Φέτος λοιπόν, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του eidisis.gr, η παραγωγή σιτηρών εξελίσσεται ικανοποιητικά καθώς από όλες τις πλευρές του νομού η εκτίμηση είναι κοινή: Τα φροντισμένα χωράφια εκεί δηλαδή όπου οι αγρότες έριξαν κανονικές ποσότητες σπόρου, λίπαναν δυο φορές (σπορά και άνοιξη), ράντισαν κατά των ζιζανίων σε αυτά τα χωράφια η απόδοση τόσο στα μαλακά όσο και στα σκληρά κινήθηκε αν δεν ξεπέρασε τα 300 κιλά ανά στρέμμα.
Τα υπόλοιπα χωράφια που απλά σπέρνονται για να εισπράττονται επιδοτήσεις και ανέρχονται στο σεβαστό ποσοστό του 35-40% των συνολικά καλλιεργούμενων με σιτηρά εκτάσεων του νομού αποδίδουν στα γνωστά στάνταρ: περί τα 120-150 κιλά.
Για τα κριθάρια γράψαμε και από τις αρχές Ιουνίου όταν ξεκίνησε ο θερισμός τους. Φέτος οι αποδόσεις κινήθηκαν από ψηλά έως πολύ ψηλά. Εκκινώντας από τα 400 κιλά και εξικνούμενες έως και τα 650 κιλά/στρέμμα.
Προσοχή στις τιμές
Οι αποδόσεις είναι μεν καλές στην πρώτη χρονιά του Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά δεν προσέγγισαν καν την απόδοση ρεκόρ των αρχών της δεκαετίας του 1990, επί πρωθυπουργίας του πατρός του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, όταν στο κυρίαρχο τότε σκληρό σιτάρι καταγράφηκε "στήσιμο" περί τα 400 κιλά, όπερ πρωτοφανές για το νομό, όμως καταγράφηκε μια άλλη θετική εξέλιξη που προσθέτει στο προσδοκώμενο εισόδημα των αγροτών του νομού: οι καλές τιμές στα σιτηρά.
Για το σκληρό γράψαμε πολλές φορές. Στο "χέρι¨ πληρώνονται τιμές από 24 έως 26 λεπτά. Στη Λάρισα δόθηκε τιμή και 26 λεπτών. Πάντως οι προσδοκίες είναι ανοδικές. Αρκεί να έχει αποθήκες ο παραγωγός.
Βεβαίως δεν απουσιάζουν και οι παγίδες. Έτσι στο Κιλκίς επιχειρήθηκε και είναι άγνωστο πόσο απέδωσε, να δοθούν τιμές 22 -23 λεπτών. Όσοι βιάστηκαν ή λειτούργησαν υπό το βάρος πιθανού δανεισμού τους έχασαν.
Και ζει και βασιλεύει επίσης το απαράδεκτο καθεστώς των "ανοιχτών τιμών" Ο παραγωγός δίνει το προϊόν του έναντι της υπόσχεσης του εμπόρου ότι θα τον πληρώσει σύμφωνα με την τιμή που θα πουλήσει κι ο ίδιος.
Καπιταλισμός α λα γκρέκα. Προς δόξαν αριστερών, κεντροαριστερών και δεξιών κυβερνήσεων επί θητείας των οποίων το φαινόμενο ανθεί .
Στα μαλακά οι τιμές κυμαίνονται από 16-18 κιλά. Περισσότερο προβληματική είναι η εικόνα στα κριθάρια. Κάλλιστες αποδόσεις, αλλά η τιμή στα 13 λεπτά. Μελανό σημείο επίσης η άρνηση μερικών εταιρειών να τηρήσουν τα συμβόλαιά τους, ως προς το ύψος της τιμής, επικαλούμενες την πτώση της κατανάλωσης μπύρας λόγω της πανδημίας.
Αναφορικά με τη ζημιά στην ποιότητα λόγω των θερινών απογευματινών καταιγίδων οι εκτιμήσεις ανά περιοχή ποικίλλουν. Πάντως δεν καταγράφηκε γενικευμένη απογοήτευση από σημαντικές απώλειες-ζημιές λόγω των βροχών.
Μειωμένες οι εκτάσεις με σιτηρά
Σταδιακά αλλά σταθερά αλλάζει και ο χάρτης των καλλιεργειών στο ν. Κιλκίς. Η παντοκρατορία των σιτηρών ιδιαίτερα του σκληρού έσπασε, αν και παραμένουν ακόμα η κυρίαρχη καλλιέργεια στο 1.200.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης του ν. Κιλκίς. Νέες καλλιέργειες όπως τα ενεργειακά φυτά (ελαιοκράμβες, διακρίνονται από το κίτρινο χρώμα των λουλουδιών τους) καθώς και κτηνοτροφικά (τριφύλλια, μπιζέλια, καλαμπόκια κ.α.) κερδίζουν έδαφος. Τα σχεδόν 900.000 στρέμματα με κριθάρι, μαλακό και σκληρό σιτάρι (επί μια 20ετία η καλλιέργεια μόνο του σκληρού ξεπερνούσε τα 700.000 στρέμματα) είναι ζήτημα πλέον αν ξεπερνούν τα 500.000 στρέμματα. Ιδιαίτερα σε περιοχές όπου η κτηνοτροφία ακόμα αντέχει (π.χ. στα Κρούσια) η υποχώρηση των σιτηρών είναι εμφανέστατη και αποτελεί πλέον "μειονότητα"
Είναι μια καλή εξέλιξη στην γενικότερη παραγωγική εικόνα του νομού ο οποίος απομακρύνεται από το γνωστό σλόγκαν:Το Κιλκίς παράγει μετανάστες και σιτάρι"
Τουλάχιστον το σιτάρι περιορίζεται. Με τους μετανάστες ισχύει πλέον το αμφίσημο: Εξάγουμε πολλούς ημεδαπούς και εισάγουμε περισσότερους αλλοδαπούς.
