Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 3:07:45 μμ
Δευτέρα, 05 Μαρτίου 2018 20:24

Για τον Ορέστη Αγγελίδη

Δεν θα μπορούσα να μην αισθάνομαι ευλογημένος που είχα τον Ορέστη στη ζωή μου.
 Ο Ορέστης Αγγελίδης για όσους δεν τον ξέρουν υπήρξε μέλος της πρώτης πεντάδας που κατέκτησε το πρώτο Πρωτάθλημα μπάσκετ του ΠΑΟΚ το 1959, τον πρώτο πανελλήνιο τίτλο στην ιστορία του συλλόγου σε ομαδικό άθλημα, υπήρξε διεθνής διαιτητής το 1963, προπονητής του ΠΑΟΚ στο 1ο πρωτάθλημα της Α1 τη σεζόν 1986-1987.


Υπήρξε υπεύθυνος του Αναπτυξιακού Προγράμματος και Ομοσπονδιακός Προπονητής σχεδόν σε όλες τις Εθνικές ομάδες, και συνεισέφερε όσο λίγοι στην εξάπλωση του μπάσκετ στη χώρα μας.  
Αυτά είναι μερικές μόνο από τις θέσεις και τα πόστα από τα οποία υπηρέτησε την πορτοκαλί θεά που τόσο αγαπούσε.
Αποτέλεσε αδιαμφισβήτητα  μία εμβληματική φυσιογνωμία και έναν από τους τελευταίους ρομαντικούς στο χώρο του μπάσκετ.
Ο Κύριος Ορέστης δεν προσέφερε απλά τις υπηρεσίες του στο χώρο του μπάσκετ. Έδωσε την καρδιά του και όλο του το είναι για αυτό.
Με το εκρηκτικό ταμπεραμέντο που τον διέκρινε αλλά και με το ήθος, το σεβασμό και το κύρος που απέπνεε δεν μπορούσες παρά να τον ακούς με προσοχή κάθε φορά που μιλούσε, κάθε φορά που μοιραζόταν τη σοφία του μαζί σου.  Η ευρύτητα της σκέψης του, η εργατικότητά του, η συνέπεια στις ιδέες του και το θάρρος να εκφράζει την άποψή του και το σθένος να την υπερασπίζεται ήταν μερικά μόνο από τα χαρακτηριστικά της έντονης προσωπικότητάς του.
 
...δεν θα μπορούσα να μην αισθάνομαι ευλογημένος που είχα τον Ορέστη στη ζωή μου.  
Τον άνθρωπο που με πήγε πρώτη φορά σε αγώνα της Α1. Τον άνθρωπο που ουκ ολίγες φορές ήρθε να παρακολουθήσει κάποιο παιχνίδι μπάσκετ στο οποίο αγωνιζόμουν. Τον άνθρωπο που μου έδωσε τις συμβουλές του από τις πρώτες κιόλας μέρες για την επιλογή μου να υπηρετήσω την ελληνική διαιτησία. Τον άνθρωπο, που πολλές φορές ευχήθηκα να ήμουν λίγο μεγαλύτερος, απλώς για να προλάβω να ζήσω λίγες περισσότερες στιγμές μαζί του και μαζί με τη σύζυγό του, Μαρία.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί πιο αρμόδιοι και σπουδαιότεροι από εμένα για να μιλήσουν για τα επιτεύγματά του και την ανεξίτηλη πορεία του στο χώρο. Στο άκουσμα όμως της είδησης του χαμού του μπασκετικού μου παππού αισθάνθηκα την ανάγκη να εκφράσω αυτές τις λίγες σκέψεις μου. Είναι σίγουρα φτωχότερο όχι μόνο το ελληνικό μπάσκετ και ολόκληρος ο ελληνικός αθλητισμός από εχθές.
Καλό Παράδεισο Κύριε Ορέστη.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει και να γαληνεύσει η ψυχή του.
Τα θερμότατα συλλυπητήρια και την συμπαράστασή μου στην δύσκολη αυτή στιγμή στον υιό του Μιχάλη και την κόρη του Ευαγγελία.
 
...δεν θα μπορούσα να μην αισθάνομαι ευλογημένος που είχα τον Ορέστη στη ζωή μου....

Γιάννης Παπανικολάου