Είμαστε λέει, στις αρχές του 2018 και στην πατρίδα μας έρχεται η πανδημία του κορωνοϊού. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παίρνει έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Επιβάλλει καραντίνα στο σύνολο της επικράτειας. Οι εκκλησίες κλείνουν και απαγορεύεται η θεία μετάληψη. Για πρώτη φορά εδώ και αιώνες η Μεγάλη Εβδομάδα γίνεται με κλειστούς τους ναούς. Το ίδιο και το Δεκαπενταύγουστο. Συλλαμβάνονται ιερείς και μητροπολίτες που παραβιάζουν τις οδηγίες. Μπαίνουμε στο φθινόπωρο του 2018 και ο θρησκευόμενος λαός βράζει. Βλέπω τον φίλο μου τον Πάτροκλο, καραμπινάτο δεξιό και θρήσκο να ωρύεται:
-Αυτοί οι άθεοι του ΣΥΡΙΖΑ βάλθηκαν να γκρεμίσουν τα ιερά και τα όσια του έθνους και της θρησκείας μας.
Η οργή του λαού ξεχειλίζει. Ξεσπά ιερός πόλεμος. Συλλαλητήρια οργανώνονται παντού και όλοι οι…Πάτροκλοι της χώρας κατακλύζουν τις πλατείες ανεμίζοντας εικόνες, εσταυρωμένους και ιερά λάβαρα. Μπροστά ο κλήρος με τους παπάδες, τους καλογέρους και τους δεσποτάδες. Πίσω ο λαός. Στην μάζωξη της πλατείας Συντάγματος στην Αθήνα, κεντρικός ομιλητής είναι ο Μίκης. Κατακεραυνώνει την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα που χτυπούν βάναυσα το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού μας και ασελγούν πάνω στα λαϊκά ήθη και έθιμα που δημιούργησαν τον λαϊκό μας πολιτισμό. Μια ανθρώπινη λαοθάλασσα κοντά στις πεντακόσιες χιλιάδες βροντοφωνάζει: ΦΘΑΝΕΙ ΠΙΑ. Ανάμεσά τους βλέπω και βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης της ΝΔ να ενώνουν τη φωνή τους με τον απλό λαό.
Η συνέχεια είναι καταλυτική. Όχι ένας αλλά πολλοί Αμβρόσιοι, αφορίζουν σ’ όλη την επικράτεια τους άθεους και απάτριδες κατσαπλιάδες του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποιοι ετοιμάζουν στο Πεδίο του Άρεως στην Αθήνα το ‘’Ανάθεμα’’ κατά του Τσίπρα. Στήνουν το ομοίωμά του και οι Πάτροκλοι ετοιμάζονται με τις πέτρες να το λιθοβολήσουν όπως τότε, το 1916 με τον Ελευθέριο Βενιζέλο.
Δεν προλαβαίνουν. Η κυβέρνηση πανικόβλητη από τη λαϊκή οργή παραιτείται και προκηρύσσει εκλογές.
Ένας δυνατός θόρυβος απ’ έξω με ξυπνά. Κοιτάζω την ημερομηνία στο λάπτοπ. Είμαστε στον Οκτώβρη του 2020.
-Ουφ, όνειρο ήταν, ένα κακό όνειρο, ένας εφιάλτης.
Βγαίνω για καφέ, πάω στο στέκι μου και πέφτω πάνω στον Πάτροκλο. Κάθομαι δίπλα του και αρχίζω να τον τσιγκλάω.
-Τι γίνεται ρε Πάτροκλε, πάλι νέα μέτρα για την πανδημία; Αγίου Δημητρίου αύριο, Χριστούγεννα μετά, πάλι χωρίς εκκλησιές; Πού θα πάει αυτό το βιολί;
-Και τι θες να κάνει η κυβέρνησή ρε φίλε; Πανδημία είναι, πρέπει να πειθαρχήσουμε. Ό,τι πει η επιστήμη.
Δεν μιλάω, σκέφτομαι ‘’Ο ιός άργησε δυο χρόνια….Ευτυχώς’’.