Τα άσχημα είναι κι αυτά οφθαλμοφανή. Τεράστιες ποσότητες σκουπιδιών βρωμίζουν τις όχθες της αποτέλεσμα της ανθρώπινης αθλιότητας όσων τη βρωμίζουν, και της αδιαφορίας των τοπικών αρχών και του Δήμου να πράξει το ελάχιστο: Να την καθαρίσει.
Ομορφιά και σκουπίδια συνθέτουν τη λίμνη των αντιθέσεων. Κι αγανακτούν οι επισκέπτες: Πόσο κόστος έχει η αποκομιδή των σκουπιδιών κι ο καθαρισμός της λίμνης;
Δεν αναφερόμαστε στην πολυθρύλητη τουριστική αξιοποίηση της λίμνης. Όπου απαιτείται βούληση, σχέδιο, προγραμματισμός και αναζήτηση προγραμμάτων για χρηματοδότηση όσων έργων απαιτούνται. Δεν θα επιχειρήσουμε τη σύγκριση με όσα οι "φτωχοί"  γείτονες  έπραξαν στο δικό τους τμήμα. Σύγκριση που αποβαίνει καταλυτική σε βάρος μας.
Το απλούστερο λέμε: Ούτε καν να την καθαρίσουμε είμαστε ικανοί και πρόθυμοι;
Χιλιάδες επισκέπτες αθροιστικά όλες τις εποχές του χρόνου εκδράμουν για να απολαύσουν το φυσικό κάλλος της περιοχής. Κι ένας τους, όταν βρεθήκαμε εκεί για να απαθανατίσουμε τις εικόνες που δημοσιεύουμε, ρώτησε με παράπονο: Τόση ομορφιά, τόσος κόσμος, κι ούτε ένα καφέ μπορούμε να πιούμε;
Κι ας χάσκει στις όχθες της λίμνης το δημοτικό κατάστημα που κάποτε έδινε ζωή στον τόπο.
Εδώ και χρόνια παραμένει ανοίκιαστο κι ας αποτελεί "μήλον της έριδας" για επιχειρηματίες που διακαώς το ζητούν έναντι ενοικίου φυσικά.
Είμαστε υπεράνω χρημάτων. Και βοά η περιοχή για την αιτία της μη δημοπράτησης του καταστήματος.
Κλείνοντας, υπενθυμίζουμε: Για την αθλιότητα σε βάρος της Δοϊράνης και της παραλίμνιας περιοχής, δεν ευθύνεται ο Σόιμπλε. Ούτε η Τρόικα. Δεν ευθύνεται καν το "κράτος των Αθηνών" ή της Θεσσαλονίκης που με περισσή ευκολία αναθεματίζουμε για να αποσείσουμε τις δικές μας ευθύνες. Δική μας έννοια θα έπρεπε να είναι. Και δεν είναι.