Τρίτη, 16 Απριλίου 2024, 11:23:05 πμ
Πέμπτη, 16 Ιουλίου 2009 13:37

Θεόδωρος Παυλίδης :Το Οθωμανικό Λουτρό στην πόλη μας

Για να μην προσποιούνται οι τοπικές αρχές ότι «δεν ξέρουν που να απευθυνθούν» προκειμένου να πάρουν μέτρα προστασίας και αξιοποίησης του γνωστού Λουτρού, δηλ. του μοναδικού μνημείου Οσμανικής κουλτούρας που υπάρχει στον τόπο μας, τους παρέχω κάποιες πληροφορίες.
1. Η πρόσβαση στο Λουτρό είναι πανεύκολη (για να μη διαδίδουμε αβασάνιστα ότι γύρω – γύρω είναι εγκλωβισμένο με κτήρια). Όλη η πρόσοψη της οδού Θεσσαλονίκης αποτελεί «φυσιολογικό» πρόσωπο του λουτρού με μια μικρή ανέξοδη παρέμβαση.


2. Το λουτρό φέρεται «ιδιοκτησίας» κάποιου Χαραλαμπόπουλου. (Γνωστά τα λοιπά στοιχεία του).  Στη συνέχεια φέρονται να το αγόρασαν ο γνωστός Ιωσήφ Αλεξανδρίδης, κάποιος γιατρός από Θεσσαλονίκη, και κάποιος αλλοδαπός (;).
Όμως η «ιδιοκτησία» Χαραλαμπόπουλου και η μεταβίβαση σε τρίτους, νομικά θεωρούνται τουλάχιστον επισφαλείς και μπορούν να επιβεβαιωθούν τάχιστα.  Από έρευνα που έγινε στο Υποθηκοφυλακείο Κιλκίς, δεν προκύπτει ο Αλεξανδρίδης να είναι ιδιοκτήτης (συνιδιοκτήτης) του εν λόγω Οσμανικού μνημείου.
3. Δεν γνωρίζω το πολεοδομικό καθεστώς και αν το μνημείο κηρύχθηκε διατηρητέο.  Αγνοώ αν έχουν κάνει κάτι επ’ αυτού οι τοπικοί φορείς, κι αν δεν έκαναν γιατί αργούν!;
4. Το Οσμανικό λουτρό είναι το μοναδικό ιστορικό μνημείο της πόλης μας (μαζί με άλλα δυο-τρία βουλγάρικα ή των καθολικών), και είναι από λυπηρό ως απαράδεκτο να το εγκαταλείψουμε στην τύχη του, γιατί αυτό θα σήμαινε πως δεν σεβόμαστε την ιστορία.  Κάθε τόπος έχει την ιστορική του αλληλουχία και για το Κιλκίς που δεν φημίζεται για την αρχαία ιστορία του, η άρνηση του πρόσφατου παρελθόντος του θα αποτελούσε ύβρη στην πολιτισμική συνέχεια της πόλης.  Θα έδειχνε ακόμη ασέβεια στα παιδιά μας που δεν φροντίσαμε να τους μάθουμε την ιστορία της πόλης που μεγάλωσαν και θα μεγαλώσουν τα δικά τους παιδιά.
5. Τέλος η γενιά μου διατηρεί ζωντανές μνήμες από αυτό το Λουτρό, όταν στη δεκαετία του 1950, ταλαιπωρημένα γυμνασιόπαιδα τότε προσφεύγαμε εκεί για ένα μπάνιο που δεν μπορούσε να μας το δώσει το σπίτι μας.