Δυστυχώς όμως, για τους πολιτικούς της Πατρίδος μας είναι απλά ένα άσμα, του Μίκη Θεοδωράκη, αφού με τις πράξεις τους – φυσικά όχι όλοι - δεν δέχονται τη δικαιοσύνη, όχι τη νοητή αλλά την γραπτή και ισχύουσα από το Σύνταγμα και τους Νόμους, που οι ίδιοι νομοθέτησαν ή νομοθετούν.

Μέσα στους Νόμους, για να προστατέψουν τους εαυτούς τους, έχουν θεσπίσει και την ασυλία.
Η ετυμολογία της λέξης προκύπτει από το ρήμα, συλάω ή συλέω ή συλεύω, που σημαίνει, λαφυραγωγώ, διαρπάζω, σκυλεύω, λεηλατώ και τα όμοια…
Βάζοντας το άλφα το στερητικό μπροστά α-συλία σημαίνει λογαριασμό δεν δίνω.
Και είναι μια αλήθεια, η οποία έχει αποδειχθεί και αποδεικνύεται συνεχώς, με τις εξαλλοσύνες κυβερνώντων και μη, του παρελθόντος, και του παρόντος.
Είναι μια διαχρονική ασθένεια, όταν κάποιοι ή κάποιες, αναρριχηθούν σε «υψηλές» θέσεις (με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα), ιππεύουν το κάλαμο αδιαφορώντας για τους κάτω από αυτούς, το χειρότερο για το λαό, ο οποίος τους εμπιστεύτηκε την τύχη του.
Να θυμίσω ότι, κατά το Σύνταγμα, που το έχουν κάνει ένα κουρέλι κυριολεκτικά, όλοι οι πολίτες είναι ίσοι απέναντι του Νομού.
Δυστυχώς όμως, οι σημερινοί “ηγέτες” εκεί που θα έπρεπε να δίνουν το παράδειγμα, συμπεριφέρονται με αλαζονεία, γράφοντας στα παλιότερα των υποδημάτων τους, γραμμένους και άγραφους νόμους.
Κατά τα λοιπά, ορισμένοι θεωρούν τους εαυτούς τους Σωτήρες - ηγέτες.
Υπόδειγμα, δίνει το παράδειγμα και δημιουργεί υποδείγματα, λέει ο Άγγελος Τερζάκης.
Τι παράδειγμα δίνεις εσύ, κύριε πολιτικέ, συνταγματολόγε, πολιτευτή;
Θεωρείτε ότι όλοι εσείς δεν υπόκεισθε στους νόμους και στον έλεγχο της δικαιοσύνης της πατρίδος;
Περιχαρακωθήκατε πίσω από τα πανύψηλα νομοθετικά σας κάστρα (ασυλίες, παραγραφές κ.λ.π.), αφού πρώτα βουλιάξατε Εθνικά και οικονομικά την Πατρίδα και όχι μόνο.
Καταστρέψατε τη κλασική και την άλλη παιδεία, αφαιρέσατε τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Θουκυδίδη από τα σχολικά βιβλία, αλλοιώσατε τη γλώσσα, την ιστορία και τα αντικαταστήσετε με μαθήματα μαγειρικής. Αυτό είναι ίσως το ειδεχθέστερο των εγκλημάτων σας εις βάρος της παιδείας και της Πατρίδος γενικότερα.
Δεν πιστεύετε στη δικαιοσύνη της πατρίδος και στην ισότητα του Συντάγματος, δεν είστε Δημοκράτες, όπως αυτοαποκαλείστε και διατυμπανίζεται, μέσα και έξω από τη Βουλή.
Διότι η Δημοκρατία είναι πράξη, αρετή, παράδειγμα, και «κρατάει ψηλά την πατρίδα (υψίπολις) αυτός που τιμάει τους Νόμους της», μας λέει ο Σοφοκλής.
Και αναρωτιόμαστε, εμείς οι κοινοί θνητοί, που σηκώνουμε όλα τα βάρη, αν η συμπεριφορά μιας μερίδας πολιτικών, να μη θέλουν να κριθούν και να μην κρίνονται από τη δικαιοσύνη της πατρίδος, όπως ακριβώς και οι υπόλοιποι πολίτες, ή να μην εφαρμόζουν τους νόμους, που οι ίδιοι νομοθετούν, από μόνη της είναι ή όχι παρακμή που παράγει μόνο παρακμή;
Συνεπώς, οι πολιτικοί άρχοντες με την ασυδοσία και την ασυλία τους σε συνταγματικής ισχύος Νόμο διατυπωμένη, υπονομεύουν αυτοί πρώτοι το όποιο πολίτευμα.
Γράφω αυτές τις αράδες, ορμώμενος μετά από μια σειρά γεγονότων, που έλαβαν χώρα πρόσφατα, με τη μη τήρηση των μέτρων, εξαιτίας του κορονωϊού, από πολιτικούς μας, τη στιγμή που ο λαός υποφέρει εδώ και ένα χρόνο.
Έτσι πέρασε το μήνυμα ότι, το Σύνταγμα, οι νόμοι και όποιες αποφάσεις, ειδικά αυτή την περίοδο του εγκλεισμού της κοινωνίας, δεν ισχύουν για τους διοικούντες, παρά μόνο για τους διοικουμένους.
Βεβαίως, προς άρση οιοδήποτε παρεξηγήσεων, θέλω να επισημάνω ότι υπάρχουν και πολιτικοί (όλων των παρατάξεων), υγιώς σκεπτόμενοι και σεβόμενοι τη ψήφο του λαού, και δίδουν μάχη για τα δικαιώματά του στη Βουλή. Έχω προσωπική εμπειρία και άποψη, τους/τις ξεχωρίζω και τους/τις συγχαίρω.
Κλίνοντας λέγω ότι, την πατρίδα προσπαθώ να υπερασπιστώ, και αναβοώ με όση δύναμη ψυχής μου έχει απομείνει ακόμη : «Τί πεπόνθαμεν και τί έτι πεισόμεθα» δλδ : «τί έχουμε πάθει (μ’ αυτούς) και τί θα πάθουμε ακόμη (τους σωτήρες)», οι οποίοι δεν θέλω άλλο να με σώσουν, φτάνουν οι «θυσίες τους…».