Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 3:45:52 μμ
Παρασκευή, 23 Φεβρουαρίου 2018 21:31

Υπόθετα … σαν χάπια - per os!

Του Αναστάσιου Αμανατίδη.

 

Στον απόηχο των καρναβαλικών και φαιδρών αποκριάτικων εκδηλώσεων και αναφορών, νομίζω ότι μπορούμε και εμείς, συμμετέχοντας στο χιουμοριστικό πνεύμα των ημερών, να αντλήσουμε από το πλούσιο ιατρικό ανθολόγιο φαιδρά περιστατικά, που όλοι οι γιατροί έχουν να παρουσιάσουν κατά την μακροχρόνια άσκηση του επαγγέλματός τους.


   Προς το τέλος του καλοκαιριού του 1970, υπηρετώντας, ακόμη, ως  ιατρός (βοηθός) στο νοσοκομείο της Γουμένισσας, άνοιξα δειλά – δειλά το πρώτο μου ιατρείο στην πρωτεύουσα της Παιονίας. Το ‘δειλά’ αφορούσε, το πώς, πιθανώς αρνητικά, θα αντιδρούσε ο διευθυντής μου Σαμαράς, βλέποντας κοντά του, ένα ανταγωνιστικό ιδιωτικό ιατρείο και μάλιστα του βοηθού του. Όμως έπεσα έξω στις σκέψεις μου! Ο διευθυντής μου Γιώργος Σαμαράς έδειξε ασυνήθιστη συναδελφική ανωτερότητα! Ίσα – ίσα με ενθάρρυνε και από πάνω!
Ήδη, για να υπενθυμίσω στον αναγνώστη, από τον περασμένο Οκτώβριο υπηρετούσα, ως αγροτικός ιατρός για την υποχρεωτική εκπλήρωση της υπηρεσίας υπαίθρου, στο εκεί μικρό, αλλά συμπαθητικό Νοσοκομείο με τις τρεις κλινικές. Κόντευα προς το τέλος της θητείας και μέχρις ότου βρω άλλη θέση εργασίας, έπρεπε κάπως να εργασθώ για να εξασφαλίζω τα προς το ζην!
Βρήκα και νοίκιασα ένα ακατοίκητο μικρό ανώγειο, παλιού σπιτιού, με ξύλινη και ‘τριζάτη’ εσωτερική σκάλα, πάνω από το μαγαζί σιδηρικών του Αγγέλου, κοντά στο τότε ΚΤΕΛ στην οδό Γκόνου, του δρόμου που οδηγεί προς την Φιλλυριά.
Από τους πρώτους διαφημιστές μου ως  ‘καλού’ ιατρού,  ο Αλέκος Κουσιδώνης, υπάλληλος του ΟΤΕ Γουμένισσας, από τις αρχοντικές οικογένειες της ιστορικής πόλης. Με συμπαραστάθηκε πολύ! Ο Αλέκος, που αργότερα τον έκανα κουμπάρο, λαλίστατος και πειστικός στον λόγο του, εκτός που με ενθάρρυνε αρχικά, μου συνιστούσε διαρκώς πελάτες για εξέταση. Εκείνη την ημέρα του Αυγούστου μου έφερε έναν γνωστό του υπάλληλο του δημοσίου τον Α. Π. που είχε υψηλό πυρετό και δυσκαταποσία, εξ αιτίας φανερής οξείας πολτώδους αμυγδαλίτιδας. Τα παγωτά το καλοκαίρι ήταν και είναι η κύρια αιτία των αμυγδαλίτιδων.
Από τότε και σχεδόν πάντοτε, όταν δεν υπήρχε αντένδειξη, έγραφα σε αυτές τις περιπτώσεις, για τους ενήλικες, το αντιβιοτικό Erythrocin σε ταμπλέτες των 250, 1x4 (ανά 6ωρο) και χάπια από το στόμα Lonarid, επί πυρετού, πονοκέφαλου και μυαλγιών.
Πήρε την συνταγή ο ασθενής φίλος του Αλέκου και την εκτέλεσε στο φαρμακείο του Ο…….υ στην Αξιούπολη. Το ‘θρυλικό’ φαρμακείο της δυναμικής Μαριάννας Κυριακού στη Γουμένισσα δεν είχε σύμβαση με το ταμείο του υπαλλήλου τότε. Ίσως ήταν λίγοι οι ασφαλισμένοι, ίσως το ταμείο να μη πλήρωνε εγκαίρως, αλλά και μπορεί να μην επιτρεπότανε δεύτερη σύμβαση φαρμακείου σε κοντινές αποστάσεις. Αλλά αυτό δε μας ενδιαφέρει για το περιστατικό μας σήμερα…
    Το πρωί της άλλης ημέρας μου ήρθε ο ασθενής υπάλληλος Α. Π. μαζί με τον Αλέκο, ελαφρά παραπονούμενος.
   …Είμαι καλύτερα, γιατρέ, αλλά το ένα το φάρμακο δυσκολεύτηκα να το καταπιώ! Γλυστρούσε πολύ και κατέβαλα μεγάλη προσπάθεια, ώσπου να τα καταφέρω! Ζορίστηκα, αλλά τα κατάφερα, κατέληξε θριαμβευτικά!
   Μου φάνηκε παράξενο! Κάτι δεν πήγε καλά… σκέφθηκα… Ήμουν βέβαιος για ό, τι έγραψα στη συνταγή χθες. Σκέφθηκα το στέλεχος του συνταγολογίου, που μένει με το καρμπόν στο βιβλιάριο…
… Φέρε με σε παρακαλώ το βιβλιάριο φαρμάκων και τα φάρμακα που πήρες από το φαρμακείο, να ιδώ τι έγραψα, τι σε δώσανε και τι πήρες!  Χέρι είναι αυτό καμιά φορά! Αλλά πάλι σκέφτηκα, για να μαλάκωσαν τα χάπια, μπορεί να πήραν και υγρασία.
Έφυγε ο ασθενής υπάλληλος, αλλά άργησε άρκετά να επιστρέψει. Ήξερα ότι τον άρεσε πολύ να συζητά στον δρόμο, με όποιον συναντούσε. Χούι μάλλον κληρονομικό μου εξήγησε όταν βγήκα προς αναζήτηση εγώ. Τον βρήκα στην πλατεία, κοντά στο περίπτερο της Ελισσώς. Ο ήλιος έκαιγε. Να τα φάρμακα και έκανε την κίνηση να τα βγάλει από την δεξιά τσέπη του ωραίου γυαλιστερού μπεζ χρώματος παντελονιού του. Ένας μεγάλος κυκλικός λεκές νότισε το παντελόνι στο ύψος του δεξιού μηρού μπροστά. Το ένα το φάρμακο έλιωσε από την ζέστη στην τσέπη του. Έβγαλε μόνον το πλαστικό περιτύλιγμα.
Κατάλαβα! Επρόκειτο για υπόθετο Lonarid και όχι χάπι Lonarid . Άλλωστε στο βιβλιάριο που κρατούσε έγραφα μόνον χάπια Lonarid από το στόμα. Αυτό εξηγήθηκε και στον ασθενή. Ήξερε, ότι τα φάρμακα που πήρε από το φαρμακείο, θα τα καταπιεί! Όμως το φαρμακείο, αντί για χάπια Lonarid  χορήγησε υπόθετα (!) Lonarid, που έχουν άφθονο βουτυρώδες έκδοχο, για να γλιστρά κατά την είσοδο στο έντερο, για το οποίο έντερο και φτιάχτηκαν σαν μικρά ‘’πυραυλάκια’’.
Η επόμενη κίνηση ήταν να πάμε στο φαρμακείο της Αξιούπολης για να διαμαρτυρηθούμε για την απροσεξία και επιπολαιότητα στην άσκηση του λειτουργήματος, όπως επιμένουν να χαρακτηρίζουν την δουλειά τους οι φαρμακοποιοί!
…Εμείς δεν κάνουμε λάθος! Άκουσα με τα αυτιά μου τον υπάλληλο του φαρμακείου της Αξιούπολης, που δεν τον γνώριζα, ούτε αυτός γνώριζε εμένα. … Ό, τι γράφουν οι συνταγές, αυτό εκτελούμε!... Σεβόμαστε τα γραφόμενα και τον  γιατρό, ο οποίος γράφει τα φάρμακα.
Τι ωραία λόγια, που λέγονται με μεγάλη ευκολία! Και μπροστά στον γιατρό που έγραψε την συνταγή με το βιβλιάριο του υπαλλήλου στο χέρι!                  
Όμως, μπροστά στην αδιάσειστη μαρτυρία του στελέχους του βιβλιαρίου, άλλαξαν συμπεριφορά…  Ψάξανε στα χαρτιά τους και βρήκαν καρφιτσωμένη σε έναν όρθιο στυλεό μια απλή ιατρική συνταγή ασθενούς καταγομένου από τον Εύρωπο, με Lonarid  σε υπόθετα ενηλίκων, εκτελεσμένη την ίδια μέρα και κατά τα φαινόμενα την ίδια ώρα! Ήταν φανερό ότι έγινε λάθος! Τα δικά μας χάπια πήγαν στον Εύρωπο και τα υπόθετα του τελευταίου στα χέρια του ασθενούς μας!
   Μαλάκωσε ο υπάλληλος του φαρμακείου της Αξιούπολης και έμμεσα ομολόγησε:
  …Να τρέξουμε στον Εύρωπο!... Να βρούμε τον ασθενή, που πήρε αντί για τα μαλακά υπόθετα, τα ξερά χάπια, που κατά σύσταση του δικού του θεράποντα γιατρού θα τα χρησιμοποιούσε από το έντερο!.
Μάθαμε αργότερα, πως βρέθηκε ο Ευρωπαίος ασθενής. Το μόνο παράπονο, που εξέφρασε, ήταν ότι έβαλε μέχρι στιγμής τρία χάπια με ιδιαίτερο ζόρι στο έντερο του, αφού αυτή την οδό συνέστησε ο θεράπων ιατρός του και παρ’ όλα αυτά ο πυρετός δεν έπεφτε!
Ούτε που κατάλαβε το λάθος του φαρμακείου.
Έγινε αλλαγή της συσκευασίας, από χάπια σε υπόθετα, ο ασθενής και οι συγγενείς ευχαρίστησαν το φαρμακείο για το ενδιαφέρον, που επέδειξε και όπως μάθαμε, όλα αποκαταστάθηκαν ομαλά

… ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΩΝ
(περί υποθέτων ο λόγος)
    Εδώ θα μπορούσε να προστεθεί και η περίπτωση του Σαρακατσάνου, σχετικά με την χρήση των υπόθετων, όπως τουλάχιστον μου την μετέφερε ο μακαρίτης πλέον, γνωστός μου από το Γυμνάσιο, στη συνέχεια το πανεπιστήμιο και τελευταία γείτονας της διπλανής πόρτας, ‘εθνικός’ φαρμακοποιός των Σαρακατσάνων του Κιλκίς,  Ζιούτας Τάκης ( Δημήτρης).
   Ο καημένος Σαρακατσάνος κτηνοτρόφος, φανατικός πελάτης του φαρμακείου, ακολούθησε πιστά τις προφορικές οδηγίες του Τάκη, να ‘κόβει’ με το ψαλίδι από την σειρά ένα υπόθετο, από το σύνολο των πέντε, που έχει το κουτί κάθε φορά και να το χρησιμοποιήσει (να το βάλλει) στο έντερο, σύμφωνα με τις οδηγίες της συνταγής του θεράποντα ιατρού, πρωί -  βράδυ.
    Η συνέχεια μετά την ‘θεραπεία’ στο φαρμακείο του Ζιούτα. Την στιχομυθία επιβεβαιώνει και ο βοηθός Μιχάλης, επίσης Σαρακατσάνος!
  … Όρε Τάκ’ (βρε Τάκη) καλά τα φάρμακα, δε λέγου, αλλά εκείνα τα ηβλοημένα τα υπόθετα, πως τα λέτε, υπέφερα πολύ μέχρι να τα βάλλω  στουν πισινούν μ’! Κάθε φορά μούσκιζαν τον κώλου μ’, σα ν’ έβαζ’ ξουραφάκ’.
   Κούνησε το κεφάλι χαμογελώντας ο καλόκαρδος Τάκης. Δικό του το σφάλμα, που δεν είπε στον ‘βλάχο’, να βγάλει το πλαστικό επικάλυμμα του στερεού βουτυρώδους  υπόθετου, πριν από τη χρήση του! Φυσικά οι γωνίες του σκληρού πλαστικού, μετά και το ψαλίδισμα, ήταν σωστό ξυραφάκι!  


Κιλκίς Απόκριες  2018, Αναστάσιος Αμανατίδης

 

ΥΓ:  Όσον αφορά και την συμπεριφορά των ‘ημετέρων’ Ποντίων, σχετικά με την χρήση των υποθέτων, για να είμαστε δίκαιοι, υπάρχουν τόσα πολλά περιστατικά σχετικά με την χρήση τους, (βοηθούσης και της ακαταλαβίστικης καθαρευουσιάνικης γλώσσας της ιατρικής και των ιατρών), που έδωσαν άφθονη τροφή για την δημιουργία γαργαλιστικών ανεκδότων. Αλλά για αυτά θα επανέλθουμε του χρόνου στις επόμενες Αποκριές …
Ο ίδιος