Υπενθυμίζουμε ότι ανάλογες δηλώσεις υπέρ των ελληνικών θέσεων  έγιναν και επί κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου το 2010-2011 με αποκορύφωση τη συμμετοχή του τότε υπουργού Οικονομικών Γκάιτνερ στις διαβουλεύσεις των ευρωπαϊκών οργάνων.
Τι συμβαίνει λοιπόν;   Μια μικρή ιστορική αναδρομή ίσως φωτίσει τη μεγάλη εικόνα. Παραδοσιακά και  πέρα από τις επιμέρους αποκλίσεις που επιφέρουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις , η διαφορά οικονομικής φιλοσοφίας των ΗΠΑ με τη Γερμανία προσδιορίζει την παγκόσμια οικονομία. Η πρώτη έχοντας το τραύμα του μεγάλου κραχ  του 1929 έχει πάντα θεμελιώδη στόχο τον έλεγχο της ανεργίας.  Όπερ σημαίνει ελλειμματικούς προϋπολογισμούς ώστε να επενδύεται δημόσιο χρήμα, έστω δανεικό, σε παραγωγικούς τομείς, ενισχύοντας την ανάπτυξη και δι’ αυτής την απασχόληση.  Το «New Deal» από το 1932 προσδιορίζει έκτοτε μια πολιτική προσανατολισμένη στην αποτροπή της ανεργίας, του φαντάσματος που καταδιώκει τους Αμερικανούς.
Στον αντίποδα – ανεξάρτητα από κυβερνήσεις- η Γερμανία. Το τραύμα του υπερπληθωρισμού μετά τον πρώτο πόλεμο, που οδήγησε και στην άνθιση του Ναζισμού, κανοναρχεί έκτοτε την πολιτική της με πρώτο μέλημα την  τιθάσευση των ελλειμμάτων . Σφιχτή πολιτική, σταθερό νόμισμα, μηδενικά ελλείμματα είναι ο κανόνας. Πάση θυσία η αποτροπή του πληθωρισμού. Με ή χωρίς Μέρκελ στην εξουσία.  Μόνο που η γερμανική συνταγή που κατέστη κανόνας  όλης της ευρωπαϊκής πολιτικής με το όριο 3% ως ανώτατου ποσοστού ελλείμματος στις χώρες μέλη της ευρωζώνης,  οδήγησε, πέραν των ελλειμμάτων σε πολλές χώρες του Νότου, και σε συνολικό έλλειμμα ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ. Το σκληρό νόμισμα (ευρώ εν προκειμένω) καταπολεμά τον πληθωρισμό, αλλά παραμένει ακριβό σε ένα διεθνές περιβάλλον  όπου μεγάλες οικονομίες έχουν τη δυνατότητα να διολισθαίνουν την ισοτιμία τους με αυτό προς τα κάτω, αυξάνοντας την ανταγωνιστικότητά των προϊόντων τους στις αγορές . Θα θυμάστε ότι λίγους μήνες πριν την εμφάνιση του ευρώ, η ισοτιμία του ευρώ προς το δολάριο κατέβηκε και από 0,9/1 και σε ελάχιστο χρόνο ξεπέρασε ακόμα και το 1/1,4. Και ήδη ακούγονται φωνές στην Ευρώπη για ισοτιμία 1/1 για να τονωθεί η ευρωπαϊκή παραγωγική μηχανή.
Θα ρωτήσετε, αφού οι ΗΠΑ επωφελούνται στον τομέα των εξαγωγών τους από την εικόνα αυτή γιατί συνεχίζουν να πιέζουν την Ευρώπη να αλλάξει πολιτική; Διότι μακροπρόθεσμα η ανισορροπία αυτή θα οδηγήσει σε ύφεση – ήδη στην Ευρώπη οι ρυθμοί ανάπτυξης ακόμα και ισχυρών οικονομιών είναι σχεδόν μηδενικοί- και σε μια παγκόσμια οικονομία όπου οι ΗΠΑ κυριαρχούν μόνο ζημιές προκαλεί στο διεθνές εμπόριο η ύφεση της δεύτερης σε οικονομική ισχύ Ευρώπης. Όπου και κατευθύνεται  περί  το 40% των αμερικανικών εξαγωγών.
Αυτά ως μια μικρή συμβολή στον φωτισμό της σύνολης εικόνας.