Τις τελευταίες εβδομάδες, παρακολουθούμε όλοι ένα θέατρο του παραλόγου με αφορμή την επίμαχη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, επί μίας επίμαχης νομοθετικής ρύθμισης και ενός επίμαχου διαγωνισμού της κυβέρνησης για τις τηλεοπτικές άδειες. Το θέατρο εξελίσσεται με όρους δήθεν συνταγματικής τάξης και στο όνομα μιας εξαιρετικά ελαστικής πολιτικής ηθικής.
Αν έχει δίκιο για παράδειγμα η Νέα Δημοκρατία, ότι τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών θα πρέπει να τον ρυθμίζει μια ανεξάρτητη αρχή, γιατί με τους ίδιους όρους τις αποκρατικοποιήσεις δεν θα πρέπει να τις αποφασίζει μόνο του το ΤΑΙΠΕΔ, προβιβαζόμενο σε ανεξάρτητη αρχή;Η αντιστοιχία είναι πλήρης και απόλυτη, εάν συμφωνήσουμε πως οι τηλεοπτικές συχνότητες είναι περιουσία του κράτους – εκτός κι αν δεν είναι. Εάν το ΕΣΡ, εκτός από ελεγκτικό ρόλο αναλαμβάνει και καθήκοντα πολιτικής φύσης, τότε τα ίδια καθήκοντα θα πρέπει να ανατεθούν και στο ΑΣΕΠ, και ο αριθμός των προσλήψεων στο νοσοκομείο Κιλκίς να φύγει απ' την αρμοδιότητα του υπουργείου Υγείας, για να ανατεθεί στην ανεξάρτητη αρχή. Είναι κανένας σύμφωνος;
Το Συμβούλιο της Επικρατείας, φρόντισε να “διαρρεύσει” ένα τμήμα της απόφασής του, ίσα για να φύγει απ' το επίκεντρο της διαμάχης. Το υπόλοιπο τμήμα, Κύριος οίδε πότε θα το διαβάσουμε. Το γόητρο της κυβέρνησης έχει πληγεί σημαντικά, οπότε ο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζει να ρεφάρει, αναγγέλλοντας πως θα προσπαθήσει να ανασυγκροτήσει το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης με τον Βύρωνα Πολύδωρα επικεφαλής, ώστε η ΝΔ να χρεωθεί πολιτικά την καταψήφισή του. Το όνομα δεν ήταν τυχαίο: Ο πάλαι ποτέ “Μπάιρον” της ΝΔ, ήταν ο μόνος βουλευτής της (μαζί με τον Κώστα Καραμανλή), που τον Νοέμβριο 2013 είχε απόσχει από την υπερψήφιση της ρύθμισης Σαμαρά για την ανανέωση των τηλεοπτικών αδειών. Όλοι οι υπόλοιποι βουλευτές της ΝΔ ήταν παρόντες.
Μπορεί βεβαίως ο Τσίπρας να πρότεινε τον Πολύδωρα για πρόεδρο του ΕΣΡ και να τον καλοδέχθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου – η υποψηφιότητά του ωστόσο, δεν τέθηκε καν σε ψηφοφορία στη Διάσκεψη των Προέδρων της Βουλής. Με την επιλογή αυτή, βγήκαν από τη δύσκολη θέση οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στη Διάσκεψη, που δεν ήθελαν να υπερψηφίσουν τον Πολύδωρα, αλλά και εκείνοι της ΝΔ που θα δυσκολεύονταν να τον καταψηφίσουν. Και οι δύο παρατάξεις θα χρειάζονταν να απολογηθούν στους ψηφοφόρους τους για την επιλογή τους, οπότε κι οι δύο πέρασαν στο παρασύνθημα: Στην ψηφοφορία για μια άλλη σύνθεση του ΕΣΡ, με πρόσωπα κυρίως της αποδοχής του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, αλλά και του λεγόμενου “μεσαίου χώρου” που ξέρει καλά πώς να κινείται μεταξύ του ενός κόμματος και του άλλου, ή μεταξύ του ενός τηλεοπτικού σταθμού και του άλλου. Και το ΠΑΣΟΚ που το 2005 διαπίστωνε δια του Τηλέμαχου Χυτήρη πως η τηλεοπτική αγορά δεν σηκώνει πάνω από τρία κανάλια, δεν έχει κανένα πρόβλημα σήμερα να τάσσεται υπέρ της πλήρους απελευθέρωσης του αριθμού τους και να δηλώνει και δικαιωμένο.
Εκεί που ήρθαν τα πράγματα, η μη συγκρότηση του ΕΣΡ θα ήτανε βεβαίως η χειρότερη λύση – και γι' αυτό, κανένας δεν θα σπεύσει να την χρεωθεί. Το ΕΣΡ είναι το μόνο αρμόδιο όργανο για να επιβάλλει πρόστιμα στα κανάλια για την όποια παρανομία τους, ασχέτως του πώς χρησιμοποίησε την αρμοδιότητά του ως τα σήμερα. Γι' αυτό στο τέλος, οι πάντες θα δηλώνουν νικητές. “Απόψε, νίκησε το μπάσκετ!”.