Η ΚΙΚΗ μας στέρησε σήμερα το καλοσυνάτο της χαμόγελο, μας στέρησε την ζεστή της παρουσία, μας στέρησε την ίδια τη χαρά. Και αυτό γιατί για όλους εμάς που ζήσαμε την αγαπημένη της παρουσία στον χώρο της Υγείας, στον Ιατρικό περίγυρο και στην καθημερινή συναναστροφή, μας είναι αδιανόητη η σκέψη ότι από δω και πέρα η ΚΙΚΗ θα λείπει.
 Η ΚΙΚΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΓΚΟΥ  ξεκίνησε το ταξίδι της ζωής της πριν από 79 χρόνια στο Κιλκίς, που σήμερα σαν στοργική μητέρα την δέχεται στην αγκαλιά του. Η ευγενική φύση της, η έμφυτη αποφασιστικότητά της και η αγάπη προς την ανθρώπινη φύση την ενέπνευσαν να αγωνιστεί και να σπουδάσει την ευγενεστέρα των Επιστημών, την Ιατρική, στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και να πάρει την ειδικότητα της Παθολογίας.
Με τα όπλα της γνώσης , εγκαταστάθηκε στο Κιλκίς για να υπηρετήσει σ' έναν αγώνα σκληρό, αμείλικτο, χρονοβόρο, έναν αγώνα που θα διαρκούσε σ' όλη την ιατρική της σταδιοδρομία.
Τίμησε με πίστη και προσήλωση αυτές τις επιλογές. Προσέφερε ανεκτίμητες ιατρικές υπηρεσίες για μακρά σειρά ετών στον ιδιωτικό χώρο της υγείας ως Παθολόγος, έως ότου συνταξιοδοτήθηκε.
Η άσκηση της Ιατρικής αποτελεί αυτή καθ' αυτή ένα Γολγοθά, στον οποίο ο κάθε γιατρός σηκώνει τον προσωπικό του σταυρό. Και ο δρόμος που ακολούθησε η ΚΙΚΗ, ένας Γολγοθάς ήταν. Ανηφορικός, γεμάτος εμπόδια, που τον ανέβηκε περήφανα. Αυτή, δε, την αέναη ανηφορική πορεία, ακολούθησε με πίστη, επιμονή, πείσμα και αφοσίωση. Η γιατρός ΚΙΚΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ-ΠΑΓΚΟΥ, κατεξοχήν άνθρωπος του πολιτισμού, ανέπτυξε πολλαπλή δραστηριότητα.  Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη της ΤΕΧΝΗΣ ΚΙΛΚΙΣ (1980) και Πρόεδρος για 27 χρόνια, με τεράστιο έργο στον τομέα του πολιτισμού και της πανελλήνιας προβολής του νομού. (Δημιουργία Πινακοθήκης στο Μεταλλικό, Πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό, διαλέξεις στο κτήριο της Τέχνης για τον πολιτισμό, τη φιλοσοφία, την ιστορία, την πολιτική, θεατρικές παραστάσεις με τη θεατρική ομάδα και  πολλές εκθέσεις έργων ζωγραφικής).
Η γνωριμία μας ήταν πολυετής και οφείλω να ομολογήσω ότι τόσο η ανθρώπινη όσο και η ιατρική της υπόσταση συνοδευόταν πάντα από το ανάλογο ήθος και τη δέουσα αξιοπρέπεια, στοιχεία που πάντα διέκριναν την ΚΙΚΗ. Ήταν από τις συναδέλφους που τίμησαν το ιατρικό σώμα και η απουσία της αποτελεί τεράστιο πλήγμα για όλους εμάς που τη γνωρίσαμε, την αγαπήσαμε ως άνθρωπο και την εκτιμήσαμε ως Παθολόγο.
Είναι όμως αναπόφευκτο. Η ζηλόφθονη μοίρα κόβει το νήμα της ζωής των ανθρώπων, τη στιγμή ακριβώς της δικαίωσής τους. Η Κική Παπαδοπούλου-Πάγκου «αγωνίστηκε τον αγώνα τον καλό, τήρησε την πίστη και δικαιούται τον στέφανο της δικαιοσύνης».
Σήμερα μαζί με τον αγαπητό της σύζυγο και συνάδελφο Πάγκο Αθανάσιο και τα αγαπημένα της παιδιά, τις κόρες της Τέσα (Αναστασία) και Θούλα (Ευσταθία), θρηνούμε και όλοι εμείς, όχι γιατί αποχαιρετούμε τη συγγενή, τη φίλη, την αγωνίστρια της ζωής , τον άνθρωπο, αλλά γιατί χάνουμε τη γιατρό, που η ζωή της ήταν συνυφασμένη με τη ζωή και με την αρωγή των άλλων. Η μνήμη της θα αποτελεί μοναδικό υπόδειγμα ηθικής αξίας και θα μείνει σε όλους μας ζωντανή. Ο Πανάγαθος Θεός ας στάξει βάλσαμο κουράγιου και δύναμης στους δικούς της ώστε να περάσουν τις δύσκολες αυτές ώρες. Αγαπημένη Κική, η Ιατρική οικογένεια, η κοινωνία ολόκληρη φτωχαίνουν ακόμα περισσότερο και με την δική σου απουσία. Στο τελευταίο σου ταξίδι παίρνεις μαζί σου και την αγάπη μας. Το χώμα του Κιλκίς που σε γέννησε ας είναι ανάλαφρο για σένα.