Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 7:15:25 μμ
Πέμπτη, 07 Ιανουαρίου 2021 09:16

Αμερική

Γράφει ο Παναγιώτης Αδάμου.

Με αυτά που συμβαίνουν απόψε (6-1-20210) βρισκόμαστε μπροστά σε ένα εφιαλτικό σενάριο, όχι μόνο για την Αμερική, αλλά για την ανθρωπότητα: ακόμη κι αν δεν γίνει εμφύλιος ή πραξικόπημα, ένα είναι σχεδόν βέβαιο: ότι οι ΗΠΑ βυθίζονται σε έναν εθνικό διχασμό, που ενδέχεται να τις παραλύσει.

 

Αυτό, αν γίνει, θα πυροδοτήσει παγκόσμια αστάθεια, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια για όλον τον κόσμο (συνέπειες γεωπολιτικές και οικονομικές).

Το χειρότερο όλων δεν είναι ο παρανοϊκός Τραμπ. Το χειρότερο είναι ότι ο Τραμπ εκφράζει ένα ολόκληρο ιδεολογικό ρεύμα που ακολουθούν μεγάλες μάζες στην Αμερική (ο άνθρωπος αυτός ψηφίστηκε από σχεδόν τους μισούς Αμερικανούς και το 2016 και στις τελευταίες εκλογές). Το ρεύμα αυτό, λοιπόν, διαθέτει, δυστυχώς, λαϊκή βάση. Πρόκειται για τη σκληρή και φονταμενταλιστική δεξιά των ΗΠΑ, που ορκίζεται ταυτόχρονα στη Βίβλο και τα όπλα, που κηρύττει τον απομονωτισμό της Αμερικής και απεχθάνεται τους διεθνείς νόμους αλλά και τις διεθνείς ευθύνες και υποχρεώσεις της χώρας τους.

Σίγουρα ο Τραμπ δεν θα παραμείνει στην εξουσία. Ακόμη κι αν επιχειρήσει πραξικόπημα, δεν θα του βγει. Ο κίνδυνος όμως είναι άλλος: να βυθιστεί η Αμερική σε έναν αθεράπευτο εθνικό διχασμό. Λέω ''αθεράπευτο'' διότι όταν καταγγέλλεις νοθεία στις εκλογές, το χάσμα που ανοίγεται είναι αγεφύρωτο. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο όμως, η Αμερική, όπως έγραψα και πιο πάνω, θα παραλύσει, τόσο στην εσωτερική της πολιτική, όσο και στην εξωτερική. Και αυτό το τελευταίο αφορά όλον τον πλανήτη και ιδιαίτερα την Ελλάδα-δεν χρειάζεται, νομίζω, να αναλύσω το γιατί.

Μέσα σε ένα τέτοιο διχαστικό κλίμα μίσους, θα είναι πολύ δύσκολο για τον πρόεδρο Μπάιντεν να κυβερνήσει και να λάβει σημαντικές αποφάσεις, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Υπό αυτή την έννοια, είναι, πιστεύω, εξαιρετικά παρήγορο το ότι, σύμφωνα με όσα διαβάζω, οι Δημοκρατικοί κέρδισαν και τις δύο αμφισβητούμενες έδρες της Γερουσίας στις εκλογές που έγιναν στην Τζόρτζια.

Το μόνο που θα έσωζε την Αμερική μακροπρόθεσμα είναι να ξαναβρεί ένα μεγάλο ΙΔΑΝΙΚΟ, μια παγκόσμια ΑΠΟΣΤΟΛΗ, σαν κι αυτή που είχε τον 20ο αιώνα: ο ''υπερασπιστής της ελευθερίας και της δημοκρατίας παγκοσμίως''. Το σύνθημα αυτό μπορεί να ήταν κάλπικο σε μεγάλο βαθμό, έδινε όμως συνοχή στην αμερικανική κοινωνία, την κινητοποιούσε και ανάγκαζε τη χώρα να δείχνει το ''καλό'' της πρόσωπο διεθνώς.

Αλλά για να γίνει αυτό, η Αμερική χρειάζεται έναν μεγάλο ΕΧΘΡΟ, τύπου ναζιστικής Γερμανίας ή Σοβιετικής Ένωσης. Ο εχθρός είναι πάντα χρήσιμος, γιατί σε κρατά σε εγρήγορση, σου δίνει συνοχή και σε αναγκάζει να βελτιώνεσαι συνεχώς για να ασκήσεις μεγαλύτερη έλξη από αυτόν. Η Αμερική έχασε τον Εχθρό της (κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης) και φαίνεται ότι έχασε και όλα τα πλεονεκτήματα που αυτός ο εχθρός της χάριζε. Ουσιαστικά ψάχνει από την αρχή τον εαυτό της και τη θέση της στον Κόσμο.

Εάν δεν ξαναβρεί ένα μεγάλο ιδανικό και μια παγκόσμια αποστολή, θα παραδέρνει και μαζί της θα παραδέρνει και ο Κόσμος, για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.