Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 1:45:33 μμ
Δευτέρα, 06 Μαρτίου 2017 21:21

Τέσσερις τροχοί

Του Ανδρέα

Μακρίδη. 

 

Την εβδομάδα που μας πέρασε, δύο ειδήσεις που αφορούν το αυτοκίνητο ξεχώρισαν. Η πρώτη αφορά το φονικό δυστύχημα με τη μαινόμενη Πόρσε, που βύθισε στο πένθος τρεις οικογένειες. Η δεύτερη αφορά την ανακοίνωση της Νορβηγίας πως τα οχήματα μηδενικών καυσαερίων κατέχουν ήδη το 37% της αγοράς της, και πως είναι ρεαλιστική η πλήρης κατάργηση των οχημάτων καύσης βενζίνης έως το έτος 2025. Τι σχέση να 'χουν άραγε οι δύο ειδήσεις; Και πώς να αφορούνε την ελλαδική μας καθημερινότητα;

Για τα μέσα ενημέρωσης, η κατάληξη της ξέφρενης Πόρσε σε ένα πάρκινγκ της εθνικής οδού, αποτέλεσε κορυφαία είδηση – και δικαίως. Δεν οδηγάει ο καθένας τέτοιο αμάξι, κι η κατοχή του πάντα γεννάει τη ζήλια και τον φθόνο. Την ώρα ενός τέτοιου δυστυχήματος, ξυπνάει επίσης και το ταξικό στοιχείο: “Ο πλούσιος θαρρεί ότι τα πάντα του ανήκουν” λέει κάποιος. “Όλοι μπροστά στο θάνατο είμαστε ίσοι” υπενθυμίζει ο άλλος. Σε μία πολιτισμένη κοινωνία ωστόσο, δεν αρκούν οι διαπιστώσεις ή η φιλοσοφία: Ζητούμενο είναι πρώτιστα η απόδοση δικαιοσύνης, ώστε τα “δυστυχήματα” να αποτρέπονται.

Πριν μερικά χρόνια, ο γόνος μιας γνωστής οικογενείας βιομηχάνων, προκάλεσε σε τροχαίο, τον θάνατο ενός νέου παιδιού στην εθνική οδό Αθηνών – Κορίνθου. Στη δίκη, οι γονείς του θύματος είχαν κατέβει με πλακάτ, αξιώνοντας την τιμωρία. Μετά την καταδίκη, η πλευρά του νεαρού άσκησε έφεση, και σε δευτεροβάθμιο επίπεδο έλαβε αναστολή, σε μία διαδικασία όπου οι αντίδικοί του ήταν εύγλωττα σιωπηλοί. Λίγους μήνες μετά, ο νεαρός συνελήφθη να οδηγεί μεθυσμένος το πανάκριβο αμάξι του στην παραλιακή λεωφόρο της Αθήνας. Αλλά τι έγινε και με την πρόσφατη “τραγωδία στην Αίγινα” με το γιωτ που εμβόλισε μια βάρκα με τουρίστες; Ούτε ένας χρόνος πέρασε, και το ΄χουμε ξεχάσει. Ευνοεί αυτή η κατάσταση την ατιμωρησία, ή όχι;

Η είδηση για την Νορβηγία και τα ηλεκτρικά της αυτοκίνητα πέρασε στα ψιλά. Εκ πρώτης όψεως δεν αφορά εμάς. Και όμως: Το 1996, με πρωτοβουλία του περιοδικού “4 Τροχοί” και του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, διοργανώθηκε στην Αθήνα το 1ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Καθαρών Αυτοκινήτων. Στο συνέδριο συμμετείχαν οι αυτοκινητοβιομηχανίες FIAT, PEUGEOT, CHRYSLER και RENAULT, τα Πανεπιστήμια του Πρίνσετον και του Ντέιβις, οι ενεργειακοί κολοσσοί EDF και Kyushu Electric. Στη διοργάνωση από ελληνικής πλευράς συμμετείχε το ερευνητικό κέντρο “Δημόκριτος”, το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, το Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και φυσικά το ΕΜΠ.

Σε συνέντευξη Τύπου, ο εκδότης του περιοδικού, Κώστας Καββαθάς και ο πρύτανης του Πολυτεχνείου, Νίκος Μαρκάτος, είχαν θέσει τον λίαν οραματικό στόχο της καθιέρωσης της Αθήνας ως πανευρωπαϊκού κέντρου αντιρρυπαντικών τεχνολογιών, με μια ατμόσφαιρα "χρωματισμένη από τη φύση και απαλλαγμένη από τους θανατηφόρους ρύπους”. Το συνέδριο θα πραγματοποιείτο κάθε χρόνο στην Αθήνα, η οποία “σε δέκα χρόνια” θα γινόταν “η πρωτεύουσα με την πιο καθαρή ατμόσφαιρα στην Ευρώπη”. Αλίμονο: Οι υποσχέσεις των επισήμων για υποβοήθηση και χρηματοδότηση του εγχειρήματος έμειναν στα χαρτιά, το συνέδριο δεν επαναλήφθηκε ούτε για μία χρονιά, σε κανένα μέσον ενημέρωσης δεν έλειψε, σε κανένα πολιτικό κόμμα δεν προκάλεσε την παραμικρή συγκίνηση.

Σήμερα δρέπουμε τα όσα σπείραμε τα προηγούμενα έτη, και προδιαγράφουμε το πώς θα ζούμε κι αύριο. Η κρίση μας δεν είναι μόνο οικονομική. Η απόδοση της δικαιοσύνης παραμένει ζητούμενο στον τόπο μας – το ίδιο όμως και η δικαίωση της ελπίδας, της δημιουργικότητας των νέων ανθρώπων. Δεν μας αξίζει η απάθεια, δεν μας αξίζει η διαρκής μας αυτοκαταδίκη στην ανυπαρξία.