Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 30 Μαρτίου 2017 20:35

Από την «ΤΡΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ (των ΔΟΕ-ΟΛΜΕ) στην LIGHT AΞΙΟΛΟΓΗΣΗ (του κ. υπουργού)

Του Δημήτρη (Μήτου) Ιωαννίδη.

Στον πρώτο τίτλο «η τρομοκρατία της αξιολόγησης δεν θα περάσει»  είχαν ταχτεί υπέρ (άλλωστε δική τους έμπνευση ήταν) οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπ/κών ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, αλλά,  και σε κάθε μορφή αξιολόγησης τον Ιούνιο του 2014, απαξιώνοντας μ αυτόν τον τρόπο όλους τους έντιμους εκπαιδευτικούς, η πλειοψηφία των οποίων διαφωνούσε με τη στάση αυτή των συνδικαλιστικών Οργάνων. Είχα καυτηριάσει αυτή την αρνητική στάση των συνδικάτων που απαξίωναν τους εκπ/κούς, με δημοσίευμα των ΕΙΔΗΣΕΩΝ της 16ης Ιουλίου, τονίζοντας, πως η ελληνική κοινωνία ανέκαθεν, κατέτασσε τους δασκάλους και τους καθηγητές στην πρώτη γραμμή εκτίμησης όλων των δημοσίων υπαλλήλων , οι οποίοι πλήν όλων των άλλων, ήταν μαζί με την ελληνική κοινωνία,  μπροστάρηδες σ όλους τους απελευθερωτικούς και κοινωνικούς αγώνες από την περίοδο της τουρκοκρατίας μέχρι σήμερα.


Σήμερα, 2 και 1/2  χρόνια αργότερα έρχεται ένας υπουργός της Κυβέρνησης, ο κ. Γαβρόγλου (Ολυμπιακός θα είναι) να μας παρουσιάσει τη  Light  αξιολόγηση, η οποία, αφορά όλο το εκπαιδευτικό σύστημα, εκτός, των άμεσα ενδιαφερομένων, των εκπαιδευτικών δηλαδή. Και, αναφέρει συγκεκριμένα, όπως τα καταγράφει η Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του τύπου: «η κυρίαρχη μορφή αξιολόγησης που χρειάζεται σήμερα το εκπαιδευτικό σύστημα είναι η αυτοαξιολόγηση των σχολείων». Τελείως αντίστροφη και λαθεμένη διαδικασία. Αντί να βάλει μπροστά «το άλογο βάζει το κάρο». Αντί να βάλει μπροστά, δηλαδή, τον εκπ/κό που μάχεται για την ανάδειξη όλων των δεξιοτήτων, αλλά, και την κάλυψη όλων των αδυναμιών των μαθητών του, επανέρχεται, παντελώς αόριστα, στην αυτοαξιολόγηση των σχολείων αφήνοντας έξω τον κύριο μοχλό της εκπ/κής διαδικασίας, το δάσκαλο, του οποίου η ποιότητα της δουλειάς αναδεικνύεται μέσα από την αξιοκρατική και αντικειμενική αξιολόγηση.
Μα, γιατί φοβούνται τόσο πολύ την αξιολόγηση οι συνδικαλιστές; Χάρις σ αυτήν δεν στηρίζει ο κάθε έντιμος υπάλληλος την ανέλιξή του; και χάρις σ αυτήν, θα ξεχωρίσει ο ικανός από τον ανίκανο, ο εργατικός από τον τεμπέλη, και ο υπεύθυνος από τον ανεύθυνο. Και, επί τέλους γιατί «μετά μανίας» προσπαθούν να διαιωνίσουν ένα τόσο αναξιόπιστο καθεστώς που παγιώθηκε στα κομματικά γραφεία από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Ο κ. Γαβρόγλου φαίνεται σοβαρός άνθρωπος, ας μην αφήσει κακούς συμβούλους «να τον συμβουλεύουν» και παρασυρθεί κι αυτός όπως και οι προηγούμενοι φοβούμενος το πολιτικό (κομματικό καλύτερα) κόστος που επικαλούνται όσοι δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα.  Είδαμε την εξέλιξη του ν.Διαμαντοπούλου που ψηφίστηκε από 265 βουλευτές και είναι στα αζήτητα σήμερα. Είδαμε το ν. Αρβανιτόπουλου (συμπλήρωμα της Διαμαντοπούλου) που κατέθεσε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιολόγησης που ποτέ δεν προχώρησε.
Τώρα, βλέπουμε και τη light αξιολόγηση του κ. Γαβρόγλου, καθώς και την κατάργηση της αριστείας από τους νέους του Σύριζα.  Έλεος, με τους εκπαιδευτικούς και την εκπαίδευση. Αφήστε τους στην ησυχία τους να προετοιμάσουν τις νέες γενιές, όπως αυτοί μόνο ξέρουν, για να συνεχίσουν μέσα από τα σχολεία τους τις διαχρονικές αξίες του ελληνισμού. Αξιολογήστε τους με βάση τα τυπικά και ουσιαστικά τους προσόντα και όχι την κομματική τους ταυτότητα, η οποία, εκμαυλίζει, ισοπεδώνει  και καταπατεί την αξιοπρέπεια και προσωπικότητα των εκπαιδευτικών. Αντέχετε κ Γαβρόγλου, κάντε το και οι εκπαιδευτικοί θα είναι μαζί σας.