Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 3:56:43 μμ
Δευτέρα, 22 Φεβρουαρίου 2021 19:37

Κατά παντός υπευθύνου (Ο αλανιάρης και η κούκλα και η αποποίηση της ευθύνης)

Σε ποιον να επιρρίψω την ευθύνη για το αίσχος που αντικρίσαμε σήμερα το πρωί στον τοίχο του νηπιαγωγείου μας; Ολόκληρη η μια πλευρά του κτιρίου, ενός δημόσιου κτιρίου όπου μπαινοβγαίνουν νήπια, παιδιά πέντε και έξι χρόνων γεμάτα απορίες και «γιατί» και «πώς», βανδαλισμένη και κακοποιημένη, έτσι, χωρίς λόγο, για τη μαγκιά, για την πλάκα, για την «επανάσταση ενάντια στο κατεστημένο».

 

Σε ποιον; Σε όλους! Σε όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους – γιατί κανείς δεν είναι «έμμεσα», όλοι έχουν το μερίδιό τους για τη σημερινή εικόνα. Και επειδή – όπως λέει ο σοφός λαός – το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, θα ξεκινήσω από εκεί, από το κεφάλι, από τους κυβερνώντες αυτού του τόπου, διαχρονικά και διακομματικά.

Επιρρίπτω την ευθύνη σε όλες τις κυβερνήσεις που πέρασαν από τη χώρα, για την εγκληματική παραμέληση της Παιδείας ως βασικού πυλώνα ευημερίας και ανάπτυξης ενός λαού σε όλα τα επίπεδα και σε κάθε κλίμακα. Είναι τόσο κραυγαλέα και συστηματική η συνεχής αποδόμησή της που κάνει ακόμη και τον πιο καλοπροαίρετο να αναρωτιέται!

Επιρρίπτω την ευθύνη σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης, η οποία δεν κατορθώνει να εμπνεύσει τους μαθητές , που κι αυτοί παίρνοντας τη σκυτάλη γίνονται ανεπαρκείς γονείς που δεν γνωρίζουν να εμφυσήσουν στα παιδιά τους την αξία της παιδείας και της καλλιέργειας. Το αποτέλεσμα; Να είμαστε όλοι παγιδευμένοι σε έναν φαύλο κύκλο που γεννά «αλανιάρηδες» και «κούκλες».

Επιρρίπτω την ευθύνη σε όλους τους τοπικούς άρχοντες, οι οποίοι συνήθως φροντίζουν για οτιδήποτε άλλο εκτός από την εύρυθμη λειτουργία των σχολικών κτιρίων και τη στήριξη γενικότερα του εκπαιδευτικού έργου.

Επιρρίπτω την ευθύνη στους γονείς αυτών των παιδιών που – παρ’ όλο που είναι κι αυτοί  θύματα της κακοποίησης της Παιδείας στη χώρα μας – ωστόσο είναι ενήλικες, είναι γονείς και έχουν τη δυνατότητα και την υποχρέωση να διδάξουν τις βασικές αρχές και αξίες στα παιδιά τους.

Και τέλος, επιρρίπτω την ευθύνη και σ’ αυτά τα παιδιά, τον Αλανιάρη και την Κούκλα, οι οποίοι προφανώς είναι έφηβοι, ζουν τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια μέσα στον κοινωνικό ιστό, τουλάχιστον δέκα χρόνια μέσα στο σχολικό περιβάλλον, έχουν δει, έχουν ακούσει, έχουν διαβάσει και είναι σίγουρα σε θέση να γνωρίζουν το ποιόν και τις συνέπειες μιας τέτοιας πράξης.

Ποιος θα αναλάβει τώρα να σβήσει αυτήν την εικόνα, όχι μόνο από τους τοίχους του νηπιαγωγείου μας αλλά και από τα μάτια και το μυαλό και την ψυχή των μαθητών μας;

 

Στέλλα Δουδούμη, προϊσταμένη του 9ου Νηπιαγωγείου Κιλκίς.

Ευχαριστώ ιδιαίτερα την αγαπημένη μου συνάδελφο και συγγραφέα Χαρά Ανδρεΐδου για την βοήθειά της στην συγγραφή του κειμένου!