Όσοι  βρεθήκαμε στην εκδήλωση ήταν σαν ακούγαμε τον θόρυβο του ελικοπτέρου που πλησίαζε την σπηλιά-κρησφύγετο μεταφέροντας τους Άγγλους αποικιοκράτες, ακούγαμε τις βόμβες που έπεφταν, τις διαταγές των Άγγλων να βγούν έξω τα παλληκάρια, νοιώσαμε την αγωνία τους,και την αποφασιστικότητά τους να πεθάνουν. Όμως ο Αυξεντίου διέταξε τους συντρόφους του να παραδοθούν,και ο ίδιος αποφάσισε να πεθάνει μαχόμενος.Τελικά οι Άγγλοι φοβήθηκαν να πλησιάσουν για  να επιχειρήσουν να τον βγάλουν και ρίχνοντας βενζίνη,τον έκαψαν.Ήταν μόνον εικοσιοκτώ χρόνων....
   Κάνοντας έρευνα στο διαδίκτυο,σε αφιερώματα Κυπριακών εφημερίδων, του ΡΙΚ,αλλά και απο άλλες πηγές ,στέκομαι σε αφηγήσεις τρίτων για τις αντιδράσεις των γονιών του παλληκαριού,όταν έμαθαν για το θάνατο του παιδιού τους.<Χαλάλιν της πατρίδας ο γιός μου>έλεγε η μητέρα του και ύστερα σπάραζε...Και ο πατέρας μας αφήνει άφωνους,όπως αφηγείται ο δικηγόρος Τριανταφύλλου,φίλος της οικογένειας<ο πατέρας Περής πήγε στο νεκροτομείο να αναγνωρίσει τον γιό του,εγώ περίμενα έξω δεν τόλμησα να μπώ,τον βλέπω να βγαίνει μειδιών,και σκέφτηκα ότι δέν ήταν ο Γρηγόρης το σώμα που κλήθηκε να αναγνωρίσει,μπαίνουμε στο αυτοκίνητο,να φύγουμε και τότε τον βλέπω να ξεσπά σε γοερό κλάμα....><Νόμισα ότι δέν ήτο ο Γρηγόρης του λέγω> <όχι γιέ μου ο Γρηγόρης ήτο,αλλά να μή μας δούν οι σκύλοι να κλαίμε....>
  Ο <Ζήδρος ή Μάστρος > όπως ήταν το ψευδώνυμο του Αυξεντίου,γεννήθηκε στη Λύση της Αμμοχώστου το 1928 και σκοτώθηκε στη μάχη που δόθηκε κοντά στο μοναστήρι του Μαχαιρά το 1957,ύστερα απο προδοσία.Το ποσό για το οποίο τον είχαν επικυρήξει οι Άγγλοι ήταν 5000 λίρες,υπέρογκο για την εποχή,κάτι που αποδεικνύει τον φόβο τους ,για τον Αυξεντίου.Ηταν ο δεύτερος στην ιεραρχία της ΕΟΚΑ κατα τον απελευθερωτικό αγώνα 1955-1959 εναντίον της Αγγλικής κατοχής.
  Η μνήμη του παραμένει αιώνια, η θυσία του ενέπνευσε Έλληνες και ξένους ποιητές όπως ο Κύπριος Κώστας Μόντης και ο Γιάννης Ρίτσος <Αποχαιρετισμός>,πολλά και τα τραγούδια που γράφτηκαν,υμνώντας την παλληκαριά και τον ηρωϊσμό του.
  Στο ακριτικό Κιλκίς πάντα θα θυμούνται με συγκίνηση τον νεαρό ανθυπολοχαγό,που υπηρέτησε την θητεία του στον πρώτο λόχο του 613ουτάγματος πεζικού ,άλλωστε και αυτή η γή είναι ποτισμένη με αίμα, που χύθηκε για ελευθερία.