Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024, 5:45:41 μμ
Κυριακή, 13 Σεπτεμβρίου 2020 22:40

Ο νεο-οθωμανισμός ως απειλή είναι παρών!

Γράφουν:

Χριστίνα Γιαννέλου, Ασκούμενη Δικηγόρος Αθηνών / Απόφοιτη Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. / Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια στο Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής Παν. Πειραιά και

Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Π.Μ.Σ. Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος.

 

Καύκασος, Μέση Ανατολή, Ανατολ. Μεσόγειος Ν.Α. Αιγαίο και φυσικά ‘Εβρο… Μπορεί να αντέξει η Τουρκιά μονή ή σχεδόν μονή σε τόσα πολλά στρατιωτικά και διπλωματικά ταμπλό… Και αν ναι, ως πότε; Η τουρκική προκλητικότητα, γενικά στην Ανατολική Μεσόγειο, ειδικά τους τελευταίους μήνες, έχει χτυπήσει κόκκινο. Το έχουμε ως Ελλάς αναδείξει παντού -σε όλα τα διεθνή φόρα και τους διεθνείς οργανισμούς-, με συνέπεια να έχει καταδικαστεί ηχηρά αρκετές φορές, από τους πλέον ισχυρούς παίκτες στο Παγκόσμιο Σύστημα – τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Ρωσία (λίγο), την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς και άλλες σημαντικές ευρωπαϊκές και μη χώρες (Ισραήλ). Εδώ και 20-30 μέρες περίπου κανείς δεν μπορεί να πει ή να λέει μελλοντικά ”είχατε άδικο φίλοι Έλληνες”… 
Στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης εκ των Οθωμανων οι υπερασπιστές των τειχών κοίταζαν προς τη Δύση περιμένοντας τη βοήθεια που θα τους λύτρωνε αν και θα ενσωμάτωνε το ορθόδοξο πλήρωμα στην Καθολική Εκκλησία. Η βοήθεια δεν ήρθε ποτέ… Η συνδρομή προς το Γένος καθυστέρησε μερικούς αιώνες, όταν πλέον η Οθωμανική Αυτοκρατορία παρέπαιε ως ο ''Μεγάλος Ασθενής'' (1815 περίπου και μέχρι το τέλος λίγο μετά το 1918). Στο Ναυαρίνο το 1827, με την καταστροφή του οθωμανικού στόλου από Γάλλους, Βρετανούς και Ρώσους, η Δύση υιοθέτησε μία τακτική που ακολουθεί ακόμα και σήμερα πάνω-κάτω έναντι της Τουρκίας. Της επιτρέπει να απλώνεται, να βγάζει τα πόδια της έξω από το πάπλωμα, αλλά μέχρι ενός σημείου. Μετά βγαίνουν δόντια και νύχια…

Σερβία και Κόσοβο πλησιάζονται. Ισραήλ και Η.Α.Ε. είναι πλέον κοντά. Η σκακιέρα κινείται. Η γειτονιά μας χρειάζεται τον ευρωπαϊκό και αμερικάνικο παρεμβατισμό, δεν γίνεται αλλιώς. Για εμάς, ικανός και χρήσιμος Πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι εκείνος που θα υποσχεθεί να πολεμήσει την ακρότητα και τον φανατισμό των... νεο-Σουλτάνων! Αν το υποσχεθεί ο κ. Ντ. Τραμπ (και το κάνει τελικά) τότε εκείνος είναι ικανός να είναι ο ηγέτης της Δύσης. Επιτέλους οι απανταχού Έλληνες -εντός και εκτός τειχών- ας επιλέξουμε με προσοχή τους συμμάχους μας. Ο απλός τούρκικος και μουσουλμανικός λαός, με τον οποίο έχουμε πολλά κοινά, δεν είναι ο εχθρός. Όποιος σέβεται τον γείτονα, την δημοκρατία και τον πολιτισμό δεν είναι εχθρός. Το ακραίο ''σκοτεινό'' Ισλάμ και η λαϊκιστική ακροδεξιά πολιτική, όμως, είναι οι εχθροί. Η Τουρκία παζαρεύει πάλι κάτι... Ίσως κάποιοι εντός Ελλάδος να αντιδράσουν, κάπως, ορισμένοι αντέδρασαν και δυναμικά μάλιστα. Ωστόσο η πολιτική της ισχύος επικρατεί στα διεθνή! Η Τουρκία το κατάλαβε, κάποιοι (μακάρι λίγοι) στην Ελλάδα συνεχίζουν να μην καταλαβαίνουν. 

Ευχόμαστε, έστω και αργά, να δουν ορισμένες και ορισμένοι που οδηγούν οι... διπλωματίες: με ζεμπεκικα, με κουμπαριές, με κουτές ευγένειες, με ''μάθατε Τούρκικα είναι χρήσιμα'', με τούρκικά σίριαλ, με ''ταξιδάκια'' σε Ανδριανουπολη και Πόλη για φθηνά δερμάτινα καθώς και οι ναργιλέδες στα ελληνικά μπαράκια... Η Τουρκία υπό τον παρόντα Πρόεδρο επιλέγει άσχημο δρόμο, παλιακό, μυρίζει μπαρούτι και αίμα και... αποτυχία. Επιλέγει τον νεο-Οθωμανισμό, επιλέγει να γίνει επιθετική ξανά. Ξεχνάει πόσο αίμα χύθηκε σε αυτή την γειτονιά από το 1911 μέχρι το 1923. Ξεχνάει ότι προκαλεί των θρησκευτικό αίσθημα δεκάδων λαών πολύ κοντά της. Ξεχνάει πόσο κακό έκανε στην Τουρκία την ίδια ο σκοταδισμός και η ακρότητα. Ο πρόεδρος της Τουρκίας κυνηγάει φαντάσματα, κυνηγάει να ξεπεράσει τον ιδρυτή της Τουρκίας, δεν θα τον ξεπεράσει ποτέ. Ίσως μόνο στην γραφικότητα...