Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 10:37:28 μμ
Πέμπτη, 29 Δεκεμβρίου 2016 19:12

Στη χώρα του Φιντέλ

Του Αναστάσιου Αμανατίδη

 

15. 11. 2002. Η έγερση προβλεπόταν στις 8 οκτώ. Πρωινά χρειώδη. Ημέρα ελεύθερη. Ο καιρός μουντός, με αέρα θαλασσινό, δυτικό. Ψηλά κύματα σπάζουν με δύναμη στην προκυμαία και πλημμυρίζουν την παραλιακή λεωφόρο. Θαυμάσια εικόνα από το παράθυρο του δωματίου μου κατά την ώρα της πρωινής καθημερινής περιγραφής της προτεραίας.


   Πρωινό στο ξενοδοχείο. Κλασσικό πιάτο. Η ίδια ουρά στα αυγά. Η αταραξία και οι αργές κινήσεις της μαγείρισσας, ανεβάζουν τα νεύρα και τα σάλια.
   Η ημέρα μας είναι ελεύθερη. Ξεκινούμε με τον Χρήστο Ανθρακίδη, για το μικρό παζάρι πεζή, κάπου ένα χιλιόμετρο. Μικρά ξυλόγλυπτα σε χαμηλές τιμές. Καμία προτίμηση. Επιστρέφουμε στο πολυκατάστημα, απέναντι από το ξενοδοχείο μας. Το ίδιο και εκεί, λίγα πράματα. Δεν μπόρεσα να εξηγήσω μια μικρή εξάντληση, που ένοιωσα, όπως και τον ιδρώτα, που την συνόδευσε. Κάθισα σε έναν πάγκο, που βρέθηκε εκεί, χωρίς να πω σε κανέναν κάτι ιδιαίτερο. Σε λίγο σηκώθηκα και συνεχίσαμε να περιεργαζόμαστε τις προθήκες. Στην μπουτίκ με τα Adidas, ψωνίσαμε μαγιό. Είχε μόνον ένα κομμάτι και αυτό στα δικά μου μέτρα. Το πήρα εγώ. Το φοράω ακόμη τα καλοκαίρια στη θάλασσα!  Πήραμε και από ένα μπλουζάκι. Το ξενοδοχείο διέθετε πισίνα, ο καιρός παρ’ ότι Νοέμβριος ζεστός, οι ένοικοι και των δύο φύλων, απολάμβαναν τον ήλιο της Κεντρικής Αμερικής, στις ξαπλώστρες της πισίνας.
   Άφησα τον Ανθρακίδη μόνο, να ψάχνει μαγιώ στα μέτρα του και γύρισα στο ξενοδοχείο που ήταν και κοντά. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και με πήρε ο ύπνος γρήγορα. Φαίνεται το βραδινό κρασί να ήταν η αιτία της αδιαθεσίας. Δεν ήταν η πρώτη φορά που μου συνέβαινε!
   Κατά τις τρεις κατέβηκα για πρώτη φορά στην πισίνα. Ήταν εκεί ο Ανθρακίδης με μαγιό, που βρήκε τελικά στα μέτρα του και το αγόρασε, μαυρόασπρο, σαν τα χρώματα του ΠΑΟΚ, και καρό σαν σκάκι στην πίσω πλευρά, στα οπίσθια. Στην πισίνα απολάμβαναν το φθινοπωρινό μπάνιο ο Σωτηρίου, ο Έξαρχος, ο Λαζαρίδης, το ζεύγος Σπυρίδωνος, ο Απόστολος με την σύντροφό του. Βούτηξα άπαξ και βγήκα σχετικά γρήγορα. Φυσούσε κάπως και δεν είχε ήλιο αρκετό.
   Πάλι στο δωμάτιο, πάλι ύπνος μέχρι τις επτά. Το απογευματινό πρόγραμμα έλεγε επίσκεψη στον πρέσβη της Ελλάδας στην Κούβα. Ευπρεπές ντύσιμο με κουστούμι και γραβάτα και ομαδική αναχώρηση για την οικία του πρέσβη, κάπου σε προάστιο, ας πούμε στην Κηφισιά της Αβάνας!
   Θαυμάσια μονοκατοικία το ενδιαίτημα του Έλληνα διπλωματικού εκπροσώπου. Με πολλά τροπικά δένδρα, φυτά και λουλούδια μπροστά και αυλή με πισίνα πίσω. Ο κ. Πρέσβης ήρθε λίγο αργότερα, από άλλη δική του υποχρέωση. Η Ελλάδα είχε εκείνη τη χρονιά την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο Έλληνας πρέσβης εκπροσωπούσε την Ευρώπη το εξάμηνο εκείνο. Εξ ου και οι αυξημένες του υποχρεώσεις. Είναι ο Κωστούλας, ο γνωστός από την υπόθεση Οτσαλάν και τα γεγονότα στο Ναϊρόμπι, πριν από τρία χρόνια, όπου ήταν τότε εκεί πρέσβης. Οι μνήμες μας μεταφέρουν λίγο πίσω με Σάββα Καλεντερίδη, και όχι πολύ καλά ξεκαθαρισμένο ρόλο και των δύο στην υπόθεση αυτή. Βέβαια οι πρεσβευτές μετατίθενται, αλλά γράφτηκε τότε πως η μετακίνηση στην Κούβα δεν ήταν άμοιρη με την εμπλοκή του στην απαγωγή του Κούρδου από άνδρες της τουρκικής ΜΙΤ, καθ’ οδό προς το αεροδρόμιο μέσα από τα χέρια του!                      
    Μας κέρασαν ποτό κοχίτα, ( ρούμι - λεμόνι – παγάκι – νερό – ζάχαρη – μαϊτανός ). Μας ξανακέρασαν και πρόσφεραν και μικρά επιδόρπια. Μας μίλησε για πολλά της Κούβας, με καλά ελληνικά, πάντα με διακριτικότητα διπλωμάτη. Ήταν καλή η συνάντηση. Μας είπε και για την πρόταση Ανάν για την Κύπρο. Ζεστή είδηση των ημερών εκείνων. Εμείς δεν είχαμε την πληροφόρηση εκεί στη μακρινή Κούβα, χωρίς εφημερίδες και λοιπά προσιτά ΜΜΕ. Μας είπε επίσης σχετικά για το βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο της Κούβας. Για τον Κάστρο…
   Αργά το βράδυ επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Μας περίμενε δείπνο σ’ αυτό αλλά self servis. Κάθισα με το ζεύγος Τσανακούλη, δημάρχου Λάρισας. Ευχάριστοι άνθρωποι! Διαβάζουν και γνωρίζουν ιστορία.
   Λίγο πιο ύστερα βγήκαμε με τον Έξαρχο. Είχε άδεια από την ‘’αυστηρή’’ γυναίκα του Ευγενία. Τον άφηνε να με συναναστρέφεται! Ενέπνεα φαίνεται την έξωθεν καλή μαρτυρία και κέρδισα την εμπιστοσύνη της. Μπήκαμε στο διπλανό Abana Café, που βρήκαμε ανοιχτό. 10 δολάρια η είσοδος και 2,5 η μπύρα. Είχε και πεταλουδίτσες, αλλά δεν τις πλησιάσαμε. Ούτε και αυτές! Παρά τις συχνές ματιές και τα μειδιάματα! Κατά τις 1,30 ανεβήκαμε στα δωμάτιά μας, όπου ο ύπνος ήταν γρήγορος, χάρις στην κόπωση της ημέρας και της μπύρας της βραδιάς..  
   Παρασκευή 16. 11. 2002. Φυσιολογικό πρωινό ξύπνημα. ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη, που είχα στις αποσκευές μου, είναι ένα ελαφρύ ανάγνωσμα, πριν μπούμε στο προκαθορισμένο πρόγραμμα, που προετοίμασε για λογαριασμό μας το διεθνές ταξιδιωτικό γραφείο TUI. Μετά τα πρωινά χρειώδη, δέχθηκα κι ένα ‘’συντροφικό’’ τηλεφώνημα από τον Ανθρακίδη και στην συνέχεια επικοινώνησα με το σπίτι την γυναίκα μου Εύα και την κόρη Δήμητρα. Ο Χρήστος με περίμενε στο διάδρομο να πάρουμε μαζί το πρωινό, πριν ξεκινήσουμε για τις άλλες εκδηλώσεις 500 χρόνων από την ίδρυση της Αβάνας σύμφωνα με το πρόγραμμα. Εδώ πρέπει να επαναλάβουμε και να πούμε ότι η επέτειος πεντακοσίων χρόνων από την ίδρυση της Αβάνας, αποτέλεσε την αιτία της αποστολής αντιπροσωπείας της ΚΕΔΚ Ελλάδας, για να συμμετάσχει τιμήσει με την παρουσία της τις εορταστικές εκδηλώσεις της Κουβανικής πρωτεύουσας.
   Το λεωφορείο πήρε κατεύθυνση προς το συνεδριακό κέντρο. Περάσαμε από την πλατεία της Επανάστασης όπου δεσπόζει το άγαλμα του Χοσέ Μαρτί και ο Πύργος. Εδώ στην μεγάλη και ολίγο κατηφορική πλατεία συγκεντρώνει, όπως βλέπουμε και στις τηλεοράσεις, τα πλήθη ο Κάστρο και τους ομιλεί επί ώρες. Το γεγονός αυτό υπερτονίζεται ιδιαίτερα.
   Η διαδρομή προς το συνεδριακό κέντρο είναι εντυπωσιακά, για τα μέτρα της Κούβας, ωραία. Αρχίζει να μας αρέσει η Αβάνα! Το κτίριο του Συνεδριακού εντυπωσιακό! Με αίθουσα χιλίων θέσεων και άνετους βοηθητικούς χώρους. Ένα πλήρες κέντρο για μεγάλα συνέδρια!
   Υπήρχαν ήδη στην αίθουσα πολλές αποστολές από διάφορες χώρες και άλλες πόλεις της Κούβας. Οι ανακοινώσεις γίνονταν στην Ισπανική και την Αγγλική. Δεν δείχνω ενδιαφέρον ούτε καταλαβαίνω τι λένε και ας φορώ τα σχετικά ακουστικά της μεταγλώττισης στην αγγλική. Σε ένα διάλλειμα γνωριζόμαστε με τους εκπροσώπους του δήμου Cotorro, ενός μικρού αγροτικού δήμου τριάντα χιλιόμετρα από την Αβάνα. Η προσέγγιση βοηθήθηκε από τις ενδεικτικές πινακίδες αναγνώρισης που είχαν μπροστά τους οι εκπρόσωποι του μικρού κουβανέζικου δήμου, στις μπροστινές από εμάς σειρές. Municiplity Cotorro! Πρωτοστατεί ο Τσανακούλης της Λάρισας στις συστάσεις και κλείνουμε ραντεβού για το Cotorro στις 6 το απόγευμα.
   Οι περισσότεροι επιστρέψαμε νωρίτερα στο ξενοδοχείο από έλλειψη ενδιαφέροντος. Ο νους μας ήταν στην απογευματινή εμβόλιμη επίσκεψη του Cotorro! Πέσαμε για ύπνο χωρίς ιδιαίτερο λόγο, αλλά ο ύπνος ήταν ιδιαίτερα γλυκύς.
   Στις 5,30 μμ, τοπική ώρα, αναχωρούμε για το Cotorro. Έχει πέσει ήδη το σκοτάδι και δυσκολευόμαστε να δούμε το τοπίο. Η περιοχή είναι αγροτική. Ο χρόνος της διαδρομής μισή ώρα περίπου και η κατάσταση του οδοστρώματος υποφερτή. Αφιχθήκαμε στο Δημαρχείο. Το κτίσμα του δημαρχείου με δυσκολία περιγράφεται! Ο δήμαρχος Ερνέστος, σαράντα – σαράντα πέντε περίπου χρόνων, ευτραφής μετρίου αναστήματος, με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα, μας υποδέχεται με τα πουκάμισα απ’ έξω και τρία κουμπιά ξεκούμπωτα. Καλοσυνάτος με το χαμόγελο στα χείλη, σα να είχε πιει και κανένα ποτηράκι! Σπούδασε κατά πως λέει οικονομικά στη Μόσχα. Είπε, τι είπε και επί πλέον ότι αύριο έχει δημοτικές εκλογές. Δεν χολοσκάει όμως, γιατί είναι βέβαιος ότι θα επανεκλεγεί. Είναι ο μοναδικός υποψήφιος!   
   Μας οδηγούν στην παλαιά καθολική εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, στο προαύλιο της οποίας γίνονταν και υπαίθριες μουσικές εκδηλώσεις. Δίπλα και το σχολείο που ανακαινίσθηκε. Στη συνέχεια βρεθήκαμε σε μια άλλη πλατεία, όπου μας περίμενε μικρή δεξίωση. Η πόλη είναι εκτεταμένη, 74.000 κατοίκων, μα κατά πως δείχνουν τα πράγματα φτωχή, πολύ φτωχή. Παράγει λαχανικά.
   Μετά τετράωρο επιστρέψαμε στη βάση μας. Συνεχίσαμε για βραδινό στο εστιατόριο του ξενοδοχείου.
   Με τον έξαρχο, τον Ζαχαρία, τον Κλωνή και τον Σωτηρίου, ο Δήμος, πατέρας της γλωσσομαθούς διερμηνέας της ΚΕΔΚΕ και της αποστολής, ο Ανθρακίδης κι εγώ, πήγαμε στο μπαρ του ξενοδοχείου, με την επωνυμία, όπως προείπαμε, Havana Cafe. Παρέμεινε ανοικτό μέχρι τις 2,00 τα μεσάνυχτα. Μετά όλη η φύση ησυχάζει.
   Σάββατο 17. 11. 2002. Το πρόγραμμα έλεγε μακρινό ημερήσιο tour, στο εσωτερικό του νησιού.  Γι’ αυτό και το πρωινό ξύπνημα και το φαγητό γίνονται ενωρίς, όπως και η αναχώρηση για το Venterano, πόλη του εσωτερικού. Πριν βγούμε από την πρωτεύουσα, επισκεφθήκαμε το εργοστάσιο παραγωγής Ρούμι, του εθνικού ποτού της Κούβας. Μαζί με τα πούρα αποτελούν το σήμα κατατεθέν του νησιού. Η εικόνα όμως που αντικρίσαμε ήταν απογοητευτική. Παλιές και άθλιες εγκαταστάσεις. Πολλά και παλιά ξύλινα βαρέλια. Οσμή οινοπνεύματος, υγρασίας και μούχλας ανυπόφορη! Δεν αγόρασα ρούμι, όπως έπραξαν πολλοί. Βγήκαμε σχετικά γρήγορα και συνεχίσαμε να διανύουμε τα στενά σοκάκια της αγοράς με μαγαζιά λαϊκής κατανάλωσης. Άθλια η εικόνα της αγοράς. Στα καταστήματα λαϊκής κατανάλωσης βασικών ειδών της αγοράς, ουρές ανθρώπων λιπόσαρκων, ηλιοκαμένων, όσων το χρώμα της επιδερμίδας δεν είναι μελαχρινό εκ γενετής, ( μουλάτοι), φτωχικά ντυμένων, να περιμένουν με άδεια ζεμπίλια για να πάρουν με το δελτίο, ψωμί, όσπρια, λαχανικά και άλλα!
    Συνεχίζουμε για το Montamero. Ωραία διαδρομή! Καλός ο δρόμος. Περνούμε το καλό λιμάνι Bastazzio. Καθαρό και σπίτια βαμμένα. Κάνω ευρεία χρήση του μικροφώνου. Μιλώ για την ένδοξη ταξική επανάσταση του Κάστρο και του Τσε Γκουεβάρα, κατάλοιπο της οποίας είναι κατά την γνώμη μου ο σημερινός πόλεμος των πόλεων. Μερικοί δείχνουν να ξινίζουν! Απτόητος εγώ! Φθάνουμε στο Vernamero. Εντυπωσιακό το χαμηλό ξενοδοχειακό συγκρότημα, απλωμένο σε μεγάλη επίπεδη έκταση, με τροπικά φυτά, σε μικρή απόσταση από την θάλασσα. Παρά θιν’ αλός, που λένε, με άσπρη ψιλή άμμο, που κολλάει στο δέρμα. Γυμνές (σχεδόν) γυναικείες σιλουέτες παντού! Πολλοί Ρώσοι τεχνικοί εξακολουθούν να εργάζονται στις πρώην Σοβιετικές επιχειρήσεις, που λειτουργούν ακόμη εκεί, είναι οι περισσότεροι των ξένων πελατών του εξωτικού συγκροτήματος. Και μία πρωτοτυπία, ή τουλάχιστον εγώ είχα την πρώτη εμπειρία. Ότι φάμε και ότι πιούμε είναι τζάμπα! Με ένα βραχιολάκι στον καρπό κατά την είσοδο. Σε διάφορες θέσεις των δαιδαλωδών διαδρόμων εγκατεστημένα standt με μεζέδες φαγητά και ποτά. Η ημέρα ήταν ζεστή και εγώ προτίμησα την μπύρα. Άλλοι, όπως ο δαιμόνιος περί τα γαστριμαργικά Κλωνής ανακάλυψε πλούσιο γκισέ με θαλασσινά σε ημιυπαίθριο καθαρό χώρο με τραπέζια και καθίσματα, που ώσπου να τον αντιληφθούμε εμείς, αυτός καταβρόχθισε ολόκληρη καλοψημένη συναγρίδα του Ατλαντικού! Πολλοί το έδωσαν να καταλάβει. Όπως κι εγώ που κατέφθασα καθυστερημένα! Οι περισσότεροι έμειναν ευχαριστημένοι! Ο Βούλης (Θρασύβουλος) Λαζαρίδης, Σανταίος, πρώην δήμαρχος Καλαμαριάς προτίμησε το μπάνιο στα καταγάλανα καθαρά νερά της ακτής με την ψιλή την άμμο…
   Συνεχίζεται