Του Νίκου Σιάνα.
Χωρίς αμφιβολία η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει πολλά και δυσεπίλυτα εθνικά προβλήματα και καθημερινά γίνεται πολύ κουβέντα γι’ αυτά. Όμως για το πιο σοβαρό και το πιο κρίσιμο πρόβλημα που κινδυνεύει να εξαφανίσει το γένος των Ελλήνων δεν ακούγεται λέξη. Το Δημογραφικό και η υπογεννητικότητα για την Πολιτεία και τους πολιτικούς ταγούς είναι πρόβλημα ανύπαρκτο, αδιαφορούν εγκληματικά και ας γνωρίζουν επισήμως και λεπτομερώς όλες τις πτυχές του προβλήματος – που αναλύεται στο ομόφωνο πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, το οποίο υπεβλήθη στο προεδρείο της Βουλής των Ελλήνων τον Φεβρουάριο του 1993.
Αδρανούν και θα έλεγε κανείς πως κάνουν τα πάντα, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση, που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό της φυλής των Ελλήνων. Βαριά κουβέντα μα πέρα για πέρα αληθινή και δεν τη λέω εγώ, αλλά άνθρωποι με γνώση. Σύμφωνα δε με μελέτη της Σουηδικής Ακαδημίας, ο ελληνικός πληθυσμός θα συρρικνωθεί από τα 11.000.000 στα μόλις 2.000.000, μια ανάλογη πρόβλεψη είχε κάνει και ο Τούρκος πρωθυπουργός Οζάλ, ο οποίος είχε πει …εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε κάτι, μόνο να περιμένουμε, σε λίγα χρόνια οι Έλληνες θα είναι μειονότητα στην Ελλάδα. Το πρόσφατο γεγονός με τους στρατιώτες αλβανικής καταγωγής ήρθε να επιβεβαιώσει εν μέρει την μακαρίτη Οζάλ, αλλά και να θέσει το ερώτημα, με αυτούς θα υπερασπισθούμε την πατρίδα μας να χρειαστεί; Πενήντα ημέρες φυλακή και δέκα από τον Υπουργό Άμυνας και τελειώσαμε, το στρουθοκαμηλίζειν είναι ευδόκιμο προϊόν της μεταπολίτευσης. Όλα μιλούν για τα προβλήματα, στο στρατό της Τουρκίας μα κανείς δεν συγκρίνει το δημογραφικό της με το δικό μας.
Το περιστατικό με τους φαντάρους, έγινε αφορμή για το σημερινό μου άρθρο, έτσι αναζήτησα στη βιβλιοθήκη μου το βιβλίο που μου έστειλε πριν ακριβώς τρία χρόνια ο αγαπητός μου Βασίλειος Βάσιλας, Ταξίαρχος Τ.Θ. ε.α. τον οποίο ευτύχησα να έχω διοικητή το 1975 στο Πολύκαστρο. «Το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος και περί ιδρύσεως Υπουργείου Δημογραφίας» είναι ο τίτλος του βιβλίου από το οποίο και θα δανειστώ ορισμένα στοιχεία.
Όταν λέμε ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ εννοούμε την επιστήμη η οποία μελετά τα στοιχεία του πληθυσμού όπως είναι, οι αυξομοιώσεις των πληθυσμών λόγω των γεννήσεων, των θανάτων, της μετανασταύσεως των ημεδαπών πληθυσμών σε άλλες χώρες και της εισροής μεταναστών από άλλες χώρες. Η αρνητική πορεία των παραπάνω στοιχείων έχουν δημιουργήσει και στη χώρα μας Δημογραφικό πρόβλημα το οποίο όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχει δύο κυρίως παραμέτρους, η υπογεννητικότητα με όσα μπορεί να συνεπάγεται για το μέλλον της φυλής και του Έθνους και η αθρόα και ανεξέλεγκτη είσοδος μεγάλου αριθμού προσφύγων και λαθρομεταναστών.
Το Δημογραφικό πρόβλημα στη χώρα μας έγινε ευρύτερα γνωστό τον Φεβρουάριο του 1993, όταν κατατέθηκε στη Βουλή το ομόφωνο πόρισμα της Διακομματική Κοινοβουλευτικής Επιτροπής η οποία είχε συσταθεί το 1991. Σκοπός της ίδρυσης αυτής της επιτροπής ήταν η μελέτη του Δημογραφικού προβλήματα της χώρας και η υποβολή προτάσεων προς επίλυση του. Δυστυχώς καμία από τις προτάσεις της Δ.Κ.Ε. δεν πραγματοποιήθηκε, ο λόγος άγνωστός, ή μάλλον ξέρουμε, ο στρουθοκαμηλισμός μας. Και σαν να μη έφτανε η απραξία της Πολιτείας η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση διόγκωσε ακόμη περισσότερο το μεγάλο αυτό πρόβλημα.
Οι πιο σημαντικές διαπιστώσεις του πορίσματος της Δ.Κ.Ε. είναι: Το 1939 είχαμε 178.852 γεννήσεις και 100.459 θανάτους. Το 1990 είχαμε 102.854 γεννήσεις και 93.942 θανάτους. Είχαμε δηλαδή 79.000 λιγότερες γεννήσεις από το 1939 και μόνο 8.912 περισσότερες γεννήσεις από τους θανάτους της ίδια χρονιάς. Σήμερα οι θάνατοι είναι κατά 30.000 περισσότεροι από τις γεννήσεις.
Αυτή η αρνητική εξέλιξη διαπιστώθηκε για πρώτη φορά το 1977 αφού οι γεννήσεις ήταν 98.200 και οι θάνατοι 98.700, δηλαδή οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 506 ψυχές. Λόγω των παραπάνω δυσμενών μεταβολών είχαμε τα εξής επακόλουθα: Ενώ την δεκαετία του 1980 αναλογούσαν 2,09 παιδιά ανά γυναίκα παραγωγικής ηλικίας (18-44 ετών) την δεκαετία του 1990 η αναλογία έπεσε στο 1,4 και το 2010 η αναλογία έπεσε κάτω το 1,2.
Να σημειωθεί εδώ, ότι για την ανανεώση των γενεών πρέπει ο δείκτης αυτός που λέγεται Δείκτης Γονιμότητας να είναι 2,1 δηλαδή 2.100 παιδιά ανά 1.000 γυναίκες παραγωγικής ηλικίας. Άλλες αιτίες που προκάλεσαν και συνεχίζουν να συντηρούν το Δημογραφικό πρόβλημα:
α) οι αυξημένες απώλειες και μάλιστα νέων ανθρώπων παραγωγικής ηλικίας που είχε η χώρα μας κατά τον παγκόσμιο πόλεμο, εκτελέσεις από τους Γερμανούς, τους Βούλγαρους, Ιταλούς και Αλβανούς στην Ήπειρο.
β) Σαν δεύτερη ήταν οι απώλειες και η εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση κατά την περίοδο του εμφυλίου (185.000 οι απώλειες και από τις δύο πλευρές, 28.000 απαχθέντα Ελληνόπουλα και 20.000 πολίτες που οδηγήθηκαν στις χώρες της τότε Σοβιετικής Ένωσης.
γ) Η Τρίτη μεγάλη εθνική αιμοραγία της μεταπολεμικής Ελλάδας ήταν η μετανάστευση την περίοδο 1952-1979 κατά την οποία αποδήμησαν στο εξωτερικού 1.500.000 συμπατριώτες μας που ήταν όλοι νέοι. Άλλες σημαντικές αιτίες που συμβάλλουν στην υπογεννητικότητα είναι η ανεργία που μαστίζει τη χώρα μας, στη μείωση των γάμων, στην αύξηση των διαζυγίων με κύρια αίτια την φτώχεια και την ανεργία, στον υπέρμετρο ευδαιμονισμό των σύγχρονων ζευγαριών, στην αστυφιλία και στο υψηλό κόστος ζωής που στις πόλεις είναι κατά πολύ υψηλότερο σε σχέση με τα χωριά. Μεγάλο μέρος της μειώσεων την γεννήσεων οφείλεται στις εκτρώσεις καθώς και στα τροχαία ατυχήματα, όπου η χώρα μας συνεχίζει να χάνει κάθε χρόνο μια κωμόπολη. Οι παρακάτω πίνακας δείχνει την θεωρητική μείωση των γεννήσεων ανά 20 αιτία.
Έτος, Γεννήσεις, Αγόρια, Κορίτσια
1997 98.200 49.100 49.100
2017 49.100 24.550 24.550
2037 24.550 12.275 12.275
2057 12.275 6.138 6.138
2077 6.138 3.069 3.069
Δηλαδή μετά από πενήντα χρόνια τα 6.138 κορίτσια θα γεννήσουν 3.069 αγόρια και 3.069 κορίτσια και αυτά θα είναι το λεγόμενο ορατό μέλλον που δεν το βλέπουν οι μόνιμα στρουκαμηλίζοντες πολιτική μας, οι οποία περί άλλων τυρβάζουν και μας δείχνουν την καμπούρα του γείτονα. Όσο και να φαίνεται τραγική αυτή είναι δυστυχώς η μοίρα του Έθνους μας. Και αν το Έθνος μας κατόρθωσε να διατηρήσει αλώβητο την εθνική του ταυτότητα κάτω από τον οθωμανικό ζυγό, για τον οποίο ο ιστορικός Παπαρηγόπουλος αναφέρει στο μνημειώδες ιστορικό του έργο «Τα δύο έθνη (ελληνικό και τούρκικο) παρέμειναν άμεικτα όπως το νερό με το λάδι». Αν παράλληλα με την σταδιακή μείωση του ελληνικού πληθυσμού, έχουμε και την συνεχή αύξηση των λαθρομεταναστών οι οποίοι θα αλλιώσουν την σύνθεση του πληθυσμού της Ελλάδας, τότε η κατάληξη για το έθνος μας θα είναι αδυσώπητες και τραγικές, με τρομερές και δυσμενέστατες συνέπειες, όπως στην εθνική άμυνα και την ασφάλεια της χώρας, λόγω μειώσεως χρόνο με το χρόνο των στρατεύσιμων οπλιτών. Στο κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, στην Υγεία, στην Παιδεία, όπου ήδη σε αρκετά σχολεία της Αθήνας οι αλλοδαποί μαθητές είναι περισσότεροι από τους Έλληνες. Η πατρίδα μας δυστυχώς περιβάλλεται από εχθρικά διακείμενα προς αυτή χώρες και με ένα μήκος συνόρων δυσανάλογο προς το μέγεθος και τον πληθυσμό της και αν σήμερα τα φέρνουμε βόλτα τι θα γίνει αύριο όπως τα όποια οπλικά συστήματα είναι άχρηστα χωρίς χειριστές. Εγώ πάντως δεν μπορώ να φανταστό Πακιστανό ή Βορειοαφρικανό πιλότο να καταδιώκει τούρκικο αεροσκάφος. Εδώ επιτρέψτε μου να αναφέρω κάτι που έζησα το 1974 στην επιστράτευση στη μονάδα μας (τεθωρακισμένα) υπηρετούσαν και 7-8 μουσουλμάνοι από την Θράκη από τους οποίους οι μισοί έμειναν πίσω στο Πολύκαστρο, παρ’ όλα αυτά ο Διοικητής μας ανησυχούσε και μας παρότρυνε να προσέχουμε! Σε κάθε περίπτωση οι Δημογραφικές αλλοιώσεις που τώρα έχουν οξυνθεί είναι αμείλικτες και η ανατροπή τους απαιτεί άμεσα και δραστικά μέτρα, αν δεν ληφθούν όλα εκείνα τα αναγκαία και απαραίτητα μέτρα, όσο είναι ακόμα καιρός τότε θα επέλθει το μοιραίο μέσα από οδυνηρές καταστάσεις/
Υ.Γ.: Το 2030 η Τουρκία θα έχει πληθυσμό 100 εκατ. Περίπου, η Αλβανία 12,5 περίπου και η Ελλάδα 8,5 εκ. περίπου.
Υ.Γ.: Ο Ταξίαρχος Τ.Θ. ε.α. Βασίλειος Βάσιλας γεννήθηκε στο Φιλώτα της Νάξου το 1932, Το 1956 απεφοίτησε ως Ανθυπίλαρχος Τ.Θ. από την Στρατιωτική σχολή, φοίτησε σε όλα τα σχολεία του όπλου και στην ανώτερη σχολή πολέμου στη Θεσσαλονίκη.
Είχα την τύχη να τον έχω διοικητή το 1975 στο Πολύκαστρο, αποστρατεύθηκε το 1985, έκτοτε αρθρογραφεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Το βιβλίο του Το Δημογραφικό Πρόβλημα της Ελλάδος κυκλοφόρησε το 2013 από τις εκδόσεις ΗΛΕΚΤΡΟΝ
