Και μέχρις εδώ, όλα καλά ή τουλάχιστον ουδέν περίεργον.
Ξεκίνησε την ομιλία του ο Καραμανλής και περιέγραψε τις γενικότερες επιτυχίες της κυβέρνησής του. Τίποτε το ασύνηθες δηλαδή.
Ωστόσο αξιοποίησε την ευκαιρία για να  υπενθυμίσει τα έργα της κυβέρνησης και στην περιφέρεια. Και περισσότεροι από 2.000 Κιλκσιώτες, με όλους τους τότε ισχυρούς παράγοντες του τόπου παρόντες, άκουσαν έκθαμβοι τον  πρωθυπουργό της χώρας να απαριθμεί τα έργα στο ν. Κιλκίς.
Αντιγράφουμε από το επίσημο δελτίο τύπου που εκδόθηκε τότε:
«Κατασκευάζονται με γρήγορους ρυθμούς το Δικαστικό Μέγαρο, το 9ο Δημοτικό Σχολείο Κιλκίς…»
Ουρανομήκεις κραυγές σκέπασαν τα λόγια του ηγέτη από το λαό (και τους τοπικούς παράγοντες) που τον επιβράβευαν για το «αμέριστο ενδιαφέρον» του για την περιφέρεια και εν τέλει για τους ίδιους.
Κι εμείς που ακούγαμε τον ηγέτη και διαβάζαμε την άλλη μέρα το δελτίο τύπου αναρωτιόμασταν: Σε άλλο τόπο ζούμε ή άλλη χώρα κυβερνά ο Καραμανλής;
Διότι  Δικαστικό Μέγαρο όχι μόνο δεν κατασκευαζόταν τότε, αλλά ούτε οικόπεδο είχε βρεθεί, όπως γνωρίζαμε οι πάντες στο Κιλκίς.
Το δε 9ο Δημοτικό Σχολείο είχε παραδοθεί προς χρήση τουλάχιστον μια διετία νωρίτερα.
Και η Τρίτη πτέρυγα που εγκαινίασε στο Νοσοκομείο χρειάστηκε να περάσουν άλλα εφτά χρόνια για να αποδοθεί προς χρήση από τον Σαμαρά.
Κι άντε, να υποθέσουμε ότι ο λαός μαθημένος στο χειροκρότημα την ώρα που άκουγε ετούτα τα παλαβά, λίγο νοιαζόταν αν είναι αληθινά ή όχι.
Κυκλοφορούν τις επόμενες ημέρες η ΠΡΩΙΝΗ και οι ΕΙΔΗΣΕΙΣ. Και τολμούν να γράψουν το αυτονόητο: Ποιοι εξέθεσαν τον πρωθυπουργό;
Διότι σιγά μην γνώριζε ο Καραμανλής για το Δικαστικό και το 9ο Δημοτικό ή το Νοσοκομείο…
Σιγή ιχθύος παρά τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μας που στηλίτευσαν τις πρωθυπουργικές αρλούμπες. Μοναδικές σε όλο το ν. Κιλκίς. Κανείς άλλος δεν έγραψε τίποτε!
Λες και κατάπιαν όλα τα γαλάζια στελέχη το αμίλητο νερό. Σιγή ιχθύος. Που να βρούν το κουράγιο και να διαψεύσουν τον «γκουρού» της παράταξης.
Ο Φλωρίδης βγήκε και υπενθύμισε ότι το 9ο σχολείο παραδόθηκε (τότε)  προ διετίας, ο Παραστατίδης έκανε μια δήλωση ότι τα έργα που απαρίθμησε ο πρωθυπουργός ήταν δικά του (ήταν νομάρχης πριν τον Μπαλάσκα) και μάλιστα η απαρίθμηση έγινε με τη σειρά που ο ίδιος τα είχε βάλει. Κι έτερον ουδέν.
Κανένα κόμμα, κανένας φορέας αυτοδιοικητικός, κανείς δικηγορικός σύλλογος, κανείς δεν βρήκε το κουράγιο να ρωτήσει: Που το είδε το υπό κατασκευήν δικαστικό μέγαρο ο Καραμανλής;
Παρένθεση: Χρόνια αργότερα ρωτήσαμε τον Μπαλάσκα: Έγινε σύσκεψη στη νομαρχία και τους ενημέρωσα. Τους συμβούλους του πρωθυπουργού που γράφουν τις ομιλίες. Αλλά εκείνοι δεν έλαβαν υπόψιν τους τις …λεπτομέρειες πως απλά ζητάμε δικαστικό (τότε ψάχναμε απλώς οικόπεδο). Έγραψαν όσα ήθελαν, μας ενημέρωσε.
Αυτή είναι η (μάλλον εύλογη) εξήγηση. Διότι φαντάζει κάπως άκομψο να υποθέσουμε ότι ο Καραμανλής γνώριζε και ψευδώς διακήρυξε τα περί κατασκευής.
Οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού έπρεπε να δείξουν έργο.
Αθώος λοιπόν ο τότε πρωθυπουργός; Λυπούμαστε, αλλά υπενθυμίζουμε το αυτονόητο. Το ήθος των συμβούλων αντανακλά το ήθος των ηγετών. Όσο αθώος είναι ο Τσίπρας για τον ιδαλγό της Μενεγάκη και σύμβουλό του επί του στρατηγικού  σχεδιασμού, άλλο τόσο αθώος ήταν κι ο Καραμανλής για τον σύμβουλο τύπου που επέλεξε.
Πάντα τούτα  τα υπενθυμίζουμε ενόψει και όσων ακολούθησαν όχι για να κατηγορήσουμε πρωθυπουργούς και κόμματα. Τη δουλειά τους κάνουν κι όσο βρίσκουν πρόθυμους χειροκροτητές και άφωνους «πολιτευτές» θα συνεχίζουν στο ίδιο μοτίβο.
Το μήνυμα είναι σαφές: όσο στο Κιλκίς θα θυμόμαστε ότι είμαστε πολίτες όταν κυβερνούν οι «άλλοι» και θα σιωπούμε όταν κυβερνούν οι «δικοί»  μας μην περιμένετε Δικαστικό Μέγαρο (ή ΤΕΙ ή ….)
Απείρως προτιμότερο θα ήταν το αντίστροφο, αν συνιστά υπερβάλλοντα ζήλο η προάσπιση της ιδιότητας του πολίτη από τον καθέναν μας σε κάθε πολιτική συγκυρία.
Το παράδειγμα είναι τυχαίο και με αφορμή τις πρόσφατες απογοητευτικές εξελίξεις περί το Δικαστικό. Τι να πρωτοθυμηθούμε από τις κατά καιρούς δημοκρατικές εκτροπές;
Τις επισκέψεις πράσινων κυβερνητικών στελεχών όπου διάφορα κομματικά στελέχη προήδρευαν σε συσκέψεις με θεσμικούς φορείς του τόπου;  
Τις συσκέψεις γαλάζιων υπουργών όπου αποκλείονταν όχι μόνο οι «αλλότριοι» βουλευτές, αλλά και του ιδίου κόμματος ανταγωνιστές;
Κι εκεί τα ίδια. Φωνάξαμε, στηλιτεύσαμε, αλλά σιγά μην ιδρώσει το αυτί των πονηρών πολιτευτών. Ισχύς τους η αφωνία των «πολιτών», το εύκολο  χειροκρότημα, το προκαταβολικό μπράβο στο «δικό» μας.
Αυτά τα ολίγα προς φρονηματισμό και μόνο.
Αμήν.
Θ.Π.