Συγκεκριμένα, θρησκευτική κοινότητα της Εκκλησίας προσπάθησε να διεκδικήσει την επιστροφή του ποσού των 24.000 ευρώ, το οποίο αφορούσε σε εργασίες για νέο σχολικό κτίριο. Η τοπική φορολογική αρχή αρνήθηκε το αίτημα και η κοινότητα πήγε το θέμα στο δικαστήριο.

Παρά τη συμφωνία ανάμεσα στην Ισπανία και την Αγία Έδρα, η οποία έχει πραγματοποιηθεί πριν από την προσχώρηση της Ισπανίας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, και η οποία επιτρέπει ποικίλες φοροαπαλλαγές υπέρ της ισπανικής Καθολικής Εκκλησίας, η αρμόδια φορολογική αρχή έκρινε ότι η συγκεκριμένη περίπτωση δεν πληροί τις προϋποθέσεις για εφαρμογή της συμφωνίας. Συγκεκριμένα, κατέστησε σαφές ότι οι εν λόγω εργασίες για το νέο σχολικό κτίριο δεν είχαν αυστηρά θρησκευτικό σκοπό.

Στη συνέχεια, το περιφερειακό πρωτοδικείο της Μαδρίτης μετέφερε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο προκειμένου να αποφασιστεί το αν το εν λόγω αίτημα αποτελεί τελικά παράνομη κρατική ενίσχυση ή όχι.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με τη σειρά του, απεφάνθη ότι η υπόθεση ικανοποιεί δύο από τα τέσσερα κριτήρια της παράνομης κρατικής ενίσχυσης, με το να χρησιμοποιεί κρατικά μέσα για το οικονομικό πλεονέκτημα της κοινότητας που έχει αναλάβει το σχολείο και με το να φαίνονται τα σχολεία της κοινότητας πιο ελκυστικά, σε σχέση με άλλους φορείς που δεν έλαβαν το ίδιο πλεονέκτημα.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κρίνει ότι, μολονότι η συμφωνία μεταξύ της Ισπανίας και της Αγίας Έδρας είναι προγενέστερη της προσχώρησης του εν λόγω κράτους μέλους στην Ε.Ε., η επίμαχη φορολογική απαλλαγή δεν θα πρέπει, εφόσον συντρέχει περίπτωση, να θεωρηθεί υφιστάμενη κρατική ενίσχυση, αλλά νέα ενίσχυση.

Συγκεκριμένα, ο ισπανικός φόρος επί κατασκευών, εγκαταστάσεων και έργων θεσπίστηκε μετά την εν λόγω προσχώρηση.

Κατά συνέπεια, εάν τυχόν το εθνικό δικαστήριο διαπιστώσει την ύπαρξη κρατικής ενισχύσεως, αυτή θα πρέπει να κοινοποιηθεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και δεν θα μπορεί να τεθεί σε εφαρμογή χωρίς την έγκριση της Επιτροπής, καταλήγει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.