Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 11:32:30 μμ
Τετάρτη, 25 Μαρτίου 2020 18:00

Μάνος: 25η Μαρτίου 1901. Πάνιδο Ραιδεστού Προποντίδας. Η ένωση με την Ελλάδα προαιώνιος πόθος όλων των αλύτρωτων Ελλήνων

Ήταν του Ευαγγελισμού στα 1901. Όλο το Πάνιδο στο πόδι. Πρωί πρωί, τ’ αγόρια ντυμένα ευζωνάκια και τα κορίτσια μπουμπουλίνες έκαμαν αράδες και πήγαν στην Αγια-Βλαχέρνα.

 

Με το σχόλασμα της εκκλησίας, δάσκαλοι, μαθητές και γονείς γύρισαν στο σχολείο των αγοριών. Εκεί, όλες οι αίθουσες ήταν καταστόλιστες με ελληνικά σημαιάκια και φωτογραφίες των ηρώων του 1821. Στο βάθος της μεγάλης αίθουσας είχε στηθεί και μια όμορφη σκηνή για τα ποιήματα, τα θεατρικά και τη χορωδία. Ο Δημήτρης, μαθητής της δευτέρα τάξης, ντυμένος ευζωνάκι, είχε αγωνία και σε όλο το δρόμο έλεγε και ξανάλεγε από μέσα του το ποίημα που του έβαλε ο δάσκαλός του.

Η γιορτή άρχισε με την ομιλία του δάσκαλου της έκτης τάξης, του κυρίου Γιάννη. Αφού είπε πόσο σημαντική ημέρα είναι η 25η Μαρτίου για το έθνος μας, και πώς με τη Θεία Χάρη οι πρόγονοί μας ξεκίνησαν τον υπέρ πάντων αγώνα την ημέρα που ο άγγελος έφερε στην Παναγία τη χαρμόσυνη είδηση, κατέληξε:

«Αν θέλουμε να παραμείνουμε Έλληνες, αντάξιοι των προγόνων μας, πρέπει να γνωρίζουμε πολύ καλά την ιστορία μας. Χωρίς την ιστορία μας, θα χάσουμε την ταυτότητά μας, τις ρίζες μας, τον βηματισμό μας. Δεν θα ξεύρουμε ποιοι είμαστε και πού πηγαίνουμε. Και είναι μακραίωνη και πλούσια η ιστορία του έθνους μας, μοναδική στον κόσμο. Ο Χρυσούς Αιών του Περικλέους, η μάχη του Μαραθώνος και των Θερμοπυλών, η ναυμαχία της Σαλαμίνος, η Ξενοφώντος Κύρου Ανάβασις, η εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο εξελληνισμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η χιλιόχρονη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η Άλωσις της Κωνσταντινουπόλεως, η Επανάστασις του 1821, πρέπει να γίνουν κτήμα όλων μας, μικρών και μεγάλων. Βεβαίως, και η ανάγνωσις, και η γραφή, και η αριθμητική, και η φυσική είναι μαθήματα πολύ σημαντικά, όμως υπεράνω όλων είναι η ιστορία μας. Μόνον έτσι, έχουμε ελπίδες να δούμε μιαν ημέρα τον τόπο μας ελεύθερο και ενωμένο με τη μητέρα Ελλάδα».

Μιλούσε με πάθος, μέσ’ απ’ την ψυχή του, και όλοι κρέμονταν απ’ τα χείλη του. Στο τέλος, ενθουσιασμένοι, γονείς και μαθητές σηκώθηκαν όρθιοι και τον καταχειροκρότησαν.

Ο Δημήτρης σε όλη τη διάρκεια της ομιλίας κοίταγε τον δάσκαλο στα μάτια σαν μαγεμένος. Στο μυαλουδάκι του, ο «κύριος» ήταν εκείνη την ώρα ο πιο σπουδαίος άνθρωπος στον κόσμο. Κανένας δεν ήξερε τόσο πολλά και κανένας δεν τα έλεγε τόσο ωραία. Στη συνέχεια άκουσε τα ποιήματα των συμμαθητών του για το Σούλι, την Τριπολιτσά και τον Αθανάσιο Διάκο, απήγγειλε καμαρωτός το δικό του «Η Αγία Λαύρα» και παρακολούθησε τα θεατρικά «ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης» και «το Σουλιωτόπουλο», που έπαιξαν οι μεγάλες τάξεις. Στο τέλος, άκουσε τα πατριωτικά τραγούδια απ’ τη χορωδία κι έψαλε κι αυτός όρθιος, μαζί με όλους τους γονείς και τους μαθητές, τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας, που τον μάθαιναν απ’ την πρώτη τάξη. Μα ο νους του δεν ξεκολλούσε απ’ τον «κύριο». Πόσο θα ήθελε να του μοιάσει!

 

Γιώργος Μάνος
Προδημοσίευση

Στις Φωτογραφίες
1. Χάρτης περιοχής Ραιδεστού
2. Ο δάσκαλος Ιωάννης Στεφάνου, από το Τσανακτσί της Ραιδεστού. Δίδαξε στο Πάνιδο και μετά το 1922 σε σχολεία του Νομού Φλώρινας. Φλογερός πατριώτης, τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία για την προσφορά του στην πατρίδα.