Η Π.Φ.Υ παρέχεται στους πολίτες με δύο τρόπους:
α. Με τις υπηρεσίες του ιδιωτικού τομέα (ελεύθεροι επαγγελματίες
β. Με τις υπηρεσίες του δημόσιου τομέα (Π.Ι.Κ.Υ. εξωτερικά ιατρεία Γ.Ν., ιατρεία πρώην ΙΚΑ)
* Την διαδρομή της Π.Φ.Υ. στην χώρα μας, από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, θα την διέκρινα σε τρεις περιόδους.
- Η πρώτη από το 1974 έως το 1983, όπου η Π.Φ.Υ. παρέχεται κατά κύριο λόγο από τους ελεύθερους επαγγελματίες και από ένα υποτυπώδες δημόσιο σύστημα υγείας.
- Η δεύτερη από το 1983 έως το 2004, όπου  με το Ν. 1397/83 του ΠΑΣΟΚ, μπαίνουν τα θεμέλια της Π.Φ.Υ. στα πλαίσια του ΕΣΥ.
- Και η Τρίτη περίοδος από το 2004 μέχρι σήμερα, όπου μέσα στην παραζάλη των Ολυμπιακών Αγώνων και την οικονομική κρίση η Π.Φ.Υ. κάνει ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω, όπως άλλωστε και ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία.
* Η συνταγή όμως του να καταγγέλλεις απλώς και να αναζητάς μόνο τα αίτια δεν λέει τίποτε απολύτως και δεν προσφέρεις κανένα έργο. Η χώρα πρέπει να καλύψει το εθνικό Κενό σε όλους τους τομείς, όπως και στην Π.Φ.Υ. με δύο τρόπους:
Με προτάσεις ρεαλιστικές και με σύζευξη της εμπειρίας με την ανανέωση και την νεωτερικότητα.
•    Πιστεύω ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, αρκεί να υπάρξει μια πολιτική στο χώρο, με όραμα τολμηρή για μεγάλες αλλαγές και ανατροπές, μια πολιτική που θα έρχεται σε σύγκρουση με κατεστημένες νοοτροπίες και κεκτημένα.
Ως μέλος του ΠΑΣΟΚ και ως συνδικαλιστής στο χώρο της Υγείας εδώ και 40 χρόνια, έχοντας πάντα ως γνώμονα της δράσης μου, να είμαι χρήσιμος και όχι αρεστός, καταθέτω στην σημερινή ημερίδα έξι ανατρεπτικές προτάσεις για την Π.Φ.Υ. και το σύστημα γενικότερα, οι οποίες πιστεύω ότι θα δώσουν νέα διάσταση και νέα πνοή στο ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ της χώρας.
Οι κυριότερες αδυναμίες του συστήματος της ΠΦΥ σήμερα εντοπίζονται:
Α) Σε οργανωτικό επίπεδο
1. Ατελής και αποσπασματική διασύνδεση των φορέων παροχής υπηρεσιών ΠΦΥ τόσο μεταξύ τους, όσο και με τις υπόλοιπες δομές του υγειονομικού συστήματος (δευτεροβάθμια – τριτοβάθμια περίθαλψη).
2. Ανεπαρκής στελέχωση των μονάδων της ΠΦΥ που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες του πληθυσμού.
3. Αδυναμία ολοκλήρωσης του θεσμού του οικογενειακού ιατρού.
4. Αδυναμία προσαρμογής των μεταρρυθμιστικών προτάσεων στα ελληνικά δεδομένα και στα ευρωπαϊκά πρότυπα.
Β) Σε λειτουργικό επίπεδο.
1. Ελλείψεις στην υλικοτεχνική υποδομή και στον τεχνολογικό εξοπλισμό.
2. Έλλειψη κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού σε θέματα ΠΦΥ.
3. Αδυναμία καταγραφής των επιδημιολογικών και νοσολογικών προτύπων του πληθυσμού.
4. Αδυναμία σχεδιασμού, ανάπτυξης και υλοποίησης προγραμμάτων πρόληψης και προαγωγής της υγείας του πληθυσμού.
5. Παροχή διαφορετικών σε έκταση και ποιότητα υπηρεσιών ΠΦΥ, η οποία οφείλεται στην πληθώρα των δομών και των φορέων (ΕΣΥ, Ιατρεία ταμείων, ιατρεία Δήμων κ.λπ.)
6. Αδυναμία απορρόφησης της αναίτιας πολλές φορές ζήτησης για δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια περίθαλψη.
7. Αδυναμία ορθολογικής κατανομής των δαπανών στο σύστημα ΠΦΥ και της χρηματοδότησης κατ’ επέκταση του συστήματος.
8. Έλλειψη στην ανάπτυξη προτύπων παροχής υπηρεσιών ΠΦΥ στο σπίτι των ασθενών (κατ’ οίκον φροντίδα).
9. Αδυναμία επίτευξης ενός ικανοποιητικού επιπέδου υπηρεσιών υγείας των πολιτών στην κοινότητα που ζουν και εργάζονται.
10. Αδυναμία στις καθημερινές συναλλαγές των πολιτών με τις μονάδες ΠΦΥ (τηλεφωνικά κέντρα – Νούμερα έξοδα)

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Πρώτη πρόταση
•    Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση με τον τρόπο που γίνεται σήμερα, είναι πολυδάπανη, χρονοβόρα και δεν διασφαλίζει απόλυτα από την υπερσυνταγογράφηση.
Πολυδάπανη, γιατί χρειαζόμαστε μεγάλα ποσά για αγορά καθημερινά χιλιάδων φύλλων Α4, εκατοντάδων ΤΟΝΕΡ (μελάνια), και άπειρες χαμένες εργατοώρες των πολιτών.
Δεν διασφαλίζει απόλυτα από την υπερσυνταγογράφηση, γιατί το σύστημα δεν πετά έξω την διπλή, τριπλή κ.λπ. συνταγή του ασφαλισμένου – στο ίδιο χρόνο – από δεύτερο, τρίτο κ.λπ. ιατρό, στον οποίο μπορεί να απευθυνθεί, για να καλύψει κάποιο συγγενή του ή κάποιον γνωστό του.
Προτείνω λοιπόν, ένα σύγχρονο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, όπου το μόνο που έχει να κάνει ο κάθε γιατρός, είναι να περνάει ηλεκτρονικά όλα τα φάρμακα του ασθενή στην ειδική φόρμα του υπολογιστή, την οποία μετά ο φαρμακοποιός θα βλέπει στην δική του οθόνη για να εξυπηρετήσει τον ασθενή με το ΑΜΚΑ του. Παράλληλα το σύστημα θα έχει την δυνατότητα να πετά έξω οποιονδήποτε προσπαθήσει να ξαναγράψει την ίδια συνταγή μέχρι εξαντλήσεως της.

Δεύτερη πρόταση
Εκ προοιμίου να αναφέρω, ότι σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τον μεταρρυθμιστικό Ν. 4238/2014 για το Π.Ε.Δ.Υ.
Όμως το αδύνατο σημείο του, εδράζεται στην μεταφορά της όλης εποπτείας του στις Δ.Υ.Π.Ε., οι οποίες έτσι καθίστανται γίγαντες με ξύλινα πόδια, διότι αφ’ ενός δεν διαθέτουν την ανάλογη υποδομή να εξυπηρετήσουν από 1/1/2015 όλον αυτόν τον όγκο των υγειονομικών μονάδων (Κ.Υ, Νοσοκομεία, ιατρεία ΙΚΑ, μόνο η 4η ΔΥΠΕ έχει 36 Κ-Υ), αφ’ ετέρου με την εφαρμογή του Ν. 4052/2012 «Περί ενοποίησης των ΥΠΕ σε 7 μεγαθήρια, γεωγραφικά θα υπάρξουν τεράστιες δυσκολίες στην διαχείριση του όλου συστήματος (κάλυψη αναλωσίμων, τροφοδοσία, εξοπλισμός, μισθοδοσία κ.λπ.)
Προτείνω λοιπόν κάτι απλό, κάτι που ισχύει σε όλες τις πολιτισμένες χώρες τις Ευρώπης: η εποπτεία του ΠΕΔΥ, να ανατεθεί στον φυσικό του χώρο, στους καλλικρατικούς δήμους (δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ), όπου και η τεχνική υποδομή υπάρχει και ο άμεσος καθημερινός συνεργάτης τους είναι σε κάθε πρόβλημα που παρουσιάζεται στην λειτουργία τους

Τρίτη πρόταση
Δεν υπάρχει συντονισμός, καμία κοινή γραμμή και  η χώρα λειτουργεί ως συνομοσπονδία και όχι ως ομόσπονδο κράτος.  Έχουν σταλεί 7 εγκύκλιοι σχετικά με το εξέταστρο (εισιτήριο)  5 ευρώ.  Ακόμη και σήμερα κανείς δεν γνωρίζει τι ισχύει, από ποιους θα παίρνουν τα 5 ευρώ, μόνο το πρωί, ή ίσως το απόγευμα ή και το βράδυ, με αποτέλεσμα να διαδραματίζονται κωμικοτραγικές καταστάσεις σε όλα τα Υγειονομικά ιδρύματα.
Προτείνω λοιπόν – λαμβάνοντας υπ’ όψη και την  οικονομική δυσπραγία των Ελλήνων πολιτών – ο κάθε πολίτης που εισέρχεται σε οποιοδήποτε Υγειονομικό ίδρυμα, ανεξάρτητα από την πάθησή του να καταβάλει το εξέταστρο των 3 ευρώ, πλην των ανέργων και των εχόντων αναπηρία άνω του 67% (με την υπόδειξη των αντίστοιχων νομίμων εγγράφων). Τα δε έσοδα από το εξέταστρο των 3 ευρώ θα παραμένουν στα αντίστοιχα ιδρύματα για τα λειτουργικά τους έξοδα μετά από διαφανείς διαδικασίες και εξονυχιστικούς ελέγχους των πεπραγμένων τους.

Τέταρτη πρόταση
Με το Ν. 2889/2001 με Υπουργό Υγείας τον Αλέκο Παπαδόπουλο θεσμοθετήθηκαν και λειτούργησαν τα περίφημα ΠΕΣΥ (Περιφερειακά Συμβούλια Υγείας), τα οποία με το Ν. 3324/2005 με Υπουργό Υγείας τον Νικήτα Κακλαμάνη μετονομάσθηκαν σε ΔΥΠΕ (Διοικήσεις Υγειονομικών Περιφερειών), οι οποίες με τον Ν. 4052/2012 με Υπουργό τον Ανδρέα Λομβέρδο μετονομάσθηκαν σε ΥΠΕ (Υγειονομικές Περιφέρειες), οι οποίες με το Ν. 4238 με υπουργό τον Άδωνη Γεωργιάδη μετονομάζονται πάλι σε ΔΥΠΕ (Διοικήσεις Υγειονομικών Περιφερειών με το Ε όμως με μικρό γράμμα), χωρίς με όλες αυτές τις αλλαγές της ονοματοδοσίας τους να έχουν συμβάλλει στην αναβάθμιση και την περιλάλητη αποκέντρωση των ΕΣΥ.
Αντίθετα προστέθηκε ένας ακόμη θεσμός (οργανισμός) μέσα στους τόσους άλλους – πολυδάπανος, οι οποίος κοστίζει στο Ελληνικό δημόσιο, περί τα 15.000.000 εκατ. ευρώ ετησίως όπως ανέφερε σε ένα άρθρο της η έγκριτη εφημερίδα «Ελευθεροτυπία).
Προτείνω λοιπόν την άμεση κατάργηση των ΔΥΠΕ (το ε μικρό) και την ανάθεση όλων των αρμοδιοτήτων τους στις αιρετές Περιφερειακές Διοικήσεις (Δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ ο Β’ βαθμός Αυτοδιοίκησης) όπου μεταξύ των άλλων τομέων θα υπάρχει και ο τομέας υγείας που θα εποπτεύει τις υπηρεσίες της Δευτεροβάθμιας και Τριτοβάθμιας Υγείας των Ελλήνων Πολιτών.

Πέμπτη πρόταση
Με το Ν. 2889 με Υπουργό Υγείας τον Αλέκο Παπαδόπουλο το 2001, δημιουργήθηκε ο θεσμός του επικουρικού ιατρού στο ΕΣΥ για την κάλυψη εκτάκτων αναγκών σε άγονες περιοχές της χώρας.
Ο θεσμός αργότερα έγινε «λάστιχο» και επεκτάθηκε σε όλη την χώρα, χωρίς να τύχει ανταπόκρισης από την πλευρά των ιατρών, αφ’ ενός μεν για το πενιχρό μισθό αφ’ ετέρου δεν για το αβέβαιο μέλλον τους καθ’ ότι δεν τους διασφαλίζει την μονιμότητα και έτσι προτιμούν το ελεύθερο επάγγελμα, από το να ανοίγουν και να κλείνουν τα ιατρεία τους για ένα ή δύο χρόνια.
Προτείνω λοιπόν την κατάργηση του θεσμού του επικουρικού ιατρού και την προκήρυξη μόνο ιατρικών θέσεων μονίμων στα πλαίσια πάντοτε το Ν. 1397/83 περί ΕΣΥ, για να υπάρξει «νέο αίμα» ιατρών όλων των ειδικοτήτων στο γερασμένο ηλικιακά προσωπικό του Εθνικού Συστήματος Υγείας και να απορροφηθεί έτσι ένα μέρος των ανέργων ιατρών στην χώρα, πολλοί εκ των οποίων σήμερα καταφεύγουν όπου γης, για καλύτερη τύχη.
Το επιπλέον κόστος  για το δημόσιο είναι μηδενικό, δεδομένου ότι ο μισθός Επιμ. Β ΕΣΥ είναι ο ίδιος ενός Επικουρικού Ιατρού.

Έκτη πρόταση
Χρηματισμός ιατρών ΕΣΥ
Κατά καιρούς γινόμαστε μάρτυρες στις τηλεοράσεις χρηματισμού ιατρών (επίορκων) και το θέμα στην συνείδηση του απλού πολίτη είναι συνώνυμο της ατιμωρησίας.
Σήμερα έντιμοι υπάλληλοι του δημοσίου, τίθενται σε διαθεσιμότητα ή απολύονται, ενώ επίορκοι γιατροί συνεχίζουν να αμείβονται με το 75% του μισθού τους – εις υγείαν των κορόϊδων, χωρίς να προσφέρουν καμία υπηρεσία, οι δε τελικές αποφάσεις των αρμοδίων οργάνων (βλέπε Υπουργό Υγείας), καρκινοβατούν κάνοντας μπαλάκι του τένις το θέμα, έως την τελική του κατάληξη.
Υπάρχει γιατρός μεγάλου Π.Ι. που εδώ και 3 χρόνια παίρνει κανονικά περίπου 1300 ευρώ την στιγμή που άλλος γιατρό που καλύπτει την περιοχή του, συνταγογραφώντας από το πρωί έως το βράδυ παίρνει 1200 ευρώ.
Προτείνω λοιπόν, την άμεση απόλυση κάθε επιόρκου ιατρού με Υπ. Απόφαση, την διακοπή κάθε μισθοδοσίας, την αφαίρεση του δικαιώματος να υπογράφει συμβάσεις με ΕΟΠΠΥ και άλλα ταμεία, να μην του χορηγεί η Εφορία μπλόκ Αποδείξεων, και όταν τελεσιδικήσει η υπόθεση του στα δικαστήρια να του χορηγηθούν – εάν αθωωθεί – αναδρομικά το 75% του μισθού του, δεδομένου ότι στο διάστημα αυτό δεν θα προσφέρει καμία εργασία στο δημόσιο.