Παραμένει βέβαια λίγο ασαφές το ποιος ήταν ο «εχθρός» στην άσκηση αυτή, μ’ ένα «παραστρατιωτικό» σώμα να καλείται να αντιμετωπίσει τον εχθρό «μέσα σε αστικό ιστό»…
Που να τα χρεώσουμε όλα αυτά, στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ ή στους… συντρόφους των ΑΝ.ΕΛ;
Το γύρο του κόσμου
η πλημμυρισμένη Δοϊράνη!
Το βίντεο που αναρτήσαμε στη webTV της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας (eidisis.gr) έκανε το γύρο του κόσμου και αναρτήθηκε σε πάρα πολλές ιστοσελίδες της χώρας. Τις δυο πρώτες ημέρες και μόνο στο YouTube οι προβολές ξεπέρασαν τις 2.000.
Που να βρεθεί ενδιαφερόμενος...
Ματαιώθηκε ελλείψει ενδιαφερομένου ο πλειστηριασμός του Πηλοθεραπευτηρίου Πικρολίμνης (εγκαταστάσεων πηλοθεραπευτηρίου, ξενοδοχείου και έκτασης 50 στρεμμάτων ) που έγινε ηλεκτρονικά την περασμένη Τετάρτη 6 Ιουνίου.
Η τιμή αρχικής προσφοράς ορίστηκε στις 993.000 και όπως ήταν εύλογο και αναμενόμενο δεν παρουσιάστηκε ουδείς να προσφέρει ένα τόσο μεγάλο ποσόν.
Επισπεύδουσα ήταν η Πανελλήνια Τράπεζα (σημειωθήτω ότι και η επισπεύδουσα Τράπεζα βρίσκεται σε καθεστώς εκκαθάρισης). Πάμε για άλλα λοιπόν...
19 λεπτά ο Συνεταιρισμός Βόλου!
Γράφουμε για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκονται οι σιτοπαραγωγοί του νομού, απόρροια της εξαφάνισης των συνεταιρισμών ΚΑΙ με δική τους ευθύνη. Όσο καιρό βρισκόταν εν ζωή και λειτουργία η Ένωση Συνεταιρισμών Κιλκίς, προέβαινε σε συγκέντρωση, όριζε τιμή και λειτουργούσε ως "ασπίδα" προστασίας των παραγωγών. Αφ' όταν έκλεισε παρουσιάστηκε το θλιβερό καθεστώς της παράδοσης του σταριού σε εμπόρους με "ανοιχτή τιμή". Δηλαδή και σε απλή γλώσσα "ό,τι προαιρείσθε" Και φυσικά οι τιμές στο Κιλκίς είναι χαμηλότερες από εκείνες που απολαμβάνουν αγρότες για το ίδιο προϊόν σε άλλες περιοχές της χώρας. Όπως στον Βόλο όπου ο εκεί συνεταιρισμός συγκεντρώνει το στάρι, σκληρό εν προκειμένω, των παραγωγών του και μόνο, ορίζοντας ως τιμή τα 19 λεπτά. Κι αν βρείτε μικροπαραγωγό του Κιλκίς να απολαμβάνει τιμή 19 λεπτών, γράψτε μας. Λέμε λοιπόν πως οι Ενώσεις "βούλιαξαν" για πολλούς λόγους, με κυρίαρχη την ευθύνη και των παραγωγών. Τόσο επειδή δεν έλεγχαν τους διοικούντες. Όσο και επειδή επέλεγαν να δίνουν σε εμπόρους το στάρι τους υπονομεύοντας το κοινό συμφέρον. Εδώ έφτασε σε τέτοιο σημείο η παρακμή, που ακόμα και πρόεδρος ή μέλη διοικήσεων της Ενώσεων είχαν παραδεχτεί, ότι ενώ η Ένωση συγκέντρωνε στάρι, οι ίδιοι έδιναν το προϊόν τους σε εμπόρους!
Τώρα ¨κλαίνε', αλλά είναι αργά...