Μετέφεραν το αισιόδοξο μήνυμα, ότι τον ενάμιση και πλέον αιώνα που πέρασε από τότε - μέσα από νίκες και ήττες του κινήματος, μέσα από πλήθος σκληρών ταξικών αγώνων - η φλόγα του αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, πολέμους, προσφυγιά, μετανάστευση, φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση, πορνεία, εργοδοτική και κρατική βία σε βάρος της εργαζόμενης γυναίκας, του παιδιού, δεν έχει σβήσει.
Τα μέλη του ΚΚΕ, στις συζητήσεις που έκαναν με τις εργαζόμενες, ανέδειξαν το γεγονός ότι υπάρχει λύση υπέρ των εργαζομένων γυναικών και των οικογενειών τους και ότι η λύση αυτή βρίσκεται στη σοσιαλιστική - κομμουνιστική κοινωνία, για την οποία παλεύει το ΚΚΕ.
Σ’ αυτή την κοινωνία εξασφαλίζονται σε όλες και όλους: Μόνιμη και σταθερή εργασία, με βάση το αντικείμενο ειδίκευσης, με συνεχή βελτίωση των συνθηκών εργασίας και ζωής και γενική μείωση του εργάσιμου χρόνου. Ειδικά μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού και της μητρότητας. Διαμορφώνονται οι προϋποθέσεις ώστε η γυναίκα πραγματικά ελεύθερα να επιλέγει τη δημιουργική αξιοποίηση του μη εργάσιμου χρόνου, σε κάθε πεδίο των ενδιαφερόντων της, στη σχέση με το παιδί, την οικογένεια, στηριζόμενη σε ένα ενιαίο, κρατικό δίκτυο δωρεάν παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών για την Υγεία, την Πρόνοια, τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό. Αποκτά ουσιαστικό και όχι τυπικό χαρακτήρα η συμμετοχή της στα όργανα της εργατικής εξουσίας...
Εξήγησαν, ακόμα, ότι μια τέτοια κοινωνία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί  σε συνθήκες όπου την κυριαρχία στην οικονομία την έχουν οι μονοπωλιακοί όμιλοι, και ότι εμπόδιο στη δυνατότητα να ικανοποιούνται οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες δεν αποτελούν κυρίως οι δήθεν «κακές» ή «λαθεμένες» πολιτικές επιλογές κάποιων κομμάτων που βρίσκονται στην κυβέρνηση, οι επιμέρους υποκειμενικές αδυναμίες πρωθυπουργών, υπουργών, άλλων κρατικών παραγόντων, η τάση τους προς το χρηματισμό, τη δωροδοκία κ.ά., αλλά το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα...
Έτσι κάλεσαν τις εργαζόμενες και τους άντρες συναδέλφους τους να απορρίψουν την κοροϊδία περί «δίκαιης ανάπτυξης»..
. Άλλωστε οι εργάτες και οι εργάτριες του Κιλκίς έχουν ιδία πείρα από το τι σημαίνει καπιταλιστική ανάπτυξη, μιας και οι δεκάδες επιχειρήσεις που βρίσκονται σε κερδοφορία και ανάπτυξη τα τελευταία  χρόνια, δεν έφεραν όφελος στους εργάτες του νομού.
Γι’ αυτό κάλεσαν τις γυναίκες εργάτριες να πάρουν την υπόθεση της πραγματικής απελευθέρωσής τους, από τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, στα χέρια τους, να συμβάλουν στην ανασύνταξη του κινήματος, στην άνοδο του βαθμού οργάνωσης των εργατών, και να χαράξουν το δρόμο της πάλης και του αγώνα, χειραφετημένες από την αστική ιδεολογία και τις αστικές επιδιώξεις.