Η αντιεκπαιδευτική πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ήρθε να προστεθεί στην εξίσου αντιεκπαιδευτική πολιτική που εφάρμοσαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για δεκαετίες.
Κι όμως, με αφορμή την συζήτηση για τα θέματα της Παιδείας, έχει οξυνθεί η αντιπαράθεση ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ για το ποιος έχει καλύτερες θέσεις για την Παιδεία.
Τελικά πού πραγματικά διαφωνούν;
Στις αρχές του μήνα η ΝΔ κυκλοφόρησε ένα κείμενο με τίτλο «Δέσμη πρώτων προτάσεων για την Παιδεία προς διαβούλευση», που περιλαμβάνει συνολικά τις θέσεις της ΝΔ για όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, που αποτελούν τη βάση της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή.
Διαβάζοντας κανείς αυτή τη δέσμη προτάσεων της ΝΔ, πραγματικά θα δυσκολευτεί να βρει διαφορές με όσα ήδη εφαρμόζει ή έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ορισμένα παραδείγματα:
Ως προς τις βασικές γενικές κατευθύνσεις η ΝΔ κάνει λόγο για ενίσχυση της αυτονομίας της σχολικής μονάδας, με τη διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του συλλόγου των διδασκόντων και τη σύνταξη πλήρους εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας σχολικής μονάδας, ενώ η κυβέρνηση στο πόρισμα του κυβερνητικού διαλόγου σημειώνει ότι «η αυτονομία του σχολείου πρέπει να περάσει μέσα από την ενδυνάμωση των συλλογικών λειτουργιών της κοινότητας των διδασκόντων».
Η ΝΔ μιλάει για αξιολόγηση κάθε παραμέτρου της εκπαίδευσης, ενώ η κυβέρνηση αναφέρει ότι το σχολείο «κάθε χρόνο πρέπει να θέτει στόχους (…) και αυτή θα πρέπει να είναι η βάση της αξιολόγησης της δράσης του».
Ακόμα, η ΝΔ τονίζει την ανάγκη της ενίσχυσης της εκπαίδευσης για την επιχειρηματικότητα και η κυβέρνηση εντάσσει την επιχειρηματικότητα στην εγκύκλια ύλη του σχολείου.
Και οι δυο μιλάνε για ενιαίο τύπο σχολείου, για μείωση της διδακτέας ύλης και των ωρών διδασκαλίας, για εξορθολογισμό της ύλης και για ψηφιακό σχολείο.
Ενώ και για την ανώτατη εκπαίδευση, συμφωνούν τελικά στην παραπέρα εμπορευματοποίηση της, μιλώντας ή για ιδιωτική πρωτοβουλία ή για μη δημόσια και μη κερδοσκοπικά ΑΕΙ και ΤΕΙ ή για ιδιωτικά πανεπιστήμια, και συμφωνούν στη σύνδεση της έρευνας με την «υγιή και καινοτόμο επιχειρηματικότητα».
Τι είναι, όμως, αυτό που τους οδηγεί σε τόσο όμοιες προτάσεις;
Στην πραγματικότητα, οι διαξιφισμοί ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ για το ποιος αντιγράφει ποιον, είναι εντελώς χωρίς νόημα, γιατί και οι δυο αντιγράφουν από το ίδιο πρωτότυπο, που δεν είναι άλλο από τη στρατηγική της ΕΕ για την Παιδεία και τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ.
Αυτό τους οδηγεί να εμφανίζουν τόσο όμοιες θέσεις στην Παιδεία. Από εκεί εκπορεύονται π.χ. οι ύμνοι τους στην αυτονομία των σχολείων, η οποία ταυτόχρονα σημαίνει και αυτόνομη... τσέπη, με τους γονείς ή το διδακτικό προσωπικό να αναλαμβάνουν κάλυψη βασικών αναγκών της σχολικής μονάδας, όπως κτιριακές επιδιορθώσεις και άλλα, με πάμπολλα παραδείγματα στο Κιλκίς και σε όλη την Ελλάδα.
Από εκεί εκπορεύεται η συμφωνία τους για την εκπαίδευση στην επιχειρηματικότητα, η οποία πλέον διαπερνά σαν νήμα όλες τις βαθμίδες του αστικού συστήματος εκπαίδευσης, σε μια προσπάθεια να εμποτιστούν από νωρίς οι μελλοντικοί εργάτες να σκέφτονται υπέρ των συμφερόντων των εργοδοτών τους.
Στο μεδούλι της στρατηγικής της ΕΕ για την Παιδεία είναι η γενίκευση της μαθητείας, της εξασφάλισης φτηνής έως και τσάμπα εργασίας για το κεφάλαιο δηλαδή, και είναι διαρκής τις τελευταίες δεκαετίες η προσπάθεια όλων των ελληνικών κυβερνήσεων να αυξήσουν τη ροή των μαθητών που στρέφονται πρόωρα προς την τεχνική εκπαίδευση σε σχέση με τη γενική εκπαίδευση και να φτάσουν στον ευρωπαϊκό στόχο της αναλογίας 60/40 ή 70/30 υπέρ της τεχνικής. Και βασικό εργαλείο για την υλοποίηση, το διαρκή έλεγχο και την προσαρμογή αυτών των κατευθύνσεων είναι η «αξιολόγηση».
Όταν λοιπόν ταυτίζονται στις βασικές κατευθύνσεις, όταν παρακολουθούν και υιοθετούν τις διεθνείς πρακτικές που επιλέγει και ξεχωρίζει ο ΟΟΣΑ, τότε είναι πολύ εύκολο να συμπίπτουν και στις «λεπτομέρειες», δηλαδή να ταυτίζονται και στις επιμέρους προτάσεις τους.
Γι’ αυτό δεν έχει κανένα νόημα και είναι αποπροσανατολιστικό για τη λαϊκή οικογένεια και για τα παιδιά της να εμπλέκεται στη διαμάχη μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Μια διαμάχη η οποία εκφράζεται και σε τοπικό επίπεδο στο Κιλκίς, όπου έχουμε δει και έχουμε διαβάσει τις προηγούμενες μέρες εκπροσώπους και συνδικαλιστές τόσο του ΣΥΡΙΖΑ όσο και της ΝΔ να αντιπαρατίθενται για το ποιος έχει την καλύτερη πρόταση για την παιδεία.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι «πρόταση για την παιδεία για τις ανάγκες ποιανού;» Για τις ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων στο χώρο της εκπαίδευσης και για τις ανάγκες του συστήματος που υπηρετούν πιστά τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ή για τις ανάγκες των παιδιών της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων;
Η μόνη πραγματικά ρεαλιστική και αναγκαία πρόταση που ικανοποιεί τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών του λαού είναι η πρόταση του ΚΚΕ για Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο Σύγχρονης Γενικής Παιδείας, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν χωρίς καμία επιχειρηματική δράση, με αποκλειστικά μόνιμο προσωπικό, με σύγχρονες υποδομές, με στόχο της πραγματική μόρφωση του συνόλου των μαθητών και την πολύπλευρη καλλιέργεια της προσωπικότητάς τους.