Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 2:57:51 μμ
Δευτέρα, 30 Απριλίου 2018 22:24

“Στο τέλος νικάω εγώ”

Μια ανθρώπινη, γεμάτη συναίσθημα και ζεστασιά βραδιά απολαύσαμε όσοι βρεθήκαμε στην Καπναποθήκη της Αυστροελληνικής το βράδυ της 25ης Απριλίου στην παρουσίαση του νέου μυθιστορήματος της Σοφίας Νικολαΐδου "Στο τέλος νικάω εγώ" που συνδιοργάνωσαν  η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Κιλκίς, η Μ.Κ.Ε. ΤΕΧΝΗ και οι εκδόσεις Μεταίχμιο.


Ακριβής και απέριττη η φιλόλογος Αντιγόνη Γιαννακού παρουσίασε τα βιογραφικά στοιχεία της συγγράφεως, που αφορούσαν  στη ζωή όσο και στο πεζογραφικό της έργο.
Άμεσος, μεστός, λιτός ο Μιχάλης Βιδιαδάκης, Πρόεδρος του Εφορευτικού Συμβουλίου της Βιβλιοθήκης, υπερτόνισε όλα εκείνα τα σημεία του βιβλίου, που διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της πλοκής του. Μας γνώρισε όλους τους ήρωες, τους οποίους η Σοφία Νικολαΐδου δημιούργησε και σμίλεψε με αγάπη. Παράλληλα αποδίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στα ιστορικά γεγονότα, που συνδέονται με τον Εμφύλιο και τον Εθνικό Διχασμό μέχρι και το Δημοψήφισμα του 2015 συσχέτισε την ιστορία με την πολιτική και την κοινωνία.
Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν τα μέλη της θεατρικής σκηνής της ΤΕΧΝΗΣ: Χάρης Ισαακίδης,  Τζένη Κουλίδου, Σταυρούλα – Claudia Τοπαλίδου και Ιωάννα Τσουβελεκίδου.
Όταν έφθασε η ώρα να μιλήσει η Σοφία Νικολαΐδου,  σαν γνήσια δασκάλα, σηκώθηκε απ το τραπέζι και έγινε ένα με το κοινό της, δημιουργώντας κλίμα ζεστασιάς, καθώς και το κοινό αντέδρασε στα όσα ακούστηκαν. Έτσι ξεκίνησε μία συζήτηση που αφορούσε έναν ολόκληρο αιώνα, μία πόλη, μία εποχή.  Για τη συγγραφέα  η Ιστορία δεν είναι οι απόψεις των ιστορικών, είναι οι ζωές των ανθρώπων, και αυτός είναι και ο λόγος που εντέχνως επιδιώκει να μπολιάσει τα ιστορικά γεγονότα με τους σύγχρονους ήρωές της.
 'Οταν ρωτήθηκε για ποιο λόγο γράφει, απάντησε πως το κάνει γιατί η ζωή δεν είναι ποτέ αρκετή και μέσα από τους ήρωές της ζει πολλές ζωές, κερδίζοντας όλα εκείνα που μόνο σε μια αιωνιότητα θα μπορούσε να τα συναντήσει. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί ο τίτλος <Στο τέλος νικάω εγώ>, τον οποίο η συγγραφέας εμπνεύστηκε από μια γιαγιά σε ένα ορεινό χωριό της Χαλκιδικής, η οποία προσπαθούσε να αντιμετωπίζει τη μοναξιά της με προσωπικές καθημερινές νίκες, όπως το να κοιμηθεί μόνη της τα βράδια σε ένα χωριό χωρίς κατοίκους.
Ευτυχής η  συνύπαρξη συγγραφέως, εισηγητών, ηθοποιών και κοινού , ευτυχής η συνεύρεση μας, δίνουμε υπόσχεση να ξανασυναντηθούμε!

Έκθεση εικόνων