Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 9:58:29 πμ
Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2016 19:45

Οι Αδελφοί Τσαχουρίδη μουσικά φαινόμενα του Ποντιακού Ελληνισμού

Γράφει ο Θεόδωρος Παυλίδης Δικηγόρος Κιλκίς

 

Το βράδυ του Σαββάτου 26-11-2016 άκουσα για τρεισήμισι ώρες  όλη την εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου "στην υγειά μας ρε παιδιά" στην τηλεόραση του ΑΛΦΑ
   Ο λόγος δεν ήταν ο Παπαδόπουλος, τον οποίο εξ άλλου προσωπικά δεν εκτιμώ, αλλά η παρουσία των αδελφών Τσαχουρίδη. Τα παιδιά αυτά όποτε εμφανίζονται δημόσια, γράφουνε ιστορία.


   Δεν θα αναφερθώ στους μουσικούς  τίτλους που κέρδισαν με την παιδεία και το ταλέντο τους. Η παρουσία τους μιλάει από μόνη της. Θα σχολιάσω μόνο την αρνητική κριτική που ασκούν  στελέχη της ποντιακής ιδέας στην μουσική αντίληψη των παιδιών, όταν αυτά ξεφεύγουν στην παρουσίασή του προγράμματός τους από τους ήχους της κλασικής ποντιακής μουσικής παράδοσης.
 Με όλο το θάρρος, θα αναφερθώ στον φίλο μου Νίκο Σιάνα (εξέχων μέλος της ποντιακής κοινότητας) την άποψη του οποίου ασπάζονται ουκ ολίγοι πόντιοι.
   Ενοχλημένος ο φίλος μου από τα μουσικά παιχνίδια του κεμεντζέ του Ματθαίου, μου εξέφρασε την δυσαρέσκειά του με την φράση.
  - "Εγώ ήρθα εδώ (συναπάντεμα απανταχού Διβουνιωτών) για να ακούσω την ποντιακή μουσική που γνωρίζω (παραδοσιακή) και όχι αυτήν με τα μουσικά τερτίπια του Μακούλη"
   Προφανώς δεν είναι λίγοι οι "παραδοσιακοί" πόντιοι που δεν συμφωνούν με τον Μακούλη. Θέλουν κεμεντζέ με ήχους και ρυθμούς ιστορικού πόντου. Ο Μακούλης με τις τολμηρές υπερβάσεις και τις μίξεις διαφορετικών μουσικών, τους θολώνει τα νερά. Όχι ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την ποντιακή παραδοσιακή μουσική. Ίσα ίσα είναι δάσκαλος του είδους. Και αυτό όλοι οι πόντιοι του το αναγνωρίζουν. ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ. Και όμως όπως προείπα, με τα μουσικά του "τσαλίμια", διακόπτει την νιρβάνα της μεθοζάλης από την οποία καταλαμβάνονται οι πόντιοι όταν χορεύουν ομάλ,κότσερι, τικ ή μοσκώφ.
   Είμαστε μουσικά μικροί και φτηνοί (γιατί δεν έχουμε μουσική παιδεία) για να κριτικάρουμε  αυστηρά τους αδελφούς ΤΣΑΧΟΥΡ. Ο νεαρός Ματθαίος με την μουσική του απόδραση, αποδεικνύει ότι ο κεμεντζές δεν είναι ένα ταπεινό οργανάκι, αλλά ένα πανόργανο που μπορεί και αποδίδει παγκόσμια μουσική, όταν βρίσκεται σε ταλαντούχα (ευλογημένα) χέρια.
   Χθές βράδυ, ο κεμεντζές του Μακούλη συνομίλησε με το κλαρίνο, το βιολί, το ιρακινό ντέφι, το λαούτο, την κρητική λύρα, το φλάουτο και το .......μπουζούκι .Και απέδειξε ότι μπορεί να συνεννοηθεί με όλα τα όργανα σε μια κοινή μουσική  γλώσσα. Καμία παραφωνία, καμία ασυνεννοησία.
     Παρόμοιο εγχείρημα με τον Ματθαίο επιχειρεί στην Τουρκία εδώ και πολλά χρονια, ο διεθνούς φήμης Πόντιος τούρκος καλλιτέχνης Βολκάν Κονάκ. Εκείνος μάλιστα το πάει πιο μακριά  Δίνοντας στο κλασικό ελαφρύ τούρκικο τραγούδι μοντέρνα μορφή (κιθάρα, πιάνο κλπ) πετάει ξαφνικά ποντιακούς ήχους από κεμεντζε ,οδηγώντας αυτόματα συνειρμικά τον ακροατή στον Πόντο.
   Όταν ρώτησαν τον καλλιτέχνη για ποιό λόγο ξεφεύγει από την παραδοσιακή ποντιακή μουσική (την οποία επίσης γνωρίζει πολύ καλά),απάντησε ότι με αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να εισαγάγει την ποντιακή μουσική και τον κεμεντζέ στα δυτικά μουσικά σαλόνια όπου κυριολεκτικά είναι άγνωστα.
   Αν και ο Κονάκ είναι πολύ δημοφιλής στην Τουρκία (διώκεται από τις αρχές για ..........ποντιοφροσύνη) ειναι αντιπαθής και σχολιάζεται ποικιλοτρόπως από μερίδα ποντίων της Τραπεζούντος για τους ίδιους λόγους που ο φίλος μου ο Σιάνας σχολιάζει τον Μακούλη.
Μάλιστα το αστέρι της κλασικής ποντιακής μουσικής του ιστορικού πόντου Αντέμ Ικίζ (γνωστός και στο ποντιακό πανελλήνιο) φτάνει στο σημείο να ισχυρίζεται ότι ο Κονάκ ..,.....δεν παίζει ποντιακά.
    Ο κεμεντζές σαν όργανο προωθείται γοργά στους ευρωπαϊκούς μουσικούς κύκλους. Δύσκολο να το πιστέψει κάποιος και όμως στην κρατική ορχήστρα έντεχνης μουσικής της Κωνσταντινούπολης, εδώ και δεκαετία συμμετέχει κεμεντζετζής τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω προσωπικά.
   Ορθά λοιπόν πράττει ο Μακούλης που συνταιριάζει τον ήχο του κεμεντζέ με κάθε μορφή μουσικής βερσιόν. Ναι στην κλασική ποντιακή μουσική παράδοση, αλλά ναι και στις μουσικές υπερβάσεις του Μακούλη που ανοίγουν δρόμους για νέους μουσικούς ορίζοντες.
     Όσον αφορά τον Κωνσταντίνο Τσαχουρίδη, χωρίς να το γνωρίζω, αίσθησή μου είναι ότι υπαίτιος της "στροφής" Μακούλη είναι αυτός. Νομίζω ότι την ευθύνη διοργάνωσης μιας μουσικής βραδιάς (χορωδία, οργανοπαίκτες, μουσική, ρυθμός, τόνος είδος κλπ)την έχει  ο Κωνσταντίνος. Η ποικιλότητα των μουσικών του επιλογών δεν μπορεί παρά να επηρέασε και τον αδελφό του. Εξ άλλου ο Μακούλης δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από τους μουσικούς τόνους και ήχους δεκάδων εγχόρδων που γνώρισε στις μουσικές αγορές της Ανατολίας.
   Εύγε στους αδελφούς Τσαχουρίδη, άξια τέκνα της ποντιακής Οικογένειας.