπότε η υποστήριξη προς το κόμμα του Κιλιντσάρογλου (CHP-κεμαλικοί) θεωρείται δεδομένη.  Ενδιαφέρον έχει η η πολιτική συμπεριφορά της μοναδικής γηγενούς ελληνόφωνης ομάδας που υπάρχει σήμερα στην Τουρκία: αυτής των μουσουλμάνων του σύγχρονου τουρκικού Πόντου.
Τα ποσοστά που ανέδειξε ο Νίκος Πετρίδης αποκαλύπτουν την πραγματική ταυτότητα των κάθε εθνοτικής ή γλωσσικής προέλευσης των πληθυσμών της περιοχής. Το  μειονοτικό κόμμα (HDP) έλαβε: στο Νομό Σινώπης 1,56%, Αμισού 1,51, Κοτύωρα 1,16, Σεβάστεια 1,71, Τοκάτη 1,60, Κερασούντα 1,33, Αμάσεια 1,51, Αργυρούπολη 1,84, Τραπεζούντα 1,23, Ριζούντα 1,47, Παϊπούρτ 1,42.
Αν θεωρήσουμε (ΑΝ!!!) ότι το κόμμα του (Αλεβίτη) Κιλιντσάρογλου εκφράζει τα δυτικοποιημένα στρώματα του πληθυσμού που αποδέχονται τις δυτικές δημοκρατικές αξίες, τότε αυτή η κοινωνική τάση στο σημερινό Πόντο είναι περί το 20%, ενώ οι ισλαμιστές έχουν πάνω από το 50% και οι ακροδεξιοί Γκρίζοι Λύκοι του ΜΗΡ (που είναι κάτι μεταξύ Λάος και Χρυσής Αυγής) περί το 18%…
Από όλα αυτά εξάγεται ένα συμπεράσμα: οι σημερινοί πληθυσμοί του Πόντου, των ελληνοφώνων συμπεριλαμβανομένων, ουδεμία ξεχωριστή εθνοτική ταυτότητα έχουν. Και αυτό είναι ανεξάρτητο από το γεγονός ότι υπάρχουν μονάδες που αυτοπροσδιορίζονται διαφορετικά και ότι βαθμιαία εμφανίζεται μια αριστερή διανόηση, που αποδέχεται την εθνοτική διαφορετικότητα.
Κατά συνέπεια, όσοι Ελλαδίτες (Πόντιοι κυρίως)  κατά την πρώτη 5ετία της δεκαετίας του ’90 εκπόνησαν και άσκησαν επιθετική πολιτική με βάση αυτή την παραδοχή και το κρυπτοχριστιανικό ιδεολόγημα (παρότι υπάρχει το φαινόμενο στην περιοχή, αλλά όχι της έντασης που του αποδόθηκε), κινήθηκαν από μια λάθος εκτίμηση που προερχόταν από ιδεοληψία και αντιπαραγωγικό εθνικιστικό φανατισμό. Κάτι που από τότε ήταν φανερό -για όσους βέβαια ήθελαν να δουν την πραγματικότητα…
[Δες στο τελευταίο τμήμα της μελέτης,  που αναφέρεται στους «Πόντιους της Τουρκίας...»:   https://kars1918.wordpress.com/2009/10/13/italoi/ ]
Για το γενικό αποτέλεσμα ο Ν. Πετρίδης εκτιμά: «Το CHP (κεμαλικοί) παίρνει πλειοψηφία πάλι στις ίδιες περιοχές. Σε όλη την Ανατολική Θράκη (εκτός την Καλλίπολη), τη Σμύρνη, το Εσκήσεχιρ, το Αϊδίνι, τη Μούγλα, τη Μερσίνα, τα Δαρδανέλλια. Το HDP παίρνει όλες τις νοτιοανατολικές περιοχές, εκεί που μέχρι τώρα έβγαζε ανεξάρτητους βουλευτές.«
Μια καλή ανάλυση για τις τουρκικές εκλογές  υπάρχει στο  foreignpolicy.com:

TOYΡΚΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ – ΧΤΥΠΗΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΑΝ – Ο ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ
Ως χτύπημα για τον Ερντογάν και ισχυροποίηση των Κούρδων θεωρεί το μεγαλύτερο μέρος των αμερικανικών ΜΜΕ και δεξαμενών σκέψης τααποτελέσματα των χθεσινών βουλευτικών εκλογών στην Τουρκία, ενώ πολλοί επισημαίνουν ότι η Τουρκία εισέρχεται σε μια πορεία αστάθειας, που θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει και σε νέες εκλογές.
Στους έντονους εορτασμούς των Κούρδων μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων αναφέρεται άρθρο του David Kenner, αρχισυντάκτη θεμάτων Μέσης Ανατολής στο FOREIGN POLICY με τίτλο «A Body Blow for Turkey’s Ruling Party» επισημαίνοντας ότι το πλήθος των Κούρδων φώναζε συνθήματα υπέρ του απαγορευμένου ΡΚΚ, ενώ αποκαλούσε τον Ερντογάν «δολοφόνο», κατηγορώντας τον για το κύμα βίας που δέχθηκε το κουρδικό κόμμα (HDP) κατά την προεκλογική εκστρατεία.
Μολονότι η διάθεση στο Ντιγιαρμπακίρ, όπου το HDP κέρδισε το 80% περίπου των ψήφων ξεπερνώντας ακόμη και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις των ηγετών του κόμματος, η διάθεση ήταν ενθουσιώδης χθες το βράδυ, η κατακόρυφη πτώση του ΑΚΡ θα μπορούσε να καταστήσει το έργο τους ακόμη πιο δύσκολο. Το κυβερνών κόμμα κέρδισε μόλις 255 έδρες, ενώ υπολείπονται 21 έδρες για να αποκτήσει την αναγκαία πλειοψηφία για να κυβερνήσει. Μολονότι ακόμη τίποτα δεν είναι σαφές, ο πιθανότερος εταίρος του θα μπορούσε να είναι το δεξιό κόμμα MHP, το οποίο ωστόσο είναι περισσότερο εχθρικό στη διαδικασία ειρήνευσης με τους Κούρδους από την σημερινή κυβέρνηση.
Το άλλο ενδεχόμενο είναι να οδηγηθεί η Τουρκία σύντομα σε νέες εκλογές.
Η προεκλογική εκστρατεία του ΑΚΡ, που βασίσθηκε κυρίως σε θεωρίες διεθνούς συνομωσίας για την αποδυνάμωση της Τουρκίας, οδήγησε στην απώλεια 3 εκ. ψηφοφόρων από τις προηγούμενες βουλευτικές εκλογές.
Οι ηγέτες του ΑΚΡ έκαναν συχνά λόγο για ορισμένα λόμπι που δρούσαν εναντίον του κόμματος ή ενίσχυαν τους αντιπάλους, προσφεύγοντας συχνά σε μια αντισημιτική φρασεολογία. Όπως επεσήμανε προς το Foreign Policy ο Muhammed Akar, πρόεδρος της τοπικής οργάνωσης του ΑΚΡ στο Ντιγιαρμπακίρ, «υπάρχει ένα παγκόσμιο οικονομικό λόμπι που βρίσκεται στα χέρια του εβραϊκού λόμπι, το οποίο επιθυμεί την πτώση του ΑΚΡ» προσθέτοντας ότι «εκτός από το εβραϊκό λόμπι υπάρχει και το κίνημα των Σταυροφόρων, επειδή η κυβέρνηση του ΑΚΡ είναι η φωνή των μουσουλμάνων της Τουρκίας και ολόκληρου του κόσμου».

http://foreignpolicy.com/2015/06/07/a-body-blow-for-turkeys-ruling-party-election-erdogan-hdp-akp-kurdish-party/