Μακρά η φιλία των δυο ανδρών. Θυμίζουμε ότι ο ο Άδωνις ως υπουργός Υγείας ενέκρινε τα 6 εκατ. ευρώ για την αποπεράτωση της γ' πτέρυγας του Νοσοκομείου Κιλκίς και ο Γεωργαντάς δεν χάνει ευκαιρία να μνημονεύει την πράξη αυτή.
Από την πλευρά του ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας καταϋποχρεώθηκε στον ημέτερο βουλευτή από την παρουσία και τη δράση του στην Επιτροπή της Βουλής που διερευνά ζητήματα υγείας (ΚΕΕΛΠΝΟ- Ερυθρός Σταυρός).
Και κάπως έτσι ανταποκρίθηκε αμέσως μόλις του ζήτησε ο Γεωργαντάς να έρθει στο Κιλκίς για την εκδήλωσή του.
Να σηκώσει το χέρι του
Να πούμε ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης "έκλεψε την παράσταση" στην εκδήλωση της Κυριακής όπου ο Γ. Γεωργαντάς έκοψε την πίτα του πολιτικού του γραφείου θα ήταν σαν να "κομίζαμε γλαύκα ες Αθήνας".
Στην ομιλία του - μόνο χαιρετισμός δεν ήταν- επικέντρωσε σε δυο θέματα: στη Μακεδονία και τη Συμφωνία των Πρεσπών και στον ...πεφιλημένο του Πολάκη. Κι αν για τη Συμφωνία των Πρεσπών ουσιαστικά επανέλαβε όσα επί μήνες ασκεί ως κριτική ο ίδιος και η Ν.Δ., για τον Πολάκη οι αναφορές του είχαν επίκαιρο χαρακτήρα. Στον Τύπο τη Κυριακής αποκαλύφθηκε ότι ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας έλαβε καταναλωτικό δάνειο 100.000 ευρώ από μη συστημική Τράπεζα με υποθήκη ένα ακίνητο ήδη υποθηκευμένο - ο υπουργός ισχυρίζεται ότι η αξία του ακινήτου υπερκαλύπτει το ύψος του δανείου. Εκεί λοιπόν τα "έδωσε όλα" ο Άδωνις. "Ας σηκώσει το χέρι του ένας που πιστεύει ότι αν ζητήσει καταναλωτικό δάνειο 100.000 ευρώ από οποιαδήποτε τράπεζα θα το λάβει" παρότρυνε τους 800 περίπου καθήμενους και όρθιους ακροατές του. Και κανείς δεν σήκωσε το χέρι του.
Η απολογία του Γεωργαντά
Μετά την ευλογία της εκκλησίας και τις ευχές των ιερέων ήρθε η ώρα να κόψει την πίτα του ο Γεωργαντάς. Άδραξε το μαχαίρι αλλά συνάμα ένοιωσε την ανάγκη και να ...απολογηθεί. Αριστερόχειρας είναι ο άνθρωπος σε ένα ακροατήριο κατά 110% δεξιό. Άντε και με ολίγη κεντροδεξιά.
Οπότε έσπευσε να διευκρινίσει: Είμαι αριστερόχειρας, αλλά είναι η μοναδική μου σχέση με την Αριστερά.
Ευτυχώς δεν είχε καταφτάσει ακόμα ο Άδωνις. Διότι μέχρι και ζερβό χέρι του Γεωργαντά θα μπορούσε να παρεξηγήσει.
Ο Σάββας θυμόταν
Νωρίς βράδυ και χτύπησε το τηλέφωνο στο σπίτι.
- Έλα κοιμάσαι;
Ήταν ο Σάββας Τσιτουρίδης από τις Βρυξέλλες, πάντα φίλος και πάντα προσεκτικός αναγνώστης της εφημερίδας μας. Είχε διαβάσει το άρθρο μου με τίτλο "τότε που τα σχολεία δεν έκλειναν" κι έσπευσε να βοηθήσει.
"Λοιπόν αφού εσύ δεν θυμάσαι, να σου θυμίσω: Εκείνος ο βαρύς χιονιάς ήταν μέσα στο 1967 πριν το γύρισμα του χρόνου και πριν τα Χριστούγεννα. Και το θυμάμαι γιατί είχαν αποκλειστεί στο Κιλκίς τα παιδιά που κατάγονταν από τα χωριά και δεν μπορούσαν να πάνε για τις διακοπές των Χριστουγέννων στα χωριά τους. Στο δικό μου σπίτι στο Κιλκίς θυμάμαι ότι φιλοξενούσαμε τρία παιδιά - μαθητές..."
Το διευκρινίσαμε λοιπόν, είπαμε κι άλλα και ευκαιρίας δοθείσης να διορθώσω ένα ακόμα γεροντικό -αριθμητικό- σφάλμα. Γράφω κάπου ότι πέρασαν από τότε 42 χρόνια. Αμ' δε. Τα ρημάδια, 52 είναι που παρήλθαν. Ζωή να 'χουμε και σε λίγο θα χρειαζόμαστε την Άλγεβρα για να υπολογίζουμε την απόσταση από τα παιδικά μας χρόνια.
Θ.Π.
