Γράφει ο Θεοφύλακτος Παγλαρίδης.

Μακάρι να μην χρειαστεί να ακουστεί ξανά εκείνο το θλιβερό «ανθρώπινο λάθος» ύστερα από μια νέα τραγωδία. Ιδιαίτερα όταν το λάθος αυτό δεν θα είναι παρά η εφαρμογή μιας πολιτικής ανάλγητης, ικανής μόνο να παράγει αδιέξοδα και να προκαλεί μικρά οικογενειακά δράματα.

Γράφει ο Νίκος Κωνσταντινίδης, Εκπαιδευτικός - Συγγραφέας.

Ο Μαυροκορδάτος ήταν ευγενής, σπουδαγμένος και μιλούσε εφτά γλώσσες. Ο Καραϊσκάκης ήταν αγράμματος, ατσαρούχωτος κι αθυρόστομος. Την Ελλάδα ωστόσο την ελευθέρωσε ο Καραϊσκάκης. Ο Κωλέτης είχε αστική κι αριστοκρατική καταγωγή. Την Ελλάδα όμως την απελευθέρωσε από τους Τούρκους ο αγράμματος πλην όμως μεγαλύτερος ήρωας του 1821, ο Κολοκοτρώνης. Και τους δύο συγκεκριμένους ήρωες τους δίκασαν και τους καταδίκασαν (τον Κολοκοτρώνη μάλιστα σε θάνατο) Έλληνες δικαστές, εκ των οποίων όμως δύο ξεχώρισαν: Ο Πολυζωίδης και ο Τερτσέτης.

Γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ, δάσκαλος.

Κρατάω στην αγκαλιά μου τον τεσσάρων μηνών εγγονό μου και του τραγουδάω. Το πρόγραμμα σήμερα έχει Μάνο Λοΐζο. Αρχίζω χαμηλόφωνα με την Τζαμάικα:
‘’Κάθε πρωί που κίναγα, να πάω στη δουλειά,
φεύγανε σαν πουλιά τα ψαροκάικα…’’

Γράφει ο NIKΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Ο Παλαμάς είναι κατ’ εξοχήν o ποιητής που πρώτος μίλησε  για τις ευρωπαϊκές και τις Παγκόσμιες  αξίες: «Του κόσμου είμαι πολίτης πατρίδα έχω τη Γη» γράφει στην «Ποιητική» του.  Ενώ, αναφορικά με την Ευρώπη, στο ποίημά  του «Λόγος Εντέκατος» λέει: «Η Αθήνα δεν υπάρχει πια, υπάρχει η Ευρώπη». Όταν όμως είδε τη Μικρασιατική Καταστροφή, η ταύτιση της Πατρίδας με την Ευρώπη και τον κόσμο  γκρεμίστηκε μέσα του,  αναδιατυπώνοντας την άποψή του με τον εξής  στίχο:  «Μάννα η πατρίδα χάνεται, μάννα μου ο κόσμος χάνεται».

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός-συγγραφέας.

Ο Περίανδρος της Κορίνθου γνωστός σοφός και τύραννος έστειλε κάποιον έμπιστό του στον Θρασύβουλο να του ζητήσει τη συμβουλή του σχετικά με την επιτυχία της τυραννίδας του. Ο Θρασύβουλος πήρε τον απεσταλμένο του Περίανδρου και τον πήγε σ' ένα χωράφι με σπαρτά και με ένα ραβδί άρχισε να χτυπά και να τσακίζει τους βλαστούς που προεξείχαν.

Η γνωστή σε όλους μας, Πλατεία Ειρήνης στο κέντρο του Κιλκίς, αυτή που πλακοστρώθηκε κατά μήκος και πλάτος, τελικά δεν είναι ούτε Ειρηνική, ούτε Πλατεία. Τον δίσκο «Τραπεζάκια έξω», για την πλατεία μας τον έγραψε ο Διονύσης Σαββόπουλος! Τραπεζάκια και παιχνιδομηχανές έχουν καλύψει σχεδόν όλη την πλατεία, αφήνοντας ένα μικρό κομμάτι στο κέντρο της για τις συγκεντρώσεις ή για τις σούζες των ποδηλάτων.

Γράφει ο ΜΑΚΗΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ, δάσκαλος.

Κύριε Δήμαρχε,
σε εκδήλωση που διοργάνωσε πρόσφατα το δημοσιογραφικό μας συγκρότημα των ΕΙΔΗΣΕΩΝ, είχα την ευκαιρία να σας διατυπώσω τους προβληματισμούς μου που αφορούν την μη ύπαρξη έργων εξωραϊσμού στην πόλη μας κατά την πρώτη τετραετία της θητείας σας που τελειώνει σε μερικούς μήνες. Επειδή τα λόγια αποτελούν ‘’έπεα πτερόεντα’’ ενώ ‘’τα γραπτά μένουν’’ (scripta manent που είπαν οι Λατίνοι), σας απευθύνω τους ίδιους προβληματισμούς μου και γραπτά.

Γράφει ο ΤΑΣΟΣ ΝΑΟΥΜΗΣ, παιδίατρος, Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε..

Η 27η Ιανουαρίου είναι η παγκόσμια ημέρα μνήμης του ολοκαυτώματος των 6.000.000 εβραίων που εξοντώθηκαν από τους Γερμανούς κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Στην εβραϊκή γλώσσα το ολοκαύτωμα αποκαλείται Shoah, που σημαίνει ερήμωση ή ερείπωση.
Η 27η Ιανουάριου τιμάται και ως Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος.

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Με το άρθρο μου αυτό δεν επιθυμώ να θίξω καμία και κανέναν αλλά να αναδείξω αδυναμίες και δυνατότητες, παραταξιακές κι ατομικές, καθοριστικές για έναν  εκλογικό  αγώνα  που οσονούπω έρχεται. Οι άνθρωποι δεν κρίνονται μόνο από τη συμμετοχή τους στα πολιτικά, αλλά και από τη σιωπή τους. Από  την αποχή τους  στα  κοινωνικά και πνευματικά ζητήματα του τόπου τους.

Γράφει ο ΝΙΚΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Εκπαιδευτικός - συγγραφέας.

Άσχετη και εντελώς άστοχη ήταν τις προάλλες η αναφορά του Γεραπετρίτη στο έργο του Λυσία, "Υπέρ Αδυνάτου". Το συγκεκριμένο έργο αναφέρεται στον κοινωνικό αποκλεισμό που υπήρχε στην Αθήνα, κι εκφωνήθηκε το 403-402 π.Χ. ενώπιον της βουλής των Αθηναίων, στις αρμοδιότητες της οποίας υπάγονταν και οι χορηγήσεις επιδομάτων σε ανάπηρους πολίτες. Εν ολίγοις αναφερόταν στον κοινωνικό ρατσισμό, στις θεσμικές ανισότητες του κράτους, καθώς και στην προσπάθεια ενός ανάπηρου πολίτη να υπερασπισθεί το δικαίωμά του, για κρατικό επίδομα.