Παρασκευή, 29 Μαρτίου 2024, 6:48:21 πμ
Πέμπτη, 22 Σεπτεμβρίου 2016 20:37

Τσαουσίδου Χ.Σοφία : Σύγχρονα παιδιά… με χέρια δεμένα!

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση στις περιπτώσεις παιδιών που δεν κρίνονται έτοιμα να ξεκινήσουν την Α’ δημοτικού ή που ξεκινούν κανονικά και αντιμετωπίζουν πληθώρα προβλημάτων στην συνέχεια. Όλο και περισσότερα παιδιά  ηλικίας 4-6 ετών καταφθάνουν σε κέντρα θεραπειών με παραπομπές κυρίως από τις νηπιαγωγούς και αναπτυξιολόγους διότι «κάτι δε φαίνεται να πάει καλά».

Τι είναι τελικά αυτό που δεν πάει καλά;
     Πρόκειται για παιδιά τα οποία έπειτα από παρατήρηση και αξιολόγηση διακρίνει κανείς ότι δεν διαθέτουν βασικές δεξιότητες που θα έπρεπε να είχαν κατακτήσει σύμφωνα με τη φυσιολογική ανάπτυξη. Παιδιά που γεννήθηκαν φυσιολογικά και μεγάλωσαν χωρίς εμφανή προβλήματα. Παιδιά που όμως όπως αναφέρουν οι γονείς και οι νηπιαγωγοί τους δεν μπορούν να κάτσουν στη θέση τους, να ακολουθήσουν μια δραστηριότητα, να συνεργαστούν, να ζωγραφίσουν, να φτιάξουν ένα παζλ, να κρατήσουν σωστά ένα μολύβι/μαρκαδόρο, να αντιγράψουν το όνομά τους, να φτιάξουν ένα πύργο με τουβλάκια. Παιδιά χωρίς υπομονή, παιδιά που δεν έχουν μάθει να αφιερώνουν χρόνο σε μια δραστηριότητα και να προσπαθούν, παιδιά που ματαιώνονται, νευριάζουν και τα παρατάνε  μόλις δυσκολευτούν.
     Όταν λοιπόν φτάνουμε να ρωτήσουμε τους γονείς του παιδιού για την καθημερινότητα και τις ρουτίνες του, για τις ασχολίες του μέσα στην ημέρα, οι απαντήσεις είναι σχεδόν πάντα τραγικά ίδιες. Οι γονείς αναφέρουν άλλοι με απόγνωση και άλλοι θεωρώντας το δεδομένο και φυσιολογικό, ότι τα παιδιά τους αφιερώνουν ατελείωτες ώρες στον υπολογιστή και στο  tablet. Αυτό είναι το είδος της απασχόλησης που τους αρέσει, γιατί «μα δεν κάθεται να κάνουμε και τίποτα άλλο», αυτό είναι το είδος της απασχόλησης που προφανώς τους προσφέρεται. Άλλωστε είναι και η εύκολη λύση για τους περισσότερους γονείς. Και καταλήγουμε λοιπόν με παιδιά ηλικίας 4-6 ετών που δεν μπορούν να φτιάξουν ένα παζλ ή να κρατήσουν σωστά το μολύβι και να γράψουν το όνομά τους, αλλά γνωρίζουν άψογα όλες τις εφαρμογές στο κινητό του μπαμπά. Είναι τα παιδιά που δεν παίζουν μεταξύ τους στην αίθουσα αναμονής, αλλά βολεύονται στον καναπέ με ένα tablet «για να είναι ήσυχα» και ακόμα χειρότερα είναι τα παιδιά που με τρόμο παρατήρησα στην παραλία, να κάθονται στην ξαπλώστρα και να παίζουν με ηλεκτρονικό παιχνίδι ενώ μπροστά τους ήταν η θάλασσα και η αμμουδιά και μπορούσε να τους προσφέρει απίστευτό, πλούσιο, αληθινό παιχνίδι.
     Στη συνέχεια της αξιολόγησης, τις περισσότερες φορές προκύπτει και η πληροφορία ότι το παιδί δεν μπορεί να ντυθεί και να ξεντυθεί μόνο του, ούτε καν να φάει τις περισσότερες φορές. Νομίζω ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ στην ελληνική κοινωνία, μιας και πάντα θα υπάρχει η ελληνίδα μάνα που θα ντύνει το παιδί της κάθε πρωί και θα το ταΐζει για να τελειώσουν γρήγορα… γιατί ποτέ δεν υπάρχει χρόνος! Φανταστείτε πόσο ανήμπορό και ανώριμο μπορεί να είναι ένα παιδί που σε αυτή την ηλικία δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί ούτε στα βασικά γιατί πάντα τα έχει όλα έτοιμα και ποτέ κανείς δεν αφιέρωσε χρόνο να του τα μάθει!
     Είναι άξιο προβληματισμού και άκρως δυσάρεστο, λοιπόν, να βλέπουμε να καταφθάνουν κάθε χρόνο στα κέντρα θεραπειών τέτοιες περιπτώσεις παιδιών και να ζητάνε την βοήθεια των ειδικών, ειδικά όταν πρόκειται για παιδιά που γεννήθηκαν υγιέστατα και κατέληξαν «ανάπηρα» στην πορεία. Το μόνο που χρειάζεται είναι χρόνος και υπομονή. Έτσι μεγαλώσαμε και εμείς, κάποιος έκατσε και μας τα έδειξε όλα αυτά. Υπάρχουν πόσοι τρόποι να απασχολήσετε δημιουργικά το παιδί σας στο σπίτι. Αγοράστε παιχνίδια εκπαιδευτικά και διασκεδαστικά, προτιμήστε το κινητικό παιχνίδι, δημιουργήστε με δαχτυλομπογιές και πλαστελίνες, διαβάστε παραμύθια και κάντε αναπαράσταση σκηνών,  φτιάξτε παζλ και πυργάκια, βάλτε μουσική και χορέψτε, παλέψτε, παίξτε έξω στην αυλή με τα χώματα, μαγειρέψτε μαζί, λερωθείτε με αλεύρι και γνωρίστε μυρωδιές και γεύσεις που θα γεμίσουν το παιδί σας αισθητηριακές πληροφορίες, αφήστε το να πέσει, να λερωθεί, να εξερευνήσει, να αναπτυχθεί, να ωριμάσει. Τόσες δραστηριότητες, τόσα ερεθίσματα, τόση «τροφή» για τον εγκέφαλο. Αρκεί να του δώσετε χρόνο, πάντα υπάρχει χρόνος να αφιερώσετε. Ακόμα και αν δεν είναι το πρωί που βιάζεστε, μπορείτε μέσα στο Σαββατοκύριακο να αφιερώσετε κάποια ώρα να μάθετε στο παιδί σας τα βασικά, να πλένεται, να ντύνεται, να ξεντύνεται, να χειρίζεται τα κορδόνια, τα κουμπιά και τα φερμουάρ του. Το γεννήσατε με δυο υγιέστατα χέρια, δείξτε του πώς να τα χρησιμοποιεί λειτουργικά. Είναι κάτι που δεν θα το μάθει μέσα από καμία εφαρμογή στο tablet.