Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 3:15:30 μμ
Πέμπτη, 02 Σεπτεμβρίου 2010 17:06

Ωραίος ως Έλληνας

Γεννήθηκε στα μέρη του Δημόκριτου. Περπάτησε στους δρόμους που περπάτησε και ο Πρωταγόρας. Κατάγεται από το Κουτσό της Ξάνθης και έχει ρίζες Σαρακατσάνικες. Ο Γιώργος Γκοδόλιας, είναι ένας διακεκριμένος γιατρός και ξεχωριστός άνθρωπος. Το 1968, τελειώνοντας το εξατάξιο γυμνάσιο στην Ξάνθη, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στην Ιατρική σχολή στη Θεσσαλονίκη. Αμέσως μετά, με την ευχή των γονιών του, λίγα λεφτά στην τσέπη κι ένα εισιτήριο πήρε το τρένο που το έλεγαν «Ακρόπολη», να πάει για μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία. Αντί για αποσκευές είχε μαζί του τους στόχους και τα όνειρά του.

Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα: Να μάθει τη γλώσσα, να δουλεύει για τα απαραίτητα και να διαβάζει όσο γίνεται πιο πολύ. Γνώριζε, άλλωστε, ότι ο άνθρωπος που σκύβει πάνω σε βιβλία αποκτά ορθό πνεύμα.
Στήριγμά του στη Γερμανία στα πρώτα του βήματα ήταν ο παιδικός του φίλος Κούλης Ταξιλδάρης, που βρισκόταν ήδη εκεί κι αυτός για μεταπτυχιακές σπουδές.
Σήμερα ο Γιώργος Γκοδόλιας είναι πρόεδρος των ορθοπεδικών γιατρών της Βορείου Γερμανίας και διευθυντής της Ορθοπεδικής κλινικής στο νοσοκομείο του Χένρε Βάινε. Οι χειρουργικές επεμβάσεις της ομάδας του ξεπερνούν τις 17.500. Αριθμός μεγάλος, και κατά πολύ μεγαλύτερος, από το δεύτερο σε αριθμό επεμβάσεων νοσοκομείο της Γερμανίας. Και από ότι γνωρίζω, δεν είναι λίγες οι φορές, που εξέτασε δωρεάν ασθενείς από το Κιλκίς.
Στις 30 του περασμένου Ιούνη ο Γκοδόλιας γιόρτασε τα εξηκοστά του γενέθλια σ’ ένα κέντρο λίγο έξω από τον Ίασμο. Εκτός από γιορτή ήταν και μια σύντομη διαδρομή στη ζωή του. Ένα ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο πάνω σε βαθιές πατημασιές και σε γλυκές αναπολήσεις.
Φίλοι από παντού ανταποκρίθηκαν στην πρόσκλησή του και μοιράστηκαν όλοι μαζί κάποιες στιγμές, ικανές να σταματούν τη ροή του χρόνου, σε σταθμούς που κρατά φωτεινούς η μνήμη.
Ένας από τους τυχερούς προσκεκλημένους εκείνης της βραδιάς ήμουν κι εγώ. Τυχερός, γιατί είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά έναν άνθρωπο που όλη η ζωή του επιβεβαιώνει τα λόγια του Μένανδρου: «Πόσο χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, όταν πράγματι είναι άνθρωπος». Όταν ξεπερνά την πίκρα του ποιητή ότι: «Όπου κι αν πάω παντού η Ελλάδα με πληγώνει», ίσως γιατί μέσα στον ξένο κόσμο μπορεί να κρατά ακέραιο τον κόσμο του. Έναν κόσμο βγαλμένο από της ψυχής τα μύχια. Τον κόσμο της αγάπης και της δημιουργίας. Της χαράς και της ανθρωπιάς. Έναν κόσμο ολόκληρο που ακούει στο όνομα Γκοδόλιας.
Στιγμές σαν κι αυτές διαστέλλουν τη ζωή, γιατί την μετρούν με τις αισθήσεις, κι όχι με το ρολόι. Ιδιαίτερα, όταν το λούκι του χρόνου αδειάζει χαρές από άλλες εποχές. Μυρωδικά από άλλους καιρούς. Ενθυμήματα που νοστιμεύουν τη ζωή. Στιγμές σαν κι αυτές μένουν παντοτινές. Αμετάβλητες  και αθρυμμάτιστες στο χρόνο σαν τις πιο μεγάλες αλήθειες.
Ήταν μια βραδιά που δεν χωρά σε φραστικές διατυπώσεις, καθώς μέσα από το «κρυφό» της φως ξεπηδούσε η ζωή στην πιο γλυκιά της έκφραση. Ιδιαίτερα, όταν ξετυλίγονταν στην οθόνη προβολής εικόνες από αγαπημένα πρόσωπα, με τη μάνα να έχει πάντα  πρωταγωνιστικό ρόλο.
Ήταν ένα όμορφο συναπάντημα του τότε και του τώρα. Μια νύχτα με πολύ «φως».  Ένα φως διαφορετικό, σαν κι αυτό της Δήλου. Τόσο φωτεινό, που στα συνηθισμένα μάτια δεν φαίνεται.
Αν η ζωή κουβαλά το νόημα που της δίνουμε, το κύριο νόημα της βραδιάς εκείνης ήταν ένα: Ότι το «είναι» του κάθε ανθρώπου το ορίζει ο ίδιος. Το καθορίζει η ψυχή και η συνείδησή του. Για να φτάσει κανείς στην Ιθάκη, εξαρτάται από το πόσο γερό είναι το «κατάρτι» που κρατά τα πανιά. Από το πως ξεπερνά ο νους τις συμπληγάδες…  
Κάποιοι άνθρωποι είναι από μόνοι τους μια ολόκληρη σχολή. Με τη στάση τους τα λένε και τα δείχνουν όλα. Κάποιοι άνθρωποι ξεχωρίζουν από τους άλλους. Κάποιοι άνθρωποι μας βοηθούν να δούμε με άλλα μάτια τον κόσμο. Γιατί, όπου κι αν είναι, δημιουργούν έναν παράδεισο. Όπου κι αν ζουν, εκεί γεννιέται ένας τόπος.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο Γιώργος Γκοδόλιας. Γιατί, σε μια εποχή, όπου οι αξίες  ξεθωριάζουν  σαν τις νερομπογιές, αυτός αντέχει να κρατά ψηλά τον ουρανό για να χωρέσει να περάσει όρθιος ο άνθρωπος.

Νίκος Κωνσταντινίδης