Του Χρήστου Σπίγκου.

            Στο θέατρο λένε ότι η γραμμή μεταξύ του κωμικού και του γελοίου είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτη. Το μεγαλείο των μεγάλων κωμικών οφείλεται στην ικανότητα που διαθέτουν να μην ενδίδουν στις σειρήνες της γελοιότητας, που υπόσχονται την άκοπη  παραπλάνηση του θεατή και ο παραπλανών ηθοποιός, αντί γέλιου και χειροκροτήματος, να κινδυνεύει να εισπράξει χλεύη και αποδοκιμασία.

Γράφει ο Τάσος Γιοβανούδης

Χριστούγεννα σήμερα, πανανθρώπινο το μήνυμα της έλευσης του Κυρίου, για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Όλοι οι άνθρωποι κάτι έχουν να θυμηθούν από το παρελθόν για αυτή τη μέρα της χριστιανοσύνης.

Προ παραμονή των Χριστουγέννων στα μέσα της δεκαετίας του 1990 έπεσε μια πρόταση, στην όμορφη παρέα μας, από την Σταυρούλα, τη  διευθύντρια του 4^ου Νηπιαγωγείου Κιλκίς.

Χριστούγεννα σήμερα, πανανθρώπινο το μήνυμα της έλευσης του Κυρίου, για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Όλοι οι άνθρωποι κάτι έχουν να θυμηθούν από το παρελθόν για αυτή τη μέρα της χριστιανοσύνης.

Προ παραμονή των Χριστουγέννων στα μέσα της δεκαετίας του 1990 έπεσε μια πρόταση, στην όμορφη παρέα μας, από την Σταυρούλα, τη  διευθύντρια του 4^ου Νηπιαγωγείου Κιλκίς.

Του Κώστα Κιλτίδη, πρώην βουλευτή Κιλκίς και υφυπουργού της ΝΔ.

Με την τελευταία νομοθετική πρωτοβουλία υπουργών , ακυρώνεται η υπόσταση του κράτους και θα τραφοδοτηθεί η αγορά εργασίας άλλων χωρών. Η φυγή των νομίμων μεταναστών έγινε και συνεχίζει να γίνεται, λόγω υψηλότερων αμοιβών σε άλλες χώρες.

Liberal.gr / Άρης Πορτοσάλτε.

Μέρες τώρα μέσα στο σπίτι, παρέα με τον κορονοϊό, σέρνομαι από την καταβολή. Το αντίδοτο δυναμωτικό που χρειαζόμουν, το βρήκα, ονομάζεται Γιώργος Φλωρίδης! Τον παρακολούθησα να περνά οδοστρωτήρας πάνω από τον Τσακαλώτο στη Βουλή κι ενθουσιάστηκα. Είχα καιρό να απολαύσω δυνατό, πολιτικό, ιδεολογικό λόγο από κυβερνητικό. Καθόλου τυχαίο ότι ο Φλωρίδης δεν είναι Ν. Δημοκρατία…

Γράφει ο Νίκος Σιάνας

Όσοι ταξιδεύουν προς Ευζώνους, από τη νέα εθνική οδό (Π.Α.Θ.Ε.) μετά τον κόμβο Πολυκάστρου Κιλκίς, βλέπουν στην αριστερή πλευρά του δρόμου στην απέναντι λοφοσειρά έναν μικρό εγκαταλειμμένο οικισμό. Σπίτια μικρά, κτισμένα σε απόσταση το ένα από το άλλο, στέκουν εκεί βουβά και παραπονεμένα, αμίλητοι μάρτυρες μιας άλλης εποχής, σύντομης βέβαια, αλλά ζωντανής, με τους λιγοστούς κατοίκους του και τα χιλιάδες αιγοπρόβατά τους. Ο ακατοίκητος εδώ και χρόνια οικισμός που βρίσκεται περίπου δύο χιλιόμετρα Β.Α. του Πολυκάστρου και σε υψόμετρο 60μ. είναι τα ‘Κουλιναίικα’. Ο μικρός αυτός οικισμός και σχετικά νέος, αφού τα πρώτα σπίτια άρχισαν να κτίζονται μετά το 1944 και μετά το κάψιμο των Μ. Λιβαδίων του Πάικου.

Γράφει ο Γουμενίσσης Δημήτριος.

Με την ευκαιρία της μνήμης του αγίου Νικολάου, το όνομα του οποίου φέρουν πλείστοι όσοι χριστιανοί, είναι καιρός να διδαχθούμε από την περιλάλητη οικουμενικότητά του, που είναι άγνωστη στους περισσότερους.  

Πόσο δύσκολος όμως είναι ο εγκωμιασμός ενός αγίου που ουράνωσε τον πλανήτη μας με την ομολογία και την μαρτυρία Ιησού Χριστού!

Του Χρήστου Σπίγκου.

            Το πολιτικό μας σύστημα είναι η πρώτη φορά, μετά τη μεταπολίτευση, που δείχνει μια εικόνα αποξένωσης από την κοινωνική αγωνία. Υπάρχει ένα ισχυρό κυβερνών Κόμμα και μια αντιπολίτευση κατακερματισμένη σε κόμματα με αδύναμη κοινοβουλευτική δύναμη. Μια βιαστική απάντηση θα ήταν ότι ευθύνεται το εκλογικό σύστημα ή η ορθότητα των θέσεων της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης.

Γράφει ο Θανάσης Βαφειάδης, τοπογράφος, συγγραφέας.

Επ’ ευκαιρία της σημερινής τοπικής εορτής της πόλης μας, αφιερωμένης στη μνήμη των πολιούχων της Πεντεκαίδεκα Μαρτύρων που μαρτύρησαν στη Στρώμνιτσα, παραθέτω ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ για τη μετοικεσία των πρώτων οικιστών της νέας πόλης του Κιλκίς, των Στρωμνιτσιωτών, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ στις 21-8-1913:

«Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΠΟΜΠΗ

Εκείνοι εις τους οποίους περισσότερον εστοίχισεν η αναγκαστική εξ αιτίας της Βουλγαρικής καθόδου αύτη μετανάστευσις είνε οι κάτοικοι της Στρωμνίτσης και των 32 χωριών της, εξ αιτίας ελλείψεως μεταγωγικών μέσων και της μακράς σχετικής αποστάσεως, η οποία τους εχώριζεν από τα νέα μας σύνορα.

ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ οι κυρίες και ο κύριος:

Χρυσή - Ουρανία (Ράνια) Παπαδοπούλου, Οικονομολόγος / Επιχειρηματίας

Μαρία Ντάμπου, Πολιτική Επιστήμονας / Διεθνολόγος 

Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος / Ραδιοφωνικός Παραγωγός

Δημόσια συζήτηση γίνεται ξανά, περί της ύπαρξης ή μη του Kεντρώου ή Μεσαίου Χώρου και στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Ίσως αυτή η κουβέντα να μην σταμάτησε ποτέ. Κυρίως αναρωτιόμαστε σε ποιον ανήκει κομματικά αυτός ο ιδεολογικός χώρος. Ένας θολός και αμφιλεγόμενος πολιτικός όρος που αν και χρησιμοποιήθηκε ευρέως την τελευταία 40ετία -από την Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ, την Δημοκρατική Συμμαχία, το Ποτάμι, την Ένωση Κεντρώων κτλ- δεν έχει πείσει καθαρά περί της ορθότητάς ύπαρξης του. Παράλογο; Ίσως και όχι. Από πολλές πλευρές, η ίδια η έννοια του κεντρώου χώρου δεν είναι ικανοποιητική ως χαρακτηρισμός μιας πολιτικής στάσης. Πολλές φορές ως ιδεολογικός χώρος, παραπέμπει στην έλλειψη συγκεκριμένων αρχών, στην απουσία προγράμματος, στη ροπή προς μεσοβέζικες λύσεις στα διάφορα προβλήματα.