Πέμπτη, 25 Απριλίου 2024, 7:20:04 μμ
Πέμπτη, 22 Ιανουαρίου 2015 20:08

Σαββίδης Αιμίλιος : Πόντος και προσφορά: Περισσεύουν τα λόγια

Πόντιος. Μια λέξη που κρύβει πίσω της πολλές έννοιες του  και εικόνες,  άλλοτε σκληρές και άλλοτε ειδυλλιακές. Είναι το μέρος όπου οι πρόγονοί μας έζησαν διαμορφώνοντας την πολιτιστική τους ταυτότητα, μιλώντας τη πανάρχαια και πλούσια διάλεκτο τους. Ποιος δε θα επιθυμούσε να ταξιδέψει σ’ αυτούς τους τόπους και να γυρίσει το χρόνο πίσω για να ζήσει μ’ αυτούς τους ανθρώπους και να δει με τα μάτια του το φως και την αγάπη για τη ζωή, τις ηθικές και πολιτιστικές αξίες που χαρακτήριζαν την τότε κοινωνία και την άμετρη αγάπη και πίστη στο Θεό.


Όλες αυτές οι αρετές και αξίες των προγόνων μας εκλείπουν από το ηθικό υπόβαθρο της σημερινής γενιάς μας. Έτσι λοιπόν μέσα στην ηθική και πνευματική κρίση που περνάει ο λαός μας, μερικοί άνθρωποι αδιαφορούν παντελώς για το πολιτιστικό μας γίγνεσθαι, ενώ άλλοι προσπαθούν να διαστρεβλώσουν ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία προκειμένου να επιτύχουν τους προσωπικούς τους σκοπούς.
Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που δε στηρίζουν με κανένα τρόπο της προσπάθειες που καταβάλλονται από τους συλλόγους για να διατηρήσουν άσβεστη τη φλόγα του ποντιακού ελληνισμού. Υπάρχουν άνθρωποι που  όχι μόνο δεν τίμησαν ποτέ με την παρουσία τους σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και ειδικά στην ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των ποντίων, αλλά περίμεναν και πάντα περιμένουν ατομική πρόσκληση και να είναι τα πρόσωπα επί των τιμών.
Αδιαφορούν παντελώς για τον ξεριζωμό που υπέστησαν οι πρόγονοι μας, τα βάναυσα και απάνθρωπα «παιχνίδια» που βίωσαν και τους οδήγησαν στο θάνατο. Και η αδιαφορία αυτή είναι ταυτόχρονα αδιαφορία για το γεγονός ότι η ιστορία κάνει «κύκλους». Γιατί και σήμερα βιώνουμε ένα διαφορετικό είδος γενοκτονίας.
Υπάρχουν βέβαια και άνθρωποι που θεωρητικά μόνο νοιάζονται για τα πολιτιστικά και ιστορικά ζητήματα των ποντίων τα οποία τους βοηθούν να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς τους, ενώ πρακτικά αδιαφορούν.
Είναι οι λεγόμενοι «κομματοποιημένοι εθνοσωτήρες» που εκμεταλλεύονται εθνικά ζητήματα για να ωραιοποιήσουν την κοινωνική και πολιτική τους  εικόνα. Και όπως αναφέρει ο κ. Θεόδωρος Παυλίδης, στα σχόλια του για την Ημερίδα που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ «τα τέκνα της αριστεράς ακούνε τη λέξη γενοκτονία και βγάζουν σπυράκια! ! !» έτσι και τα τέκνα της δεξιάς όταν ακούν τη λέξη «Πόντιοι» βγάζουν «σπυράκια».
Αν όμως βρεθούν στην αντιπολίτευση ξαφνικά διακατέχονται από το φιλοποντιακό πνεύμα και εκφράζουν την προθυμία να βοηθήσουν δίχως τα λόγια τους να γίνονται πράξη.
Ένα ζήτημα το οποίο προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η εμμονή των πολιτικών και δημοσιογράφων με την υπόθεση του ΝίκουΡωμανού. Αφιέρωσαν ατελείωτες ώρες συζητήσεων προκειμένου να βρεθεί ο τρόπος με τον οποίο ο νεαρός φυλακισμένος θα σπουδάσει στο τεχνολογικό ίδρυμα που έχει εισαχθεί.
Ποτέ όμως ούτε οι πολιτικοί ούτε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν έδειξαν το ανάλογο ενδιαφέρον και το σεβασμό στα αιτήματα του τριτοβάθμιου οργάνου των Ποντιακών Σωματείων, την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος την οποία απαρτίζουν 438 ποντιακά σωματεία της Ελλάδος.
Ποτέ δεν ασχολήθηκαν με ζητήματα των προγόνων μας τα οποία με την πάροδο του χρόνου καθίστανται καίρια και κρίσιμα. Ζητήματα όπως η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων Ποντιακής καταγωγής, η αποκατάσταση των νεοπροσφύγων αδερφών μας, η τακτοποίηση των ανταλλάξιμων περιουσιών, η εκμάθηση της ποντιακής διαλέκτου, η έγκυρη ιστορική εκπαίδευση στα σχολεία, η ρύθμιση του νομικού καθεστώτος της Παναγίας Σουμελάς Βερμίου, η συνταξιοδότηση των νεοπροσφύγων ποντίων και τα σκληρά φορολογικά μέτρα που εφαρμόζονται στους ιδιόκτητους και μη πολιτιστικούς συλλόγους. Και όχι μόνο δεν ασχολήθηκαν με τα παραπάνω ζητήματα, αλλά εφάρμοσαν νόμους και επέβαλαν μέτρα, τα οποία δυσχεραίνουν τη λειτουργία των συλλόγων και τους οδηγούν στο «κλείσιμο».
Για παράδειγμα επέβαλαν τη πληρωμή ΕΝΦΙΑ στους συλλόγους που έχουν ιδιόκτητη στέγαση μη δίνοντας κάποιο ελαφρυντικό. Επίσης επέβαλαν φορολόγηση στα έσοδα των συλλόγων με αυξημένο συντελεστή φορολόγησης εισοδήματος και στα μέλη  - εθελοντές των συλλόγων που βοηθούν στη διοργάνωση πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Είναι αδιανόητο το κοινοβούλιο της Αυστραλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής να έχουν αναγνωρίσει επισήμως και εγγράφως τη γενοκτονία των Ελλήνων Ποντιακής καταγωγής και το Ελληνικό κοινοβούλιο μας μαζί και με τους ποντίους βουλευτές να αποσιωπούν και να μένουν άπραγοι στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Αποτελούν φυσικά εξαίρεση ο πρώην βουλευτής κύριος Χαραλαμπίδης Μιχάλης και η παρέα του που  το 1991 κατάφεραν με επιχειρηματολογία να ψηφιστεί το νομοσχέδιο για την αναγνώριση της γενοκτονίας και τον ορισμό της 19η Μαϊου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού , Ελλήνων Ποντιακής καταγωγής.
Είναι επίσης αδιανόητο Έλληνες πολιτικοί καθηγητές και δημοσιογράφοι να προσβάλλουν τη μνήμη των προγόνων μας, ισχυριζόμενοι ότι ποτέ δεν έγινε γενοκτονία, αλλά συνωστισμός.
Ας παραδειγματισμούμε λοιπόν από τους Αρμένιους οι οποίοι με σύμπνοια, πατριωτικό συναίσθημα και επίμονους αγώνες κατάφεραν να κερδίσουν την εύνοια όλων των κρατών και να αναγνωρίσουν τη γενοκτονία των Αρμενίων διεθνώς.
Είναι πολύ σημαντικό σ’ αυτά τα κρίσιμα χρόνια που διανύουμε να διδαχθούμε από το πνεύμα του Οδυσσέα, να πάψουμε να ακούμε τις σειρήνες της παραπληροφόρησης να αψηφίσουμε τις συμπληγάδες πέτρες και να γυρίσουμε στην χαμένη μας «Ιθάκη», την οποία έκλεψαν οι σύγχρονοι «μνηστήρες».
Γι’ αυτό πρέπει να συνεχίσουμε να καταβάλλουμε προσπάθειες για την αδελφοποίηση και συνεργασία όλων των σωματείων του νομού μας, δίνοντας ελπίδα σε όλους αυτούς που αγωνιούν και αγωνίζονται για τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η δομή των συλλόγων και η διατήρηση των ηθών και εθίμων είνα αναπόσπαστα  κομμάτια της κοινωνίας μας.
Η Ένωση Ποντίων νομού Κιλκίς «Οι Αργοναύτες», ο Σύλλογος Ποντίων Κάτω Ποταμιάς και ο Ποντιακός Σύλλογος Ηλιολούστου «Προμηθέας» καταθέσανε τα αιτήματα τους και εξέφρασαν τους προβληματισμούς, τους για τη τρέχουσα πραγματικότητα στη Γενική Συνέλευση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος που πραγματοποιήθηκε στη Δραπετσώνα στις 30 Νοεμβρίου 2014. Παράλληλα στάλθηκε και κάλεσμα προς όλες τις ομοσπονδίες όλων των πολιτιστικών φορέων: «Να υπάρχει ένα αρραγές μέτωπο».