Παρά τους συνεχείς βομβαρδισμούς και τις στρατιωτικές συγκρούσεις, η κυβέρνηση του Άσαντ, Σύριοι και Ρώσοι επιχειρηματίες, το Ισλαμικό Κράτος και αντικαθεστωτικοί αντάρτες συνεργάζονται για να λειτουργήσουν διάφορες ενεργειακές και άλλες εγκαταστάσεις στη Συρία, με στόχο οικονομικά και υλικοτεχνικά οφέλη.

Το εργοστάσιο επεξεργασίας φυσικού αερίου στην Τουβεϊνάν άρχισε να κατασκευάζεται από την ρωσική εταιρία Stroytransgaz μετά από συμφωνία της με την συριακή κυβέρνηση το 2007. Η Stroytransgaz ανήκει στον Γκενάντι Τιμτσένκο, συνεργάτη του Πούτιν, και η σύνδεση της εταιρίας με το Κρεμλίνο είναι επιβεβαιωμένη από το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών _ το οποίο της επέβαλε κυρώσεις μετά τα γεγονότα στην Ουκρανία.

Όταν ξέσπασε ο πόλεμος στη Συρία, η κατασκευή των εγκαταστάσεων συνεχίστηκε κανονικά, μέχρι που καταλήφθηκαν από αντικαθεστωτικούς αντάρτες το 2013. Το 2014, η περιοχή πέρασε στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους, το οποίο _ μετά από συμφωνία με την κυβέρνηση Άσαντ _ συνέχισε την κατασκευή των εγκαταστάσεων επεξεργασίας φυσικού αερίου με την βοήθεια της Stroytransgaz. Αξίζει να σημειωθεί πως για όλο το διάστημα που ελέγχει το εργοστάσιο, το Ισλαμικό Κράτος λαμβάνει κάθε μήνα 15 εκατ. λίρες Συρίας (περίπου €50.000) από την Hesco _ που συνεργάζεται με την Stroytransgaz και ανήκει στον Τζορτζ Χασουάνι, στον οποίο έχει επιβάλει κυρώσεις η ΕΕ επειδή κάνει δοσοληψίες με το καθεστώς του Άσαντ και το Ισλαμικό Κράτος _ για να εγγυηθεί την ασφάλεια των εργατών.

Στην Τουβεϊνάν εργάζονται και ρώσοι μηχανικοί, καθώς όπως φαίνεται η Stroytransgaz κατέληξε σε συμφωνία με το Iσλαμικό Kράτος, δίνοντάς του το μεγαλύτερο μερίδιο της παραγωγής στις εγκαταστάσεις αυτές.

Η παραγωγή φυσικού αερίου στην Τουβεϊνάν ξεκίνησε στα τέλη του 2014, ενώ το 2015 το εργοστάσιο άρχισε να λειτουργεί στις πλήρεις δυνατότητές του. Το παραγόμενο αέριο μοιράζεται ανάμεσα στο Ισλαμικό Κράτος και το καθεστώς Άσαντ και χρησιμοποιείται για ηλεκτροδότηση (αφού η Συρία εξαρτάται κατά 90% από φυσικό αέριο και πετρέλαιο για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους Financial Times, τον Οκτώβριο το 2015 αναλογούσε στον Άσαντ αέριο ικανό για παραγωγή 50mW την ημέρα, ενώ στο Ισλαμικό Κράτος αναλογούσαν 70mW.

Οι εγκαταστάσεις στην Τουβεϊνάν δεν αποτελούν το μοναδικό παράδειγμα συνεργασίας ανάμεσα στις αντιμαχόμενες πλευρές, καθώς ανάλογες συμφωνίες φαίνεται να υπάρχουν για πολλές υποδομές της Συρίας, όπως το εργοστάσιο επεξεργασίας φυσικού αερίου της Conoco, το οποίο πήρε το όνομά του από την αμερικανική εταιρεία που το πρωτοανέπτυξε και σήμερα είναι το μεγαλύτερο εργοστάσιο αερίου στη Συρία, και υδροηλεκτρικά φράγματα στον Ευφράτη.

Η ύπαρξη μιας τέτοιας μορφής συνεργασίας μεταξύ αντιμαχόμενων στρατοπέδων κρίνεται αναγκαία από πολλούς εμπλεκόμενους _ όπως το υπουργείο Πετρελαίου της κυβέρνησης Άσαντ. Επιμένουν ότι τέτοιες συμφωνίες είναι αναγκαίες για να εξασφαλιστεί η ακεραιότητα των υποδομών της χώρας και για να υπάρξει ηλεκτροδότηση παρά τον πόλεμο.