(Δημοσιεύθηκε στην τοπική εφημερίδα ΠΡΩΙΝΗ της 14-3-2014)
Οτιδήποτε και οποιοσδήποτε φαίνεται πως ''υπάρχει'' χωρίς να έχει μερίδιο μετοχής στον ''πανταχού παρόντα Θεό ''δυστυχώς μεταφέρει την νεκρότητα του ήθους, την νεκρότητα του ''είναι'' τη νεκρότητα της επιβίωσης, ως απρόσωπος αριθμός.Και με αυτό το  ''ανυπόστατο'' μετέχει είτε ως ανενεργός, είτε ως ενεργός αριθμός στην κοσμιότητα (οικονομία, πολιτική, επικοινωνία, διεθνισμό, παγκοσμιοποίηση, πολιτισμό κοκ)
...Αποζητούμε τις εύκολες λύσεις απρόθυμοι να επιδοτήσουμε τη γνώμη και τη θέληση και το ήθος μας με το μοναδικό άπτωτο ''επίδομα'' που είναι το ''εν Χριστώ''........
   No comment. Ουδέν σχόλιο.

ΣΟΦΟ
Για τους φιλοχρήματους, για όλους αυτούς που κοιμούνται με το πουγκί τους κάτω από το μαξιλάρι ο Γέροντας Παΐσιος είπε το σοφό:
«Τα σάβανα δεν έχουν τσέπες».
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Όταν ακούω πολιτικούς στην τηλεόραση να αλληλοβρίζονται, όταν ακούω να προτείνουν λύσεις αυτοί που κατέστρεψαν την πατρίδα, όταν βλέπω γνωστά λαμόγια να υπερασπίζονται το δίκαιο και την αλήθεια, κλείνω αμέσως την τηλεόραση. Είναι το μοναδικό δικαίωμα που μου απέμεινε και το εκμεταλλεύομαι. Όταν μάλιστα τους μουντζώνω, τότε το απολαμβάνω κυριολεκτικά.

ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΝ ΠΡΩΤΑ ΑΥΤΟΙ
Διαμαρτύρονται οι αριστεροί για το μνημείο που υπάρχει στην αυλή της Λέσχης Αξιωματικών Κιλκίς, το οποίο είναι αφιερωμένο στους εθνικούς αγώνες της Μεραρχίας την περίοδο 1947-1948-1949 και κάνοντας τους ανήξερους, ρωτούν να μάθουν ποιοι είναι αυτοί οι εθνικοί αγώνες κατά την παραπάνω περίοδο.
Βεβαίως και υπάρχει απάντηση, αλλά για να την πάρουν, πρέπει πρώτα οι ίδιοι να απαντήσουν, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ που λένε ότι έκαναν την ίδια περίοδο και αναγράφεται στο μνημείο του αντάρτη, που έστησαν στην πλατεία μεταξύ διδύμων κτιρίων και ξενοδοχείο ΕΥΡΙΔΙΚΗΣ, αφού ιστορικά είναι βεβαιωμένο ότι ο εχθρός (δηλ. οι Γερμανοί) έφυγε από την Ελλάδα τον Οκτώβρη του 1944.

Ο ΑΜΙΜΗΤΟΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ
«Η ελληνική μουσική δεν πεθαίνει ποτέ, κουφάλες νεκροθάφτες».
Διονύσης Σαββόπουλος

ΧΑΣΑΜΕ ΤΟΝ ΑΔΩΝΗ
Ο Άδωνης Γεωργιάδης μου αρέσει, γιατί είναι από τους λίγους Έλληνες πολιτικούς που γνωρίζει ιστορία. Μ’ αρέσει που είναι αρχαιολάτρης. Την ώρα που το κοινοβούλιό μας είναι γεμάτο με αγεωγράφητους και ανιστόρητους τενεκέδες, ο Άδωνης αποτελεί μια φωτεινή εξαίρεση.
Δεν μπορώ όμως τα ίδια να ισχυρισθώ και για τον Άδωνη τον πολιτικό. Πέρα από τις κομματικές του κωλοτούμπες (το φαινόμενο ενδημεί και παρ' ημίν) στις γνωστές κόντρες του με τους συνδικαλιστές και τους επικριτές του, πάντα κατέφευγε στην κομματική τους ταυτότητα, πιστεύοντας ότι μειώνει την αξιοπιστία τους: (εσένα σε ξέρω, είσαι του ΚΚΕ, εσένα σε ξέρω είσαι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ κλπ κλπ.)
Και δυστυχώς, ο πνευματικός Άδωνης καταντούσε γραφικός.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΣ ΤΟ ΛΑΒΟΥΝ
ΣΟΒΑΡΑ ΥΠ ΟΨΗ
«Από το σοβαρό στο γελοίο, η απόσταση είναι ελάχιστη. Από το γελοίο όμως στο σοβαρό, η απόσταση είναι πολύ μεγάλη».
Σαίξπηρ

Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ
ΚΑΤΑ ΣΤΑΛΙΝ
Και μια και σήμερα ανέφερα πολλά γνωμικά, θα αναφέρω και ένα που είπε ο στυγνός δικτάτορας (το ''στυγνός'' το έβαλα για τον Πινέλη), Στάλιν:
«Η ευγνωμοσύνη, είναι η αθεράπευτη ασθένεια των.... σκύλων».