Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 5:31:53 μμ
Τρίτη, 31 Μαρτίου 2020 21:08

Σήμερα, σε λίγες ημέρες, στη συνέχεια, πώς θα είναι η ζωή;

Γράφει ο Τάσος Γιοβανούδης.

Πιστεύω η απάντηση είναι πολύ απλή. Η ζωή θα συνεχίσει, θα πάρει το ρυθμό της, προς το ορατό μέλλον. Η ιστορία είναι γεμάτη με γεγονότα, που τις περισσότερες φορές δεν τα γνωρίζουμε, γιατί δεν τα ζήσαμε και αν τα ακούσαμε ή τα διαβάσαμε, σα δυσάρεστα που ήταν, προτιμήσαμε να μην τα θυμόμαστε.

 

Πολλοί λοιμοί-πανδημίες καταγράφονται: ο λοιμός της Αθήνας (430 πΧ), η πανούκλα του Ιουστινιανού (540 μΧ), ο μαύρος θάνατος του Μεσαίωνα (1346-1353 μΧ), η Ισπανική γρίπη (1918-1919 μΧ), που την έζησαν και την διηγούνταν οι παππούδες και οι πατεράδες μας και άλλες ακόμη μικρότερες ή μεγαλύτερες.

Ο κορωνοϊός, η πανδημία, που σήμερα ζούμε, είναι δεδομένος, μην τον υπερθεματίζουμε, είναι υπαρκτός, μπροστά μας, έξω από την πόρτα όλων μας, πολλές φορές μέσα στο σπίτι μας. Βρίσκεται παντού, σε ανατολή και δύση, σε βορά και νότο, δεν κάνει διακρίσεις.

Η εξάπλωσή του θα αποφευχθεί, μόνο με την ατομική μας ευθύνη, συνδυασμένη με  τη συλλογική συνείδηση. Μην ψάχνουμε πώς μας χτύπησε και φταίχτες. Να ψάχνουμε τί δεν προσέξαμε, τί δεν κάνουμε καλά και άμεσα να το διορθώσουμε.

Πηγή ενημέρωσης είναι μόνο μία, η φωνή του Σωτήρη Τσιόδρα. Είναι η φωνή της αλήθειας. Εκφράζει, κατά τον καλύτερο τρόπο, όχι τη γνώμη του, αλλά  τη γνώμη ομάδας ειδικών, που σκέπτονται, συσκέπτονται και αποφασίζουν τον τρόπο και το δρόμο της καθημερινότητάς μας.

Και τί μας ζητά, τί μας ζητούν οι ειδικοί και οι πολιτικοί ηγέτες μας, «να μείνουμε στο σπίτι».

Όλοι, μικροί μεγάλοι, πρέπει να ακολουθούμε τις οδηγίες.

Αν οι συνταξιούχοι ήμασταν πιο προσεκτικοί, ίσως το πρόβλημα θα λιγόστευε κατά 80%. Λιγότεροι οι προσβληθέντες, λιγότεροι στα νοσοκομεία, ελάχιστοι στα νεκροταφεία και προ παντός περισσότεροι στις δουλειές, γιατί οι πραγματικές και ζωτικές ανάγκες τρέχουν.

Ας αφήσουμε το διαδίκτυο, τα site και τα παρα-site να αναπτύσσουν θεωρίες, συνομωσιολογίες και φανταστικά σενάρια, που συμβαίνουν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Μόνο την έγκαιρη, έγκυρη και υπεύθυνη ενημέρωση να εμπιστευόμαστε.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ να εκφράσουμε σε όλους τους εργαζόμενους. Στους υγειονομικούς, στους εργαζόμενους στην καθαριότητα, στους ένστολους, στους εργαζομένους στις συγκοινωνίες, στα εργοστάσια, τους αγροτοκτηνοτρόφους, στους μεταφορείς και τροφοδότες καταστημάτων, ειδική μνεία και στους  «ντελιβεράδες» .

Το ευχαριστώ όμως να είναι πραγματικό, από την καρδιά και όχι από τα χείλη. Όταν περάσει το κακό και είμαι αισιόδοξος ότι σύντομα θα περάσει, το ευχαριστώ αυτό να είναι βιωματικό, να μην αποκαλούμε καθημερινά, κλέφτες τους υγειονομικούς, κακούς τους ένστολους, αδιάφορους τους σκουπιδιάρηδες, αλήτες τους φορτηγατζήδες, τεμπέληδες τους αγροτοκτηνοτρόφους, τρελόπαιδα τους ντελιβεράδες.

Η πολιτική και οι πολιτικοί, να βγάλουν συμπεράσματα. Ούτε την υγεία να απαξιώνουν, ούτε την άμυνα τις πατρίδος να αποδυναμώνουν, να μη φωνασκούν όταν τίποτε δεν έχουν να πουν. Ας αφήσουν τις ιδεοληψίες, οι δρόμοι που θα ακολουθήσουμε πρέπει να οδηγούν στο κοινό συμφέρον. Οι ιδεολογίες ανοίγουν δρόμους, οι ιδεοληψίες δημιουργούν γκρεμούς.

Να!!!!, που και αυτό το αποδυναμωμένο σύστημα υγείας κάνει θαύματα, να που ένας φράχτης δώδεκα χιλιομέτρων στις Καστανιές του Έβρου, απέτρεψε τεράστια προβλήματα.

Οι προτάσεις να έχουν δυνατότητες εφαρμογής, όχι  έπεα πτερόεντα (φτερωτά λόγια, λόγια, λόγια). Όχι προτάσεις για να μπει η φωτογραφία στην εφημερίδα.

Η πανδημία, η υγειονομική κρίση είναι σίγουρο ότι θα περάσει. Οι πληγές που θα αφήσει θα περάσουν χρόνια να επουλωθούν. Χάνονται και θα χαθούν ζωές αγαπημένων μας προσώπων. Πέρα όμως αυτών, είναι απολύτως σίγουρο ότι θα μείνουν οι τεράστιες οικονομικές και διατροφικές πληγές. Οι δύσκολες οικονομικές ημέρες, μήνες, χρόνια, μόνο με εργατικότητα, υπομονή, με καρτερία, με εθελοντισμό, με αλληλοβοήθεια, θα περάσουν, για να έρθουν οι καλύτεροι καιροί.

Ποιοί θα φέρουν τις καλύτερες ημέρες; Μα απλά εμείς, οι πολίτες, ο καθένας από το πόστο του, χωρίς να παραβλέπουμε το γενικότερο συμφέρον, που πάντα είναι το συμφέρον και για τον εαυτό μας.

Εύχομαι, αυτή η μεγάλη απειλή, που είναι σε εξέλιξη, να είναι το μάθημα που θα μας αλλάξει προς το καλό. Προπαντός όμως να αλλάξει την εφαρμοζόμενη Ελληνική πολιτική. Ο ανταγωνισμός της ξύλινης γλώσσας, οι ιδεοληψίες, οι υπερβολές του άσπρου-μαύρου, δίνοντας τα χέρια, να γίνουν υπεύθυνες, ρεαλιστικές πολιτικές για μια ισόρροπη και πραγματική πρόοδο.

Τουλάχιστον η πατρίδα μας, από τον αόρατο αυτό πόλεμο, να έχει ένα σοβαρό κέρδος.

Τάσος Γιοβανούδης

Μάρτιος 2020