Εκτύπωση αυτής της σελίδας
Πέμπτη, 16 Μαϊος 2019 22:55

ΠΑΟΚ-ΠΑΟΚΑΡΑ όλεν η Ελλάδα…

O ΠΑΟΚ δεν είναι απλώς μία ομάδα, αλλά μια ιδέα που πρεσβεύει ισχυρές αρχές. Eίναι ο πόνος της προσφυγιάς και ο καημός των αλησμόνητων πατρίδων. Γι’ αυτό και οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ είμαστε δεμένοι με την ομάδα μας όσο οι φίλαθλοι καμιάς άλλης ομάδας. Γι αυτό και ο ΠΑΟΚ συσπείρωσε και συσπειρώνει φιλάθλους προσφυγικής καταγωγής όχι μόνο της πρώτης γενιάς αλλά και των σημερινών γενεών και πιστεύω και αυτών που θα έρθουν να πυκνώσουν τις τάξεις των οπαδών του.


Κωνσταντινουπολίτες-Θρακιώτες, Μικρασιάτες, Πόντιοι που έχουν μεγάλο μερίδιο στον συνολικό αριθμό των οπαδών του ΠΑΟΚ. Για τον λόγο αυτό επέλεξα σαν τίτλο αυτού του σχολίου ένα παλιό ποντιακό τραγούδι για τον ΠΑΟΚ μας.
ΠΑΟΚ-ΠΑΟΚΑΡΑ όλεν η Ελλάδα, χαίρουνταν και λεν ουλ’ για τ’ εσέν…
Η δική μου γενιά έζησε, είδε πολλά από τις αρχές της 10τίας του 60. Τότε που η θύρα 4 ήταν ακόμη ατελείωτη. Έμπαινες από τη θύρα σε ένα ανάχωμα με χώμα και λασπουριά και κάτω-κάτω είχε καμιά 10ριά σειρές τσιμεντοκερκίδες. Είναι αυτό που λέω, ότι τη θύρα 4 εμείς, η δικιά μου γενιά, την ολοκληρώσαμε. Αγιάσαμε χρόνια πάνω στα τσιμέντα της Τούμπας. Ταξιδέψαμε και στηρίξαμε την ομάδα σε πολλούς αγώνες εκτός έδρας και στο εξωτερικό. Ζήσαμε όλες τις αδικίες, τι κλεψιές των τίτλων του αθηναϊκού κατεστημένου.
Τις κλεψιές τίτλων από την πολύ μεγάλη ομάδα του μεγάλου Γ. Παντελάκη της 10ετίας του70. Των Κούδα, Σαράφη Τερζανίδη, Ιωσηφίδη, Αποστολίδη Γκουερίνο, Φουρτούλα κ. λ. π.
Την ληστεία από την επίσης μεγάλη ομάδα της 10ετίας του 80 που επίσης της έκανε ο τεράστιος Γιώργος Παντελάκης. Των Σκαρτάδου, Κωστίκου, Δαμανάκη Δημόπουλου, Αλαβάντα, Βασιλάκου, Γιούρισιτς, Πάπριτσα κ.λ.π.
Αλλά και από τις πάρα πολύ καλές ομάδες της εποχής Βουλινού, Μπατατούδη, Ζαγοράκη.
Ξεχείλισαν τα σπλάχνα μας από τις αδικίες, τις σφαγές.
Σήμερα, εκ των υστέρων, πάρα πολλοί παράγοντες του ποδοσφαίρου και όχι μόνο, παραδέχονται ότι έπρεπε π ΠΑΟΚ να είχε κατακτήσει πιο πολλούς τίτλους.
Και ήρθε ο Ιβάν Σαββίδης, αυτός ο επίμονος Πόντιος και μέσα από τα λάθη των πρώτων χρόνων έκανε μια μεγάλη ομάδα.
Οι Πόντιοι έχουν αυτό το πείσμα, το γινάτι, που κάποιες φορές είναι θετικό προσόν και κάποιες δεν είναι.
Το 1963, όταν κατέβηκα από τον Λαγκαδά στη Θεσσαλονίκη, ο πρώτος μου μάστορας ως μαθητευόμενου ψυκτικού, ήταν ο Χάρης Καραγιαννίδης από τα Κύργια Δράμας. Όταν για παράδειγμα δεν μπορούσε να ξεβιδώσει ένα ρακόρ και του λέγαμε να κόψουμε την σωλήνα και να βάλουμε καινούργιο ρακόρ, έλεγε: «Θα εφτάγα». Και αφού «κατέβαζε τα καντήλια και τους Άγιους Πάντες», τελικά το ξεβίδωνε.
Έτσι λοιπόν αυτός ο πεισματάρης Πόντιος ο Ιβάν Σαββίδης, που ήρθε στον ΠΑΟΚ, ο ευεργέτης μας, που μετά τις κάποιες λάθος επιλογές στην αρχή υποσχέθηκε: «θα φέρω την χαράν σην Τούμπαν», πραγματοποίησε την υπόσχεσή του. Η ΠΑΟΚάρα μας μετράει τρία κύπελλα συνεχόμενα, ένα πρωτάθλημα αήττητο, ένα νταμπλ.
Και τα καλύτερα θαρρώ έρχονται τα επόμενα χρόνια…